در جنگ استقلال آمریکا استقلالطلبان برای بسیج مردم عادی برضد نیروهای بریتانیایی صدها هزار تفنگ و رِوُلوِر به بهای ارزان در بازار شهرها عرضه کردند و شهروندان را به خرید سلاح گرم ترغیب کردند. پس از استقلال، نویسندگانِ قانون اساسیِ آمریکا در متمّم دوم قانون اساسی حق خرید و فروش و حملِ اسلحه را برای همۀ شهروندانِ آمریکایی به رسمیت شناختند. پژوهشگران معتقدند که ویژگیهایِ سرزمینی نیز آمریکاییان را به داشتن سلاحِ گرم ترغیب میکند. روستاهای آمریکا از شهرها دورند و خانههای روستایی پراکنده اند. در نتیجه، روستاییان داشتن سلاح گرم را برای حفاظت از خود و خانوادهشان ضروری میدانند. بی سبب نیست که روستاییان آمریکایی بیش از همه از حق داشتن سلاح گرم پشتیبانی میکنند.
دو حملۀ مسلحانه در دو ایالتِ تکزاس و اوُهایوُ در روزهای شنبه سوم و یکشنبه چهارم اوت ۲۹ کشته و دهها زخمی به جا گذاشت. حملۀ نخست در بامداد روز شنبه در اِلپاسوُ، شهری در مرز آمریکا و مکزیک، روی داد و در آن ۲۰ نفر کشته و ۲۶ نفر زخمی شدند. حملۀ دوم در بامداد روز یکشنبه در شهر دِیتوُن ایالتِ اوُهایوُ در بیرون ساختمانِ یک مشروبخوری روی داد و روی هم رفته ۹ کشته و ۲۷ زخمی به جا گذاشت. مهاجمِ شهر اِلپاسوُ جوان ۲۱ سالۀ سفیدپوستی است که گویا انگیزهای نژادپرستانه داشته، زیرا در بیانیهای که در اینترنت منتشر کرده آن حمله را واکنش به «تهاجمِ لاتینتبارها به تکزاس» خوانده و به کشتار نژادپرستانۀ مسجد کرایْستچْرچ در زلاندِ نو در ۱۵ مارسِ گذشته استناد کرده است. او به دست پلیس بازداشت شده است. اما انگیزۀ مهاجمِ شهر دِیتوُن که جوانی ۲۴ ساله است و به دست پلیس از پای درآمده، روشن نیست. خواهر ۲۲ سالۀ او جزو قربانیان آن حمله است.
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، در واکنش به این دو حملۀ مسلحانه گفت که حمله کنندگان از نظر روانی بیمار بودند. اما مخالفانِ حمل سلاح در آمریکا آزادی خرید و فروش اسلحۀ شخصی در آن کشور را علتِ اصلیِ این گونه فاجعهها میدانند و از کنگرۀ آمریکا میخواهند که دسترسیِ آزاد آمریکاییها را به سلاحِ گرم محدود کند. چرا در آمریکا خرید و فروش سلاح گرم و حمل آن آزاد است؟
پس از کشف آمریکا به دست کریستُف کُلُمب در ۱۴۹۲ میلادی، آمریکای مرکزی که اکنون ایالاتِ متحد آمریکا نامیده میشود به مستعمرۀ بریتانیای کبیر تبدیل شد. نخست نونشینهای بریتانیایی که بیشترشان پیرو آیین پروتستان بودند و سپس جماعتهای دیگری از اروپاییها گروه گروه در آن سرزمین جایگیر شدند، مقاومتِ بومیان را با سلاحهای آتشین درهم شکستند و از راه تجارت برده گروههای بزرگی از افریقاییها را به آنجا روانه کردند و به بیگاری به ویژه در کشتزارهای حاصلخیز آن سرزمین واداشتند. آنان برای درهم شکستنِ سرکشیِ بردگان افریقایی نیز بیشتر وقتها از سلاحهای گرم استفاده میکردند.
در نیمۀ دوم قرن هیجدهم هنگامی که جنگ استقلال آمریکا با بریتانیا آغاز شد، استقلالطلبان برای بسیج مردم عادی برضد نیروهای بریتانیایی صدها هزار تفنگ و رِوُلوِر به بهای ارزان در بازار شهرها عرضه کردند و شهروندان را به خرید آنها ترغیب کردند. اعلامیۀ استقلالِ ایالات متحد آمریکا از بریتانیا در ۴ ژوئیۀ ۱۷۷۶ و به روایتی در ۲ اوت آن سال به تصویب دومین کنگرۀ قارهای رسید و با آن، استقلال ۱۳ مستعمره نشین که در حال جنگ با نیروهای بریتانیای کبیر بودند اعلام شد. پس از استقلال، نویسندگان قانون اساسیِ آمریکا در متمّم دوم قانون اساسی حق خرید و فروش و حملِ اسلحه را برای همۀ شهروندانِ آمریکایی به رسمیت شناختند.
اما اعلامیۀ استقلال به برده داری پایان نداد. توماس جفرسوُن که آن اعلامیه را نوشته بود، خود صدها برده داشت و یکی از برده داران بزرگ ویرجینیا به شمار میرفت. میگویند او در پیشنویس اعلامیه پاراگرافی دربارۀ سهم بریتانیا در تجارتِ برده گنجانده بود، اما آن را در نسخۀ نهایی حذف کرد. با این حال در اعلامیه آمده بود که همۀ انسانها برابر آفریده شدهاند.
باری، رفته رفته در شمال آمریکا بعضی از ایالتها برده داری را لغو کردند، اما تجارت برده همچنان ادامه یافت تا اینکه در نیمۀ دوم قرن نوزدهم آبراهام لینکُلن به برده داری در آمریکا پایان داد. در جنگی که در ۱۸۶۱ میان ایالتهای شمالی به رهبری لینکُلن و یازده ایالت جنوبی زیر عنوانِ «کنفدراسیونِ آمریکا» به رهبری جفِرسوُن دِیویس درگرفت و تا سال ۱۸۶۵ به طول انجامید، لینکُلن پیروز شد. در طی جنگ، سیاهان در ایالتهای جنوب سر به شورش برداشتند و چون تعدادشان بیش از سفیدپوستان بود، بردهداران سخت به هراس افتادند. مهندسی به نام ساموئل کُلت تپانچهای با چند لولۀ گردان که از هریک تیری شلیک میشد اختراع کرد. از آن پس انواع گوناگون آن سلاح را «کُلت» نامیدند.
پیروزی شمالیها بر جنوبیها و لغو برده داری به نژادپرستی در آمریکا پایان نداد. در پایان جنگ داخلی، کهنه سربازانِ کنفدراسیونِ آمریکا جنبشی به نام «کوکلوکْس کْلان» در پشتیبانی از «برتری نژاد سفید» و دشمنی با یهودیان و سیاهان به راه انداختند و برای رسیدن به هدفهای خود به ترور و ایجاد وحشت در میان مردم پرداختند. جدا از سیاهان و یهودیان، رفته رفته لاتینتبارها، آسیاییها و حتی مردمانِ اروپای شرقی نیز هدف خشونتهای کوکلوکْس کْلان قرار گرفتند. آن جنبش در دهۀ ۱۸۷۰ میلادی ظاهراً از میان رفت. اما در ۱۹۱۵ دوباره با همان نام پا گرفت. فعالان آن در سالهای دهۀ ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ دست به یک رشته خشونتهای کور مانند بمبگذاری زدند که به کشته شدن کودکان و کارگران انجامید. کوکلوکْس کْلان همواره پشتیبانِ آزادی خرید و فروش و حمل اسلحه بود. اکنون بزرگترین مدافع آزادی حمل اسلحه در آمریکا «انجمنِ ملی سلاح» است که ظاهراً سازمانی غیرانتفاعی است. فعالان آن انجمن آمریکاییان را به خرید سلاحهای گرم تشویق میکنند و شیوۀ استفاده از آنها را به آنان یاد میدهند.
اما جدا از زمینههای تاریخیِ آزادی حمل سلاحِ گرم در آمریکا، پژوهشگران معتقدند که ویژگیهایِ سرزمینی نیز آمریکاییان را به داشتن سلاحِ گرم ترغیب میکند. روستاهای آمریکا از شهرها بسیار دورند. از طرف دیگر، روستاها متمرکز نیستند و خانههای روستایی، چنان که در فیلمهای آمریکایی میبینیم، پراکنده اند. در نتیجه، روستاییان داشتن سلاح گرم را برای حفاظت از خود و خانوادهشان ضروری میدانند. درواقع، روستاییان هستند که بیش از همه از حق داشتن سلاح گرم پشتیبانی میکنند.
در این میان کارخانههای اسلحه سازی نیز با تکیه بر نهادهای نیرومندی مانند «انجمنِ ملی سلاح» از هرگونه تغییری در متمم دوم قانون اساسی آمریکا جلوگیری میکنند. «انجمنِ ملی سلاح» که ظاهراً سازمانی غیرانتفاعی است، در سال ۲۰۱۳ بیش از ۳۴۸ میلیون دلار درآمد رسمی داشته که ۲۹۱ میلیون دلار آن صرفِ پشتیبانی از نامزدهای انتخاباتی و لابیهای خدمتگزار آن انجمن شده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید