سرشت متناقض جمهوری اسلامی La nature contradictoire de la République islamique
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۹:۲۴
دولت کنونی ایران دولت ملی نیست. زیرا دولت ملی دولت همۀ شهروندان کشور است جدا از هر دین و مسلکی که دارند. ملت در معنای مدرن آن باهمستانی سیاسی است و نه دینی؛ و دولت ملی نمی‌تواند کارگزار دین خاصی باشد یا دینی را بر دین‌های دیگر ترجیح دهد، حتی اگر آن دین، دین اکثریت مردم باشد.
شنوندگان عزیز، سلام !
Chers auditeurs bonsoir
از چگونگی راه‌یