بخش مسابقه‌ای جشنواره سینمائی کن با "قصه قصه‌ها" و "خواهر کوچک ما" آغاز شد

"ماتئو گارونه" که با فیلم "گومورا" در سال 2008 به "کن" آمد و جایزه هیأت داوران را برای آن ربود، در سال 2012 نیز همین جایزه را به کمک همکارش "نانی مورتی" (که امسال فیلمش در مسابقه است و به چانه‌زنی و به کرسی نشاندن نظر خود معروف است) برای فیلم نه چندان موفقش "واقعیت" دریافت نمود. او پس از ربودن شماری جایزه برای "گومورا"، این بار به جای مافیا با قصه‌های ناپلی قرن هژدهم، در فیلمی به نام "قصه قصه‌ها" به بخش اصلی مسابقه‌ای باز می گردد. این داستان‌ها که از کتاب "پنتامرونه" اثر "جیان باتیستا بازیله" بر گرفته شده، در سال 1979 توسط یکی از استادان فیلم‌های انیمیشن روسی "یوری نورشتاین"، به کار گرفته شده بود. "قصه قصه‌ها"ی "یوری نورشتاین"، در آن سال‌ها به عنوان بهترین فیلم انیمیشن تاریخ سینما معروف شد.

در فیلم "ماتئو گارونه" که به زبان انگلیسی ساخته شده، "سلما هایک"، "جان ریلی" و "ونسان کاسل" نقش آفرینی می کنند. "ماتئو گارونه" با آمیختن افسانه و واقعیات، پیام‌هائی می دهد که برخی از آنها چندان روشن نیست و از این رو نمی تواند به عنوان «سینما در خدمت ایده آل» به شمار آید. اما نظر به این که داستان‌های خود را با توانائی بسیار فیلمبرداری کرده، تماشاچی را با خود تا پایان می برد.

از زبان انگلیسی سخن رفت؛ به دلیل بالا بودن شمار فیلم هائی که توسط کارگردانان غیرانگلیسی‌ زبان به فستیوال ارائه شده‌اند، این مسئله بسیار مورد نظر قرار گرفته. که ما هم درباره اش در برنامه های دیگر صحبت خواهیم کرد.

"خواهر کوچک ما" ساخته "هیروکازو کوره ایدا" هم برداشتی است ازیک "مانگا".
"‌کوره ایدا"، پس از فیلم پرسش برانگیز "از یک پدر یک چنین پسر" که در سال 2013 جایزه هیأت داوران بخش مسابقه‌ای را ربود، به این بخش باز می گردد.
این هنرمند که همواره در سینمایش توجه خاصی به کودکی و نوجوانی دارد، در فیلم تازه اش روابط دشوار سه خواهر بزرگتر را با خواهر کوچکشان که یتیم شده نشان می‌دهد.

"هیروکازو کوره ایدا" که با فیلم تکان دهنده‌اش "کسی نمی داند" جایزه بهترین هنرپیشه مرد را در سال 2004 در کن گرفت، در فیلم "خواهر کوچک ما"، بار میراث بیولوژیکی و آموخته‌ها را در روابط خانوادگی زیر پرسش می برد.

فیلم "مد مکس: جاده خشم" ساخته "جرج میلر" که پس از 30 سال ماجراهای قهرمانی را به تصویر می کشد که "مل گیبسن" نخستین معرفش بود، در بخش خارج از مسابقه به نمایش درآمد.
نخستین فیلم از این سری که به دلیل اکشن داشتن و تخیلی بودن بسیار مردم پسند شد، در سال 1979 به نمایش درآمد و سپس "مد مکس 2 : چالش" و "مد مکس : بر بالای تندر" و ... ساخته شدند.
این فیلم هم‌زمان با نمایش آن در کن، در سراسر جهان نیز به روی پرده ی سینماها آمد.

کمی از حواشی وسخنانی که در فستیوال شنیده می شود بگوئیم

همگام با نمایش فیلم "سربلند" در آغاز فستیوال، "کاترین دونو"، هنرپیشه بنام سینما که در نقش یک قاضی کودکان در فیلم "سربلند" نقش ایفا می کند، از دورانی که در آن هستیم و زندگی مجازی که بر آن حکومت می کند انتقاد کرد و نبود "ستاره" در سینما را به هجوم و رخنه همه جانبه این دنیا در زندگی افراد نسبت داد. او می گوید دنیای مجازی سبب شده که شماری به هزاران "فالوور" دست یابند و معروف شوند در حالی که هیچ کاری انجام نداده اند. او همچنین از رفاهی که تلفن های همراه به شخص می دهند تعریف کرد و گفت، اما انسان ناچار نیست بر سر میز ناهار خوری هم تلفن خود را همراه داشته باشد.
او گفت که از "سلفی" بیزار است چون همواره عکس از خود گرفتن و آن را روی فیس بوک قراردادن باعث پیش پا افتادگی همه رخدادها در زندگی شده است.
از "سلفی" سخن رفت. فستیوال کن تصمیم گرفته که امسال استفاده از سلفی را بر روی فرش قرمز محدود کند.
"تییری فرمو" می گوید : «این کار مسخره است».
"کاترین دونوو" هم می گوید : «این وحشتناک است که انسان به جای این که از آن لحظات استفاده کند، بخواهد خود را در حالی که کاری انجام می دهد ببیند...»

وزیر دادگستری فرانسه، خانم "کریستین توبیرا" که وزارت خانه ونهادهای دادگستری را به روی اکیپ فیلم "سربلند" باز کرده بودند و برای همراهی و دیدن فیلم در فستیوال کن حاضر شد، در سخنان خود گفت: هنگامی که فرزندان ما هرز می‌روند، ما باید برای نجاتشان از پرت شدن در سرازیری، در کنارشان باشیم و آن چیزی است که این فیلم نشان می‌دهد. او این فیلم را هدیه‌ای به اجتماع دانست.

از سوی دیگر، "پییر لسکور" رئیس تازه فستیوال "کن" گفت: برگزیده های امسال با استقبال خوبی روبرو شده اما باید برای نتیجه، منتظر پایان فستیوال باشیم. او افزود که فستیوال امسال حکایت از نو شدن دارد؛ نو شدن با افزودن شماری کارگردان به بخش مسابقه‌ای.
او که در گذشته روزنامه نگار بوده، می گوید فستیوال را همچون یک روزنامه مدیریت خواهد کرد. بدین معنا که همه چبز را زیر نظر می گیرد اما سرانجام تصمیم گیری با هیأت تحریریه خواهد بود؛ پییر لسکور، گفت که به تقسیم کار و مسئولیت سپردن به دیگران اعتقاد دارد.

از همه تأثیر گذارتر، سخنان "لامبر ویلسون"، هنرپیشه فرانسوی و گرداننده مراسم گشایش فستیوال بود که گفت: «زنان و هنرپیشگان زن، نماد عشقی هستند که سینما بر آن بر پا شده است. در دورانی که شماری می خواهند آزادی آنها را بگیرند، آنها را پنهان کنند و مانند کالا بفروشندشان، سینما بر چهره آنان نور می افکند و نشانشان می دهد».

"چارلیز ترون"، هنرپیشه بنام آفریقای جنوب و بازیگر اصلی فیلم "مد مکس" که امروز به نمایش در آمد و در آن کاملأ سر خود را تراشیده بود، در مورد دشواری‌های زنان در سینما سخن گفت و آن را به اصطلاحی نسبت داد که در طول تاریخ در رفتار با زنان به کار گرفته می شود و آن این است که «زن یا باید مریم مقدس باشد یا روسپی . آنان را یا در نقش مادرنمونه یا روسپی‌های نمونه نشان می دهند».