برای مقابله با خشونت‌های رایج علیه زنان افغانستان چه موانعی باید از سر راه برداشته شوند؟

بصیر سیرت، فعال حقوق بشر در سوئد ضمن اظهار بدبینی نسبت به فعالیت دادگاهها در افغانستان، بویژه در ایالات دور از مرکز و نیز اظهار بدبینی نسبت به برخی از ماموران پلیس افغانستان، می گوید فکر نمی کند که آنها بتوانند در مبارزه علیه خشونت به زنان کمک زیادی بکنند.

در یکی دو هفته اخیر بحث بر سر خشونت جنسیتی در رسانه‌های افغانستان رواج بسیاری داشت و بویژه بمناسبت روز همبستگی جهانی زنان علیه خشونت، بیانیه های رنگارنگی منتشر شدند، آمارهای جدیدی درباره میزان رواج خشونت در ایالات مختلف افغانستان در مطبوعات چاپ شد و سازمان های مردم نهاد مدافع حقوق زنان مطالبات متنوعی را بقصد مبارزه با خشونت مطرح کردند.

در میان این مطالبات آنچه بیشتر توجه را بخود مشغول میکرد، نه فراوانی حیرت انگیز موارد خشونت، و نه تنوع اشکال خشونت در مناطق مختلف کشور، بلکه شرح موانعی بود که جامعه را برای مقابله با این پدیده شوم ناتوان کرده است.
در میان مطالب منتشر شده به سادگی می شد به مواردی برخورد که نویسندگان به مجازات نشدن عاملان خشونت اعتراض کرده بودند.

گروهی مامورین انتظامی را مورد انتقاد قرار می دهند که گویا در برخی موارد با زنان قربانی خشونت همراهی لازم را نمی کنند. یا به علت تسلط دیدگاههای مردسالارانه در میان این ماموران، زنان قربانی خشونت قادر به جلب همدردی آنها نمی گردند.

همین مشکل در دادگاهها و در میان قضات هم وجود دارد و کم نیستند وکلا و یا قاضی هائی که در دادگاههای کشور آمادگی همدلی با قربانیان خشونت را ندارند و در مواردی علیه قربانیان رای می دهند.

درباره چگونگی عملکرد مسئولان دولتی نیز در این روزها پرسش هائی فراوانی مطرح شده و میزان تاثیر گذاری آنها در مقابله با خشونت مورد سئوال قرار گرفته است.

آیا جامعه مدنی و سازمان های مردم نهاد گستردگی و توانائی لازم برای مقابله با این پدیده شوم اجتماعی را دارند؟
در میان مطالباتی که مطرح شده اند یکی هم تقاضا از امامان مساجد است که به مردان برای رعایت حقوق زنان آگاهی بدهند و یا برای محو خشونت های جنسیتی اقدام کنند. آیا چنین توقعی از ملایان منطقی است؟

در گفتگوئی با بصیر سیرت، فعال حقوق بشر افغانستان در سوئد، پرسش هائی از این دست را در میان گذاشته ایم.
بصیر سیرت ضمن اظهار بدبینی نسبت به فعالیت دادگاهها در افغانستان، بویژه در ایالات دور از مرکز و نیز اظهار بدبینی نسبت به برخی از ماموران پلیس افغانستان می گوید فکر نمی کند که آنها بتوانند در مبارزه علیه خشونت به زنان کمک زیادی بکنند. چرا که بخش هائی از این نیروها خود قربانی تفکر سنتی و مردسالارانه هستند.

بصیر سیرت در عین حال نسبت به وزارت امور زنان خوشبین است و می گوید آنها واقعاً می خواهند کاری انجام دهند. ولی چون نیروی اجرائی ندارند و فقط قرار است نقش ناظر را داشته باشند نخواهند توانست وارد عرصه دادخواهی شوند.

سیرت همچنین درباره نهادهای جامعه مدنی اظهار خوشبینی می کند و معتقد است که فشارهای آنها به دولت نقش مهمی در ایفای حقوق زنان دارد. او نسبت به رسانه های افغانستان نیز خوشبین است و نقش آنها را در آگاهسازی ستایش می کند.

بصیر سیرت برعکس در مورد نقش احتمالی ملاامامان مساجد بدبینی زیادی دارد و می گوید من مطمئنم که آنها نمی توانند نقشی در جلوگیری از خشونت علیه زنان داشته باشند. چرا که خود ترویج کننده اعتقادات سنتی و مذهبی اند.
بعقیده او توقع فعالین حقوق زن از ملاها توقع سازنده ای نیست.

به این گفتگو گوش کنید.