تا چند سال پیش برپایۀ نظرسنجیهایِ بینالمللی، آمریکا جزو کشورهایی بود که یهودستیزی در آنها چندان چشمگیر نیست. اما در یکی دو سال گذشته پیشامدهایِ ضدیهودی در آمریکا روز به روز بیشتر شده است. در سالهای میان دو جنگ جهانی یهودستیزی در آمریکا نیز مانند اروپا رشد کرد، اما هرگز به سطح کشورهای اروپایی نرسید. امروز بیشترین یهودستیزی را در میان سیاهان آمریکایی و اسپانیایی تبارهایی که در بیرون از آمریکا زاده شدهاند، میتوان دید. در میان آمریکاییهای دانشآموخته یهودستیزی کمتر دیده میشود.
شنبه ۲۷ اکتبر در یک حملۀ مسلحانه به کنیسۀ یهودیان در حوالی شهر پیتزبورگ در ایالتِ پنسیلوانیای آمریکا ۱۱ تن کشته و ۶ تن زخمی شدند. چهار تن از زخمیشدگان مأموران پلیس هستند. حمله کننده مردی است سفید پوست، ۴۶ ساله و مجرد به نام «رابرت باوِرز» که خود در درگیری با پلیس زخمی و دستگیر شده و اکنون در بیمارستان بستری است. «اتحادیّۀ ضد افترا» که مرکز آن در شهر نیویورک است و سازمانی است غیردولتی، مخالفِ نژادپرستی و یهودستیزی و مدافع حقوق مدنیِ شهروندان، در اطلاعیهای این حمله را خونینترین کشتار یهودیان در تاریخ آمریکا خوانده است. به گفتۀ یک افسر ویژۀ اف بی آی، پلیسِ فدرال با نام باوِرز آشنایی نداشت اما این شهروند آمریکایی مدتها بود که با نام مستعار «واندینگو» در شبکۀ اجتماعی «گب» مطالبی بر ضد یهودیان منتشر میکرد و آنان را «فرزندانِ شیطان» میخوانْد. او صبح شنبه پیش از حمله به کنیسۀ یهودیان در کامنتی «هایاس»، جامعۀ امداد مهاجرانِ یهودی، را متهم به نابودی ملتِ آمریکا کرد و گفت: آن سازمان اشغالگران را برای کشتار ملت ما وارد آمریکا میکند و من نمیتوانم شاهد نابودیِ مردمِ خود باشم و کاری نکنم.
شبکۀ اجتماعی «گب» از ۲۰۱۶ با شعار «آزادی بیان» برای رقابت و مقابله با فیسبوک، توئیتر و رِدیت به راه افتاد و مقّر آن در شهر آستین تگزاس است. تندروهای راستگرایِ آمریکا از همان آغاز در آن شبکۀ اجتماعی فعال شدند. هرچند روز شنبه گردانندگانِ «گب» کشتار پیتزبورگ را محکوم کردند، اما روز دوشنبه وبهاستینگِ آن به همکاریهایش با آن شبکۀ اجتماعی پایان داد و شبکۀ اجتماعیِ «گب» دیگر نمیتواند از خدماتِ اینترنتیِ آن بهره مند شود.
تا چند سال پیش برپایۀ نظرسنجیهایِ بینالمللی، آمریکا جزو کشورهایی بود که یهودستیزی در آنها چندان چشمگیر نیست. اما در یکی دو سال گذشته پیشامدهایِ ضدیهودی در آمریکا روز به روز بیشتر شده چنان که در سال ۲۰۱۷ چنین پیشامدهایی در قیاس با سال ۲۰۱۶ نزدیک به ۵۷ درصد افزایش یافته است. در تاریخ آمریکا برعکس اروپا یهودستیزیِ دولتی کم دیده شده است. تنها فرمانِ رسمی که تاکنون برضد یهودیها یافتهاند، فرمان شماره ۱۱ ژنرال «یولیسیز سایمن گرانت» است که در ۱۷ دسامبر ۱۸۶۲ در گرماگرم جنگ داخلی آمریکا صادر کرده است. به موجب آن فرمان، یهودیان باید مناطق جنوب آمریکا را که گرانت فتح کرده بود ترک میکردند، زیرا او آنان را دورهگردها و قاچاقچیانی میدانست که مزاحم نیروهای نظامی میشوند. آبراهام لینکلن آن فرمان را در ٢۱ ژانویۀ ۱۸۶۳ یعنی کمی بیش از یک ماه بعد باطل کرد. گرانت در ۱۸۶۸ به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد.
