دسترسی به محتوای اصلی
دنیای اقتصاد، اقتصاد دنیا

توسعه انرژی‌های تجدید پذیر موجب تحرک رشد اقتصادی می‌شود

نتشر شده در:

بیست و پنجمین کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد موسوم به کاپ ۲۵  دوشنبه در مادرید آغاز بکار کرد. همانطور که تا کنون هر ساله  در کنفرانس های جهانی اقلیمی شاهد آن بوده ایم، همواره اختلاف نگرش و تضادهای اساسی بین دو گروه از کشورها وجود داشته است، گروهی که اهداف زیست محیطی را در یک چشم انداز بلند مدت می بینند و  گروه دیگری که بر ضرورت های اقتصادی در کوتاه مدت تأکید می کنند. نتیجه این تضاد تا کنون، یا نرسیدن به یک توافق بوده و یا رسیدن به یک توافق حداقلی بوده است. با توجه به فوریت هایی که تمامی دانشمندان اقلیم شناس جهان بر آن تأکید می کنند، در کنفرانس اقلیمی مادرید باید امیدوار بود که  این مواضع متناقض بتوانند به یک زبان مشترک برسند و همه متقاعد شوند که مبارزه با  گرمایش زمین، نه تنها مانع از عواقب وخیم زیست- محیطی می شود، بلکه می تواند در بردارنده سود اقتصادی نیز باشد.

Leaders pose for a family photo during U.N. climate change conference (COP25) in Madrid, Spain, December 2, 2019.
Leaders pose for a family photo during U.N. climate change conference (COP25) in Madrid, Spain, December 2, 2019. REUTERS/Susana Vera
تبلیغ بازرگانی

این مجله اقتصادی به موضوع بیست و پنجمین کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد موسوم به کاپ ۲۵ در مادرید اختصاص دارد. در این مجله اقتصادی همچنین تلاش می شود، به این نظریه بپردازیم که توسعه انرژی های تجدید پذیر، رشد اقتصادی را تحرک می بخشد، و پشت کردن به آن موجب بروز رکود اقتصادی می شود.

کنفرانس اقلیمی مادرید

بیست و پنجمین کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد موسوم به کاپ ۲۵  دوشنبه در مادرید آغاز بکار کرد. هدف از این کنفرانس جهانی هموار کردن زمینه های لازم برای اجرای  نقشه راه دستیابی به خنثی کردن کربن اضافی تولید شده در جهان در مقایسه با دوران پیشا صنعتی در سال ۲۰۵۰ است. هدف آنست که گرمایش زمین در افق سال ۲١۰۰ میلادی از ۲ درجه سانتی گراد  فراتر نرود. در واقع، افزایش دمای زمین فراتر از این آستانه، می تواند بشریت را  با عواقب بسیار نگران کننده ای روبرو سازد.  اما برغم تعهداتی که چهار سال پیش کشورهای جهان در هنگام بیست و یکمین کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد در پاریس پذیرفتند، گازهای گلخانه ای نه تنها کاهش نیافته، بلکه افزایش نیز داشته است. در نتیجه برای رسیدن به اهداف کنترل گرمایش زمین، کشورهای جهان باید در آینده به تلاش های بسیار بیشتری در زمینه کنترل تصاعد گازهای گلخانه ای همت بگمارند.

در کنفرانس اقلیمی مادرید که از روز دوشنبه گشایش یافت بسیاری از توافق احتمالی در کاهش ۸  درصد سالانه تصاعد دی اکسید کربن به جای کاهش ۴ درصدی که در کنفرانس اقلیمی پاریس تعهد شده بود، خبر می دهند.

آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل در نطق افتتاحیه این کنفرانس جهانی اقلیمی به مردم و کشورهای جهان هشدار داد که جنگ با سیاره خود را رها کنید و برای جلوگیری از عواقب خطرناک افزایش گرمایش، تا دیر نشده، انرژی های فسبلی را رها کرده و آن را با انرژی های پاکیزه و تجدید پذیر جایگزین نمائید:

" ازچندین دهه پیش، نسل بشر با سیاره خود، زمین در جنگ است و زمین در حال دفاع کردن از خود است. ما باید جنگی را که با طبیعت آغاز کرده ایم، متوقف کنیم .علم و دانش به ما می گوید که این کار را می توانیم انجام دهیم. ما باید روند افزایش دمای سیاری ای که بر روی آن زدگی می کنیم را حداکثر به ۵‚١ درجه سانتیگراد محدود کنیم، ما باید تا سال ۲۰۵۰ به تعادلی در  زمینه خنثی کردن کربن اضافی تولید شده[ در مقایسه با دوران پیشا صنعتی] برسیم و میزان انتشار گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۳۰  در مقایسه با سال ۲۰١۰ به میزان ۴۵ درصد کاهش دهیم.  به صراحت می گویم: تاکنون، تلاشهای ما برای دستیابی به این اهداف کاملاً ناکافی بوده است: در صورتیکه تعهدات انجام گرفته در کنفرانس اقلیمی پاریس اجرا شود، دمای زمین همچنان به میزان ۳ درجه سانتیگراد  افزایش خواهد یافت. این در حالی است که بسیاری از کشورها حتی به این تعهدات[ که تلاشی حداقلی برای جلوگیری از فاجعه زیست محیطی است] نیز احترام نمی گذارند.

آنچه هنوز در این خصوص  مشاهده نمی شود، فقدان اراده کامل سیاسی است: اراده سیاسی برای مالیات بستن بر تولید کربن، متوقف کردن یارانه سوخت های فسیلی، متوقف ساختن نیروگاه های زغال سنگ از سال ۲۰۲۰ ، اراده ای که به جای مالیات بستن بر مردم ، آلوده کنندگان تحت مالیات قرار بگیرند. تنها کافی است که هرگونه حفاری[برای  استخراج سوخت های فسیلی] را متوقف کنید و در همان حال از فرصت های گسترده ای که توسط انرژی های تجدید پذیر وجود دارد و راه حل هایی که طبیعت به ما ارائه می دهد، بهره بگیرید."

