انفجار بزرگ صنعتی و ابرهای نگرانی

پنج روز بعد از انفجار بزرگی که در کارخانه‌ای در شهر روآن فرانسه رخ داد، نگرانی و اضطراب مردم و ترس آنان از آلودگی و تأثیرات ثانوی انفجار، روز به روز بیشتر شده است. اینجاست که روزنامه‌های لوموند و فیگارو، هر دو، با زبان‌هایی متفاوت، به ناشی‌گری دولت اشاره می‌کنند.

انفجار که در یک کارخانۀ مواد شیمیایی رخ داد، حجم عظیمی از دوده را در آسمان شمال غرب فرانسه پراکنده کرد. علت اینهمه دوده، وجود مقدار زیادی گرافیت در کارخانه بوده است.  اما  بوی بد و مجهولی که در شهر روآن و اطرافش پخش شد، به اضافۀ حالت تهوع در برخی اهالی، پرسش‌ها و نگرانی‌های زیادی برانگیخت. مردم می‌خواهند مطمئن شوند که آلودگی خطرناکی در محیط زندگی‌شان بروز نکرده است. اما به نوشتۀ لوموند، مسئولان دولتی با دستپاچگی گفتند "چیز مهمی نیست". این واکنش عجولانه و بعد توضیحات مسئولان در سطوح مختلف که چندان هماهنگ هم نبود، نه تنها خیال مردم را راحت نکرد که بیشتر به شایعات و نگرانی‌ها افزود. فیگارو در تیتر بزرگ امروز خود می‌گوید: "در حالی که دولت برای شفافیت تلاش می‌کند، ناراحتی خیال ادامه دارد".

فیگارو در سرمقالۀ خود می‌نویسد: "ما در عصر سوءظن زندگی می‌کنیم و به همین دلیل، به صلاح دولت است که در این مورد تمامی حقیقت را بگوید". واقعیت اینست که بررسی علمی و آزمایشگاهی آثار انفجار هنوز پایان نیافته و در نتیجه هیچکس نمی‌تواند با قطعیت به مردم بگوید: "خیالتان صد در صد راحت باشد"... در این میان، شایعات عجیب و غریب در شبکه‌های اجتماعی نیز بسیار بیشتر از اعلامیه‌های رسمی دولتی کارگر می‌شود...

تلاش ناکام امانوئل ماکرون برای آشتی دادن روحانی و ترامپ

روزنامۀ لوموند به نوبۀ خود روایتی از ماجراهای روحانی و ماکرون و ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل نقل کرده است که البته تمامش قبلاً گفته شده: ماجرای تلاش‌های شخصی  و می‌توان گفت خصوصی امانوئل ماکرون برای ترتیب دادن ملاقاتی مستقیم بین روحانی و ترامپ، و در نهایت زیر بار نرفتن روحانی. لوموند از قول یک دیپلمات قدیمی می‌گوید که این "شکست تاکتیکی در نیویورک نگران‌کننده است زیرا فقدان ظرافت فکر و بخصوص عدم شناخت فرانسوی‌ها از روش‌های ایران را نشان می‌دهد". لوموند طبیعی می‌داند که وقتی روحانی هیچ تضمینی در قبال رفع تحریم‌ها نداشته، پذیرفتن ملاقات با ترامپ هم برایش ممکن نبوده است.

هنگ‌کنگ و ترس از چین

تقریباً همۀ روزنامه‌های سراسری فرانسه به هنگ‌کنگ توجه دارند. فرستادۀ روزنامۀ لیبراسیون به این شهر می‌نویسد که روش حزب کمونیست چین در مقابله با تظاهرات و اعتراضات مردم هنگ‌کنگ، ترساندن است: حاکم کردن تدریجی هول و وحشت و افزودن بر نگرانی‌هایی که طبعاً در دل هر تظاهرکننده وجود دارد. در روزهایی که پکن هفتادمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین را جشن می‌گیرد، به نظر بدیهی می‌آید که رهبران چین چندان اشتیاقی به ترویج دموکراسی ندارند: نه در پکن و نه در هنگ‌کنگ. فرانسوا گودمان، چین‌شناس معتبر فرانسوی به روزنامۀ فیگارو می‌گوید: "چین در دوران رهبری شی جین پینگ بیشتر به طرف زورمداری رفته است". او می‌گوید که بحث دموکراتیزاسیون اجتناب‌ناپذیر چین فقط یکی از توهمات پایان سدۀ بیستم بود.

سالگرد قتل خاشقجی

روزنامۀ لوموند به مناسبت گذشت یک سال از قتل جمال خاشقچی - روزنامه‌نگار سعودی که در کنسولگری عربستان در شهر استانبول کشته شد - می‌نویسد با این که محمد بن سلمان که گفته می‌شود آمر قتل بوده همچنان حاکم اصلی عربستان است، اما خاطرۀ هولناک جنایت در افکار عمومی باقی مانده است. به عقیدۀ لوموند این قتل، ضربۀ جبران‌ناپذیری به وجهه و اعتبار ریاض زده است. آدام کوگل کارشناس عربستان در سازمان دیدبان حقوق بشر می‌گوید: طی یک سال گذشته محمد بن سلمان به اروپا و ایالات متحده قدم نگذاشته و این، نشانۀ روشنی است از شهرت لکه‌دار شدۀ او. کوگل می‌افزاید: "رهبران غربی هنوز او را رها نکرده‌اند اما از وی فاصله گرفته‌اند زیرا می‌دانند که اگر همراه با محمد بن سلمان دیده شوند، سخت مورد انتقاد قرار خواهند گرفت".

لوموند معتقد است که عدم واکنش به حمله‌ای که علیه تآسیسات نفتی عربستان صورت گرفت، نشانۀ دیگری است از ضعیف شدن محمد بن سلمان. در اینحال، ساختمان کنسولگری عربستان در استانبول – محل جنایت - و همچنین اقامتگاه شخصی کنسول، به قیمتی نازل و با عجله فروخته شده و دیپلمات‌های سعودی به محلۀ دیگری نقل مکان کرده‌اند.