در سال ۱۹۱۳ دادگاهی در آتلانتا، پایتخت ایالت جورجیا، لئو ماکس فرانک، مدیر یهودیِ کارخانۀ مدادسازیِ شهر را به اتهام تجاوز به یک دختر ۱۳ سالۀ مسیحیِ سفید پوست به اعدام محکوم کرد. هنگامی که فرماندار جورجیا با آگاهی از بیگناهیِ مدیر کارخانه حکم اعدام او را به حبس ابد تخفیف داد، مردان مسلحِ برافروخته به زندان تاختند و او را بیرون کشیدند و به دست جماعتی خشمگین سپردند که در دم لینچاش کردند. بعضیها هنگام لینچ کردن آن مدیر یهودی عکس گرفته بودند که سپس آن را تبدیل به کارت پستال کردند و فروختند. چنین کاری در آن زمان معمول بود.
بعدها معلوم شد که لئو ماکس فرانک بیگناه بوده و مجرم واقعی مردی به نام «جیم کانلی»، نظافتچی کارخانه، بوده است. پسر بچۀ سیزده سالهای به نام «الوُنزوُ مان» که در آن زمان در کارخانۀ مدادسازی کار میکرد شاهد ماجرا بوده، اما پس از گذشتِ نزدیک به ۷۰ سال زبان به سخن گشود. او در سال ۱۹۸۲ شهادت داد که عامل آن تجاوز و قتل جیم کانلی بوده است. در پی شهادت او بود که « اتحادیّۀ ضد افترا» در آمریکا تشکیل شد. دادگاه جورجیا سرانجام در سال ۱۹۸۶ لئو ماکس فرانک را تبرئه کرد.
در سالهای میان دو جنگ جهانی یهودستیزی در آمریکا نیز مانند اروپا رشد کرد، اما هرگز به سطح کشورهای اروپایی نرسید. مردانِ سرشناسی مانند «هنری فورد»، بینانگذار و سازندۀ اتومبیل فورد، و چارلز ادوارد کوُگلین، کشیش کاتولیک، آشکارا خود را یهودستیز خواندند. هنری فورد یکی از ناشرانِ اصلیِ کتاب «پروتکلِ بزرگانِ یهود» بود که سندی جعلی است دربارۀ این که گویا یهودیان و فراماسونها برای فتح جهان نقشه کشیدهاند. آن کتاب را در ۱۹۰۱ یکی از خبرچینهای پلیس امپراتوری روسیه در پاریس نوشته است. در سالهای میان دو جنگ «پروتکلِ بزرگانِ یهود» پس از کتاب مقدس پرفروشترین کتاب در آمریکا بود.
هنری فورد در پارکینگ یکی از کارخانههایش در شهر «دیربوُرن» در ایالت میشیگان تابلوی عظیمی نصب کرده بود که بر روی آن نوشته بودند: یهودیان خائن به آمریکا هستند و سزاوار اعتماد مسیحیان نیستند. آنان فیلمهای نفرتانگیز تولید میکنند، آموزگاران کمونیسم و بیخداییاند و ویران کنندۀ مسیحت. مهار مطبوعات و پول در دست آنهاست. در سالهای میان دو جنگ آمریکاییهای سرشناس دیگری مانند «ویلیام پَلِی»، بنیانگذار شبه نظامیان «پیراهن نقرهای»، و «جرالد بی وینْرُد»، کشیش طرفدار نازیها، از دمیدنِ بر آتش یهودستیزی بازنایستادند.
پس از ۱۹۴۵ و سقوط نازیسم یهودستیزی در شمال آمریکا کم و بیش فروکش کرد، اما در جنوب در سازمانهای «کو کلاکس کلان» به حیات خود ادامه داد. سپس در میان سیاهانِ آمریکایی که برای رسیدن به حقوق مدنیشان مبارزه میکردند به ویژه در میان سیاه پوستانی که به اسلام میگرویدند رواج یافت. بر پایۀ مطالعات «اتحادیّۀ ضد افترا»، در سال ۲۰۱۱ یهودستیزی در میان آمریکاییهای سفید ۱۵ درصد، در میان سیاهان آمریکایی ۲۹ درصد و در میان آمریکاییهای اسپانیایی تبار و لاتین ۲۰ درصد بود. یهودستیزی در میان اسپانیایی تبارهایی که در بیرون از آمریکا زاده شدهاند ۴۲ درصد است. به طور کلی، در میان آمریکاییهای دانشآموخته یهودستیزی کمتر دیده میشود.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید