دسترسی به محتوای اصلی
آلمان

برلین در بیست و هفتمین سالگرد تبدیل مجدد به پایتخت آلمان

بیست و پنجم اوت مصادف است به بیست و هفتمین سالگرد امضای پیمان توسعه و بازسازی برلین به عنوان پایتخت مجدد آلمان است. این پیمان دو سال پس از وحدت دو آلمان میان سنای برلین و دولت فدرال آلمان بسته شد. برلین تا پایان جنگ جهانی دوم پایتخت آلمان بود، اما پس از پایان جنگ به دو بخش شرقی و غربی تقسیم و میان این دو بخش دیوار کشیده شد. در دوران تقسیم برلین، پایتخت آلمان فدرال به بن انتقال یافت، اما جمهوری دموکراتیک آلمان که تحت نفوذ شوروی بود، بخش شرقی برلین را به عنوان پایتخت خود برگزید.

بیست و پنجم اوت مصادف است به بیست و هفتمین سالگرد امضای پیمان توسعه و بازسازی برلین به عنوان پایتخت مجدد آلمان است.
بیست و پنجم اوت مصادف است به بیست و هفتمین سالگرد امضای پیمان توسعه و بازسازی برلین به عنوان پایتخت مجدد آلمان است. wikipedia
تبلیغ بازرگانی

برلین ظرف چهل سال حاکمیت جمهوری دموکراتیک آلمان وضعیتی شبیه یک شهر محاصره شده را داشت. آلمان شرقی چند سال پس از تبدیل بخش شرقی این شهر به پایتخت خود، به دور بخش غربی آن دیواری کشید که تا سال ۱۹۸۹ میلادی استوار ماند. ظرف بیش از سه دهه، افراد زیادی هنگام تلاش برای عبور از این دیوار بلند از سوی مرزبانان آلمان شرقی به رگبار بسته و کشته شدند.

دیوار، سرانجام در سوم اکتبر سال ۱۹۸۹ در جریان انقلاب بدون خونریزی مردم آلمان شرقی و پشتیبانی آلمان فدرال فروریخت. یک سال بعد، در حالی که دولت آلمان شرقی آخرین ماه های تاریخ خود را سپری می کرد، میان دو آلمان توافقنامه ای امضا شد که به موجب آن هر دو طرف برلین را به عنوان پایتخت آلمان به رسمیت شناختند.

روز ۲۰ ژوئن سال ۱۹۹۱ طرح انتقال مجلس فدرال و دولت مرکزی آلمان به برلین از تصویب مجلس فدرال در بن گذشت. از پایان جنگ جهانی دوم تا آن زمان، بن پایتخت آلمان غربی محسوب می شد. طرح انتقال پایتخت آلمان فدرال به برلین سرانجام روز ۲۵ اوت سال ۱۹۹۲ با تصویب پیمان همکاری برای توسعه برلین میان دولت محلی این "دولت شهر" و دولت مرکزی آلمان اجرائی شد.

برلین در دوران جنگ سرد
از زمان ایجاد دیوار میان دو آلمان و تقسیم برلین به بخش های شرقی و غربی، ساکنان بخش غربی برلین روزگار بسیار سختی را سپری کردند. هر شهروند آلمان غربی که قصد سفر به برلین غربی را داشت ناگزیر بود از آلمان شرقی ویزای ترانزیت بگیرد و صدها کیلومتر را میان جاده های تحت کنترل پلیس راه آلمان شرقی بگذراند.

ماموران پلیس در مواردی برخوردی خشن با مسافران داشتند. آن ها با چکمه های بلند و اونیوفورم های خاص خود، شکل و شمایل افسران نازی در دوران هیتلر را تداعی می کردند، در حالی که دولت آلمان شرقی مدعی پاسداری از دموکراسی و مبارزه با امپریالیسم و فاشیسم بود.

به دلیل دشواری ارسال مواد غذائی و کالاهای مورد نیاز مردم، پس از احداث دیوار برلین، آمریکائی ها میان بخش غربی آلمان و برلین غربی یک پل هوائی ایجاد  کردند و کالاهای مورد نیاز مردم را با هواپیما به برلین می فرستادند. از سوی دیگر، متفقین در تمام دوران جنگ سرد با اتحاد شوروی، برلین را "تابلوی پیشرفت های خود" ارزیابی می کردند و می کوشیدند از طریق ایجاد تسهیلات مالیاتی و افزایش کمک های اجتماعی و خدمات درمانی، مردم آلمان غربی و مهاجران خارجی را به سکونت در برلین تشویق کنند. اما انزوای برلین در قلب آلمان شرقی سبب می شد که از این تسهیلات نیز استقبال زیادی نشود.

آغاز توسعه و نوسازی پایتخت
زمینه سازی های قانونی برای رشد دوباره برلین در واقع روز ۲۵ اوت سال ۱۹۹۲ با تصویب "پیمان همکاری پایتخت" آغاز شد. مسئولیت اجرای این پیمان به طور مشترک به عهده دولت محلی برلین و دولت مرکزی آلمان گذاشته شد. در حال حاضر دولت آلمان سالانه بیش از ۲ میلیارد دلار برای ادامه نوسازی برلین در اختیار دولت محلی می گذارد.

در سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ پیمان های مکملی برای توسعه برلین به ویژه در بخش امور فرهنگی میان دولت محلی و دولت فدرال بسته شد که به ایجاد "صندوق فرهنگ پایتخت" انجامید. دولت مرکزی متعهد شد سالانه علاوه بر تعهدات پیشین خود سالانه ۱۰ میلیون و ۲۰۰ هزار یورو به این صندوق واریز کند.

دولت مرکزی آلمان در پی وحدت دو بخش شرقی و غربی کشور و یکپارچگی برلین شرقی و غربی مجبور شد تنها ظرف ده سال نخست نزدیک به ۴۰۰ میلیارد مارک یا ۲۰۰ میلیارد یورو خرج بازسازی ویرانه های باقی مانده از ۴۰ سال حکومت حزب واحد سوسیالیستی بر بخش های شرقی کند. حکومت سوسیالیستی تنها به وضعیت چند خیابان مرکزی توجه می کرد که ادارات دولتی و تشکیلات حزبی در آن مستقر بودند، اما در پشت این نمای فریبنده ساختمان هائی در حال فروریختن و خیابان هائی با آسفالت های چهل تکه وجود داشتند که ظرف ۴۰ سال جدائی میان دو آلمان به حال خود رها شده بودند.

بن، پس از انتقال دولت به برلین
در پی انتقال مجلس و دولت مرکزی آلمان به برلین در ۲۷ سال پیش، شهر بن که ظرف ۴۰ سال به عنوان پایتخت وزارتخانه ها، مجلس فدرال، سفارتخانه های خارجی و بخشی از سازمان ملل متحد را در خود جای داده بود، دست کم برای ۱۵ سال دستخوش رکودی سنگین شد. صدها ساختمان پرشکوه و بزرگ در این شهر خالی از سکنه ماندند و حتی ساختمان عظیمی که در سال های پایانی پیش از وحدت دو آلمان برای استقرار دولت ساخته شد، بی بهره ماند، تا جائی که دولت مجبور شد در سال ۲۰۰۳ آن را به دویچه وله اجاره بدهد.

اما در دهه سوم پس از وحدت دو آلمان و انتقال پایتخت کشور به برلین، شهر بن نیز با جذب مراکز بین المللی و شرکت های خصوصی دوباره رونق گرفت، به گونه ای که امروز به یکی از گرانترین شهرهای آلمان به لحاظ اجاره مستغلات تبدیل شده است.

علاوه بر بخش هائی از سازمان ملل متحد، وزارت دفاع، پست مرکزی، تله کوم و بخش های مهمی از وزارت خارجه آلمان هنوز در بن مستقر هستند.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.