آیا مشارکت بزرگ استراتژیک بین پکن و تهران با سرمایه گذاری چند صد میلیارد‌دلاری در ایران امکان پذیر است؟
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۵:۴۰
کمپین فشار حداکثری آمریکا بر جمهوری اسلامی ادامه دارد. تداوم این سیاست، اقتصاد ایران را در تگناهای جدی قرار داده است. در همین حال، همه تلاش‌های جهانی، از جمله تلاش امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه در بیاریتز به هنگام اجلاس کشورهای گروه هفت و ادامه تلاش های او در هفته گذشته در هنگام برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک نتوانست باب مذاکره را میان دولت آمریکا و ایران بگشاید و به تعبیری می توان گفت که این تلاش ها فعلاً با شکست و ناکامی روبرو شده اند. در شرایطی که آمریکا اکثریت روزنه های اقتصادی را برای تنفس نظام اسلامی بسته است، در روزها و هفته های اخیر این فرضیه قوت گرفته و در برخی از رسانه ها بازتاب یافته است که فشارهای حداکثری دولت ترامپ علیه نظام اسلامی می تواند رژیم اسلامی را به دامن چینی ها بیندازد.
این مجله اقتصادی به موضوع امکان محقق شدن مشارکت بزرگ استراتژیک بین پکن و تهران که خروجی مهمی در زمینه های اقتصادی داشته باشد، می پردازد. دکتر فریدون خاوند میهمان این محله اقتصادی است.
وب‌سایت بریتانیایی "پترولیوم اکونومیست" اخیراً گزارشی از طرح سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیارد دلار چینی‌ها در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و حمل و نقل ایران منتشر کرد است. این موضوع در نشریات جهان بازتاب گسترده ای داشته است. در همین راستا، نشریه آمریکایی فارین پالیسی اخیراً نوشت وقتی محمد جواد ظریف از بیاریتز با دست خالی بازگشت، با امید بسیار زیاد تری به سوی پکن پرواز کرد.
فارین پالیسی می نویسد که در این درگیری بزرگ ژئوپلیتیکی که بین ایالات متحده و چین در حال وقوع است، چین تصمیم ندارد از رویکرد واشنگتن برای منزوی کردن تهران پیروی کند و استراتژی خاص خود را در این زمینه پیش می برد. برای چین ایران می تواند لنگر گاه بزرگ این کشور در غرب آسیا باشد.
گفته می‌شود طرح سرمایه‌گذاری هنگفت ۴۰۰ میلیارد دلاری چین، فاز جدید ساختار شراکت استراتژیک ایران و چین است که در سال ۲۰١۶ توافقنامه آن بین تهران و پکن امضا شده است. توافقی که می‌تواند تغییراتی جدید در بازار نفت و گاز دنیا ایجاد کند. در زمان عقد توافقنامه که سه سال پیش صورت گرفت، قرار بر این بود که چین ۲۶۰ میلیارد دلار در بخش نفت، گاز و پتروشیمی ایران سرمایه‌گذاری کند؛ بخش قابل توجهی از این سرمایه‌گذاری چینی‌ها طی ۵ سال نخست در اجرای قرارداد ۲۵ساله با آنها به صنعت نفت و گاز ایران تزریق می شود و مابقی آن به صورت مرحله‌ای و بر اساس توافق دو طرف از سوی پکن در ایران انجام خواهد شد. جین همچنین قرار است نفت ایران را بخرد و ایران تخفیف های بسیار بزرگی را به این کشور خواهد داد. در همین حال، شرکت های چینی در تمامی پروژه های مربوطه حق تقدم دارند.
آیا مشارکت استراتژیک بین چین و ایران با ابعاد گسترده اقتصادی به نحوی که رسانه ها آنرا منتشر کرده اند، امکان پذیر است؟
با فرض متحقق شدن چنین طرحی، چه منافعی چینی‌ها برای اجرای آن دارند؟
آیا این مشارکت استراتژیک با چین می تواند رژیم اسلامی ایران را از بن بست اقتصادی کنونی خارج کند؟
برای شنیدن گفتگوی ما با دکتر فریدون خاوند و نسخه صوتی این مجله اقتصادی بر روی فایل صوتی بالا کلیک نمائید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید