دیدار رهبران آمریکا و کره شمالی در مطبوعات فرانسه

با اینکه از جزئیات سند امضا شده خبری در دست نیست، اما اگر حتی به آنچه که به خبرگزاری‌ها درز کرده بسنده کنیم، رهبر کره شمالی تصریح کرده است که کشورش تحت شرایطی که تأمین امنیت و بهبود روابط بین‌المللی را دربر داشته باشد، تأسیسات تولید سلاح هسته‌ای خود را تعطیل خواهد کرد.
روزنامه‌های جهان، از جمله روزنامه‌های فرانسه، مهمترین گزارش‌های خود را به این دیدار و محتوای آنچه که "سند جامع" نامیده شده اختصاص داده‌اند.
فیگارو می‌نویسد: رهبر فرهمند کره شمالی از طریق دیدار با رئیس جمهوری آمریکا، توانست انزوای بین‌المللی خود را بشکند بدون اینکه تاوان ملموسی بابت آن پرداخته باشد.

به نظر لیبراسیون، دو رهبر، با رفتاری غیرقابل پیش‌بینی توانستند در دور یک میز گفت‌وگو نمایند. آنچه از این دیدار بیرون آمد، سندی عاری از هرگونه تعهد جدی از سوی هردو طرف بود. با این حال نفس چنین دیداری، به نوشته لیبراسیون، بی‌سابقه بوده و مفهوم نمادین بسیاری دارد.

هرچند هومنیته ارگان هواداران حزب کمونیست فرانسه، صفحه روی جلد خود را به بینوایی‌ هزاران پناهجو در آب‌های مدیترانه اختصاص داده، با این حال با اشاره به دیدار رهبران آمریکا و کره شمالی می‌نویسد: سندی که جامع و مشترک نامیده می‌شود دارای بُعد بین‌المللی نیست، زیرا تنها میان دو طرف امضا شده است، علاوه بر آن، محتوای سند چنان نامفهوم است که معلوم نیست که هدف نهایی آن خلع سلاح هسته‌ای منطقه شبه جزیره کره بوده باشد.
و اما بازگردیم به سرمقاله فیگارو که به همین موضوع اختصاص یافته است. "آرنوُدو لا گرانژ" می نویسد: باید در مورد آینده‌ چنین سندی محتاط بود. وقتی به فهرست طولانی وعده‌های داده‌شده و تحقق‌نیافته کره شمالی نظری بیافکنیم، متوجه خواهیم شد که چرا می‌گوئیم باید محتاط بود. به نوشته سرمقاله‌نویس فیگارو، از یک جهت باید رهبر کره شمالی را برای تلاش جانانه‌ای که برای دست‌یابی به سلاح هسته‌ای کرده است درک کرد، زیرا کره شمالی بدون سلاح هسته‌‌ای نمی‌توانست در شطرنج بین‌المللی جایگاهی بیشتر از حکومت نظامی میانمار داشته باشد. علاوه بر آن، رهبر کره شمالی به چشم خود دیده بود که هر رهبر دیکتاتوری، بدون سلاح هسته‌ای نمی‌تواند سرنوشتی بهتر از معمر قذافی داشته باشد.

مفسر لیبراسیون نیز در یک تفسیر مفصل، به نتایج دیدار میان رهبران دو کشور و دست‌آورد‌های آن می‌پردازد. نویسنده لیبراسیون یادآوری می‌کند که در سند امضاشده در سنگاپور، موارد مشخصی که اجرای آن تحول مهمی در روابط بین‌المللی محسوب شود وجود ندارد. بازگرداندن اجساد کشته‌شدگان دوطرف، یکی ازمواردی است که دراین سند به آن اشاره شده است.
مفسر لیبراسیون می‌افزاید: ولی اگر سند تحول‌ساز نیست، اما نقش آن به عنوان کاهش‌دهنده تنش و دادن اطمینان امنیتی به "پیون یانگ" انکارناپذیر است. لیبراسیون می‌نویسد: آنچه که در وحله اول، رهبران کره شمالی به دنبال آن هستند، به رسمیت شناخته شدن رژیم در "پیون یانگ" از سوی آمریکا و بطور اولا تضمین امنیت آن است.

لیبراسیون می‌افزاید: پرسش این است که آیا لغو مانور مشترک تفنگداران آمریکا و کره شمالی در منطقه، پاسخی به جستجوی امنیت رهبر کره شمالی بود؟ در هر صورت این هدیه گرانبهایی بود که ترامپ به شخص "کیم" داد که همیشه از شنیدن صدای چکمه‌های نظامیان آمریکا در مرزهای کره شمالی ابراز ناخشنودی می‌کرد.

مفسرلیبراسیون می‌نویسد: از هر زاویه که نگاه کنیم، حتی ایستادن رهبر کره شمالی در کنار ترامپ در مجامع بین‌المللی به عنوان یکطرفِ معامله و مذاکره، برای کیم جونگ اون در کشور بسیار مهم خواهد بود زیرا حداقل نشان‌دهنده این امر است که وی به یک جایگاه بین‌المللی دست یافته است. پس می‌توان گفت که این دیدار بدون شک به عنوان یک "پیروزی تاریخی" برای شخص "کیم جونگ اون" ثبت خواهد شد.

و لوموند روزنامه عصر فرانسه، به یک تعارض آشکار در برخورد ترامپ با دو پرونده اتمی ایران و کره شمالی اشاره می‌کند.
لوموند می‌نویسد: در ماه‌های اخیر رئیس جمهوری آمریکا در مقابله با تکثر تسلیحات هسته‌ای، دو تصمیم مهم اتخاذ کرد: در مورد پروندهای اتمی کره شمالی و ایران؛ اما برخوردها با این دو مورد بسیار متضاد و حتی متعارض بود. در مورد ایران، در ٨ ماه مه رئیس جمهوری آمریکا با اعلام خروج آمریکا از برجام، حکومت ایران را به نقض شدید حقوق بشر متهم کرد، در حالی که ١٢ ژوئن در دیدار با دیکتاتور کره شمالی، نه تنها آنرا یک دیدار تاریخی توصیف نمود، بلکه پایان مذاکرات با یک کنفرانس مطبوعاتی طولانی با دیکتاتور پیون یانگ همراه بود. ترامپی که سه ماه پیش ازهمین جوان با عنوان «رهبر یک رژیم خشن» یاد می‌کرد.

و اما موضوع دیگری که در مطبوعات امروز فرانسه بسیار مورد توجه قرار گرفته، معضل مهاجرت‌های غیرمجاز به اروپا و بحران سیاسی است که در کشورهای اروپایی به وجود آورده.
دولت ایتالیا در روزهای اخیر یک کشتی حامل ۶٠٠ مهاجر غیرمجاز را از سواحل خود راند و حاضر به پذیرش آنها نشد. کشتی حامل این سرگردان‌های دریا بالاخره در سواحل اسپانیا پیاده شدند. اکنون ایتالیا به مناسبت امتناع از پذیرش مهاجرین در خطر در خاک خود، مورد انتقاد شرکای خود در اتحادیه اروپا قرار گرفته است.