شون پن، سازندۀ «بدترین فیلم» جشنوارۀ کن

پنجمین فیلم شون پن ٥٥ ساله در مقام کارگردان، ماجرای عشق و رابطۀ ناممکن دو پزشک را حکایت می‌کند که برای کمک‌های بشردوستانه به کشور آفریقایی لیبریا رفته‌اند.

خبرنگاران ار.اف.ای. و منتقدانی که روز جمعه ٢٠ مه این فیلم را تماشا کردند، تقریباً یک‌صدا آن را "کلیشه‌ای"، "شعارگونه" و "گنده گو" توصیف کردند. انگار که فیلمساز، کشور لیبریا را فقط برای جلب ترحم تماشاگر انتخاب کرده باشد.

وضعیت لیبریا به بمباران اردوگاه‌های پناهندگان، سربازهای کم سن و سال، مواد مخدر و خشونت خلاصه شده، در حالی که دو پزشک بشردوست در دفاع از پناهجویان و در انتقاد از بی‌تفاوتی غربی‌ها شعار می‌دهند.
نگاه شون پن به آفریقا کلاً "کاریکاتورگونه" و اغراق‌آمیز" توصیف شده است.

شون پن که به عنوان بازیگر موفقیت‌های زیادی داشته، در سال ١٩٩٧ جایزۀ بهترین بازیگر مرد را در فستیوال کن برنده شد و در سال ٢٠٠٤ نیز اسکار بهترین هنرپیشه را به خاطر بازی در فیلم «رودخانۀ میستیک»، اثر کلینت ایستوود به دست آورد.
اما بسیاری از تماشاگران معتقدند که شون پن در مقام کارگردان، بیش از حد تحت تأثیر دلمشغولی‌های سیاسی است.

فیلم دیگری که روز جمعه ٢٠ مه نمایش داده شد، کار سینماگر دانمارکی، نیکلاس ویندینگ رفن است که قبلاً در سال ٢٠١١ با فیلم «Drive» بسیار جلب توجه کرد و جایزۀ بهترین کارگردانی را در کن گرفت. داستان فیلم جدید او «The Neon Demon»، در لس‌آنجلس می‌گذرد و دنیایی پرزرق و برق و مصنوعی و سرگردانی شخصیت‌های جوان‌ را حکایت می‌کند.