در آستانۀ انتخابات پارلمانی آمریکا، تردید در بارۀ آراء زنان و اقلیت‌ها، پیش بینی نتایج را دشوار کرده است

انتخاب اعضای مجلس نمایندگان و سنای ایالات متحد آمریکا چالش پراهمیتی برای دونالد ترامپ محسوب می شود، زیرا در صورت پیروزی دموکرات‌ها، رئیس جمهوری آمریکا را در موقعیت تازه‌ای قرار خواهد داد، بویژه آنکه وی خود در سه هفتۀ اخیر پا به عرصۀ مبارزات انتخاباتی گذاشته وبگفتۀ بسیاری، این رای گیری را به نوعی همه پرسی در بارۀ خود بدل کرده است.

بگفتۀ لورانس ناردون، کارشناس زندگی سیاسیِ ایالات متحد آمریکا و مسئول برنامۀ آمریکای شمالی در موسسۀ مطالعات روابط بین‌المللی فرانسه، «اینکه دونالد ترامپ در پایان دورۀ مبارزات انتخاباتی موضوع مهاجرت و پناه جویان را در مرکز تبلیغات و شعارهای خود قرار داده است، به نظر من تنها نشان دهندۀ گرایش‌های عوام فریبانۀ اوست و گمان می‌برد که اینگونه آراء بیشتری برای نامزدهای جمهوری خواه بدست می آورد».

لورانس ناردون می‌گوید «دونالد ترامپ، بر خلاف بسیاری روسای جمهوری دیگر که در مبارزاتِ انتخابات میان دوره‌ای شرکت نمی‌کنند تا خود را از نتایج نامطلوب آن برکنار دارند، بشدت خود را درگیر این مبارزات کرده است و بنابراین نتیجۀ آن می‌تواند به عنوان همه پرسی در بارۀ او تلقی شود».

در آستانۀ رای گیری، بسیاری در بارۀ تعادل نیروهای سیاسی پرسش می‌کنند، زیرا ارزیابی چگونگی تعلق آراء رای دهندگانی که به هیچیک از دو حزب وابستگی ندارند دشوار به نظر می‌رسد.

لورانس ناردون، در بارۀ ترکیب رای دهندگان آمریکا می گوید «در واقع رای دهندگان عامه گرا و محافظه کار بشدت در حمایت از دونالد ترامپ به پا خاسته‌اند و در برابر، رای دهندگان دموکرات بویژه رای دهندگان زن در مخالفت با او بسیج شده‌اند. هر یک از این دو گروه بین ٣٠ تا ٣۵ درصدِ کل رای دهندگان را تشکیل می‌دهد و در میان این دو، جمع عظیم رای دهندگانی وجود دارد که وابستگی ویژه‌ای ندارند و پرسش این است که به نامزدهای کدام جناح رای می‌دهند و نیز اینکه آیا اصولاً در رای گیری شرکت می‌کنند یا خیر؟» بگفتۀ او «تجربه نشان می‌دهد که میزان شرکت در انتخاباتِ میان دوره‌ای همواره کمتر است. می‌دانیم که انتخابات ریاست جمهوری بسیار بسیج کننده است و از همین رو میزان شرکت مردم در انتخابات پارلمانی همزمان با آن نیز همواره بیشتر است».

انتخابات امسال، در پی جنبشِ اعتراضی و عدالت‌خواهی زنان معروف به «می تو» و نیز ناخرسندی بسیاری از آنها از تائید انتصاب «بِرِت کاوانا»، حقوق‌دانِ متهم شده به ایذاء جنسی، به عضویت دادگاه عالی فدرال آمریکا، برگزار می‌شود و از همین رو بسیاری از کارشناسان در بارۀ آراء زنان از خود پرسش می‌کنند.

از نظر لورانس ناردون رای زنان در انتخابات امسال، بیش از گذشته، تعیین کننده است زیرا «بر اساس آمار و ارزیابی‌های موجود، در آمریکا زن‌ها بیش از مردها در انتخابات شرکت می‌کنند. علاوه بر این، در ایالات متحده، بطور کلی، زن‌ها بیشتر به نامزدهای دموکرات رای می‌دهند و این بدون تردید امتیازی برای حزب دموکرات است. زنان خارجی تبار و وابسته به اقلیت‌های قومی گوناگون بسیار بیشتر از میانگین کلی به نامزدهای دموکرات رای می‌دهند، زیرا هم زن هستند و هم وابسته به جامعه‌ای در اقلیت».

این بار اما رفتار سیاسی زنان سفید پوست حائز اهمیتی بیشتر است. زیرا بگفتۀ لورانس ناردون «آنان هر چند زن هستند و نمی‌توان گفت که رای آنان موافق دموکرات‌هاست، زیرا سفید پوستان در آمریکا بطور کلی به جمهوری خواهان رای می‌دهند، امسال بر سر دو راهیِ زن بودن و سفید پوست بودن قرار گرفته‌اند. آنچه در نظرسنجی‌ها دیده می‌شود و سه شنبۀ آینده می‌توانیم از آن ارزیابی درستی داشته باشیم، اینست که این بار زنان سفید پوست تحصیل کرده و صاحب دیپلم، بیشتر به دموکرات‌ها رای خواهند داد، زیرا از ترامپ نفرت دارند و زنان سفید پوست محروم از تحصیلات و فاقد دیپلم، بیشتر عوام گرا و هواخواه شخص ترامپ هستند و بنابراین انتظار می‌رود به جمهوری خواهان رای دهند».

در انتظار فرارسیدن انتخابات، دونالد ترامپ در سفر از ایالتی به ایالت دیگر در حمایت از نامزدهای جمهوری خواه تلاش می‌کند. او در مونتانا از کارنامۀ دو سالۀ خود تمجید کرد و هشدار داد که پیروزی احتمالی دموکرات‌ها در انتخابات آینده «سوسیالیسم را بر آمریکا» مستولی خواهد کرد. او گفت دموکرات‌ها می‌خواهند «مرزها را از میان بردارند» و «مهاجران غیرقانونی را به شهروندان آمریکائی اولویت دهند».