آرمل لو کنت، متخصص داوهای اقلیمی و انرژی در سازمان بین المللی "آکسفام" می گوید ما در شرایط اضطرار اقلیمی هستیم و بیش از این نباید زمان از دست بدهیم.

آرمل لو کنت همچنین می گوید به رغم  بسیاری  از کشورهای درحال توسعه، کشورهای عضو گروه بیست که  تولید کننده بیش از ۸۰ در صد گازها گلخانه ای جهان هستند، تا کنون تعهدی در این زمینه داده اند.

توسعه انرژی های تجدید پذیر،  موجب تحرک رشد اقتصادی می شود

اما رسیدن به این هدف، چطور امکان پذیر است؟ استفاده از مدل‌ها، سیستم ها و فناوری های جدید می تواند موجب تحرک و تقویت تولید ناخالص داخلی شود. ایده آل، ایجاد رشد اقتصادی با کیفیت است. رشدی که بوسیله آن اشتغال و سوددهی را در نظام اقتصادی افزایش می دهد. رشدی که با جایگزینی زیرساخت های قدیمی و آلاینده با راه حل هایی که از محیط زیست محافظت می کند، تأمین می شود. این رویکرد شاید بتواند  نظر اشخاصی که همواره به گرمایش زمین با دیده تردید می نگرند را نیز تغییر دهد. برای اینکه آنان فقط به سود و منفعت  فکر می کنند و اگر متقاعد شوند که جایگزینی انرژیهای آلاینده با انرژِهای پاکیزه برای آنان سودآور است، در این راه تردید نخواهند کرد. اما آیا با پیشرفت انرژِی های تجدید پذیر و جایگزینی انرژی های فسیلی با انرژِی های پاکیزه، می توان از بروز رکود اقتصادی که نزد بسیاری از اشخاص ترس ایجاد می کند، جلوگیری کنیم؟ با توجه به اینکه پیشرفت همزمان در زمینه انرژیهای تجدید پذیر و رشد اقتصادی بهینه مبتنی بر پیشرفت های گسترده در زمینه فناوری های نوین است،  گروهی در باره آن تردید دارند و از بروز یک رکود اقتصادی بلند مدت واهمه دارند.

"برتراند پیکارد" یکی از خلبانان ماجراجوی هواپیمای خورشیدی  معروف"سولار ایمپالس" و ژان – فرانسوا ریال، رئیس شرکت فرانسوی خدمات مسافرتی" ویاژور دو موند" (مسافران جهان) اعتقاد دارند که برای دستیابی به هدف خنثی کردن کربن اضافی تولید شده در جهان در مقایسه با دوران پیشا صنعتی در سال ۲۰۵۰ ، با فرض یک رشد اقتصادی ۳۰ درصدی، چهار ابزار اصلی وجود دارد: بهره وری انرژی ، انرژی های سبز ، انرژی هسته ای و جذب و از دور خارج کردن  کربن. آنان می گویند برای خارج شدن از بحث بی نتیجه و تمام نشدنی بین گروهایی که معتقد به دگر جهانی گرایی ضد مصرف هستند و گروهایی  که رشد اقتصادی را  بر پایه  پیشرفت  در استفاده از انرژِی های تجدید پذیر تبیین می کنند، برخی  آنچه را که ما مطابق با این چهار معیار به دست بیاوریم، محاسبه می کنند.

بهره وری انرژی: در ۳۰ سال ، ما به ۳۰ درصد پیشرفت رسیده ایم ، آینده  دشوارتر خواهد بود. با خوشبین بودن و فرض مشابه ۳۰ درصد پیشرفت در طول سی سال آینده ، این امر به ما امکان می دهد تا اثرات رشد اقتصادی را بر تولید گازهای گلخانه ای از میان برداریم.

گذار به انرژی های سبز: اکنون  این انرژی ها  ١۵ درصد از ترکیب انرژی تولید شده جهانی را تشکیل می دهند.  یک افزایش خوش بینانه ۴۵ درصد و یک افزایش بدبینانه به ۳۰ درصد را  می تواند تصور کرد.

انرژی هسته ای: وزن۵ درصد از ترکیب تولید انرژی جهانی  دارد. تصور کنید که ای سهم بین ١۰ تا ١۵ درصد افزایش داشته باشد.

جذب کربن: در اینجا ما فضای قابل توجهی برای مانور دادن  با خاک ، درختان و  ذخایر صنعتی داریم. تصور کنید جذب سالانه میزان انتشار گازهای گلخانه ای در محدوده ١۰ تا ۳۰ درصد  باشد.

به طور خلاصه ،  فرضیه خوش بینی تجمعی منجر به دستیابی به ۹۰ درصد طی نقشه راه  و فضیه بدبینانه فقط متجر به  ۵۰ در صد اهداف می شو. آنچه از دست می رود منجر به گرم شدن بیشتر از ۲ درجه می شود یا باید با رکود اقتصادی پر شود.

 در نتیجه می توان گفت که  طرفداران توسعه اقتصادی  باید تأمل نکنند و بلافاصله و بصورت بلندپروازانه واکنش نشان دهند. کسانی که تصمیمات  کنفرانس اقلیمی را  عقب می اندازند، ناگزیرند آنچه را که بیشتر از آن می ترسند، بدست می آورند. یعنی: یک سقوط اقتصادی با هرج و مرج اجتماعی و بیکاری گسترده ای که از آن سرچشمه  می گیرد.

 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.