دسترسی به محتوای اصلی
پژواک جامعه

روزه‌خواری به منزله یک حق مدنی یا تضییع حقوق دیگران

نتشر شده در:

 در روزهای گذشته برخی از فعالان مدنی تونس تظاهراتی برای داشتن حق خوردن و آشامیدن غیر روزه‌داران در ماه رمضان برپا کردند. در روی پلاکاردهایی که در دست تظاهرکنندگان بود؛ جملاتی شبیه این دیده می‌شد: "چرا اینکه تو روزه بگیری و من غذا بخورم، آزارت می‌دهد؟"

تبلیغ بازرگانی

احکام مربوط به روزه‌داران در کشورهای مختلف اسلامی، متفاوت است. در ایران مجازات روزه‌خواری در ملاء عام شلاق است و هر ساله پیش از آغاز ماه رمضان در ایران، مقام‌های نیروی انتظامی و قضایی هشدار می‌دهند که با افرادی که در مکان‌های عمومی اقدام به "روزه‌خواری" کنند، برخورد خواهد شد.
همچنان که در روزهای گذشته دادستان عمومی و انقلاب قزوین از صدور و اجرای حکم "شلاق" و "جزای نقدی" برای ۲۰ نفر به اتهام "روزه‌خواری" خبر داد.
در تیر ماه سال ۱۳۹۴ هم ۴۱ دختر و ۵۱ پسر در کافی‌شاپ هتل "شهریار" تبریز هنگامی که مشغول صرف غذا و نوشیدنی بودند، بازداشت شده بودند.
اما اوضاع در دیگر کشورهای اسلامی نیز چندان متفاوت نیست. مجازات روزه‌خواری در عربستان عبارت است از زندان و شلاق و در صورتی که فرد روزه‌خوار بیگانه باشد، تبعید می شود.
در کویت روزه خوران حدود یک ماه حبس یا 100 دینار جریمه می شوند. در امارات کسانی که در ملاءعام روزه خواری کنند، یا یک ماه حبس یا 2000 درهم جریمه می شوند.
در قطر روزه خواران حداکثر 3 ماه حبس یا 3000 ریال جریمه می شوند. در عمان نیز روزه‌خواری مجازات حبس و جریمه دارد. روزه خواری در بحرین مجازات حدود 3 ماه حبس دارد.
در عراق کسانی که در ملأ عام روزه‌خواری کنند 5 روز حبس می شوند و البته بیماران و مسافران از این قانون مستثنی هستند. در اردن روزه‌خواران به مدت یک ماه حبس و 25 دینار جریمه می شوند. مجازات روزه خوران در این کشور برخی اوقات به مرز قتل نیز می رسد.

 

 

 

 

مقامات ایرانی می‌گویند مراعات روزه داران و نخوردن و نیاشامیدن در ملاء عام، در بعد اجتماعی به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است. زیرا کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه واقف نیست و این حقوق را زیر پا می‌گذارد.
اما آیا از نظر حقوقی منع خوردن و آشامیدن و حتی سیگارکشیدن برای غیرروزه‌داران مصداق پالمال کردن حقوق شهروندی محسوب نمی‌شود؟
در حالی که برخورد با خوردن یا آشامیدن غیرروزه‌داران در کشورهای اسلامی مانند برخی از قوانین اسلامی از جمله قصاص، براساس نص صریح قرآن نیست، قوانین محدودکننده برای غیرروزه‌داران برچه پایه‌ای است؟
و آیا با توجه به تعداد زیاد کشورهای اسلامی این موضوع تاکنون به صورت جدی از سوی گروه‌های حقوق بشری پیگیری شده است؟
 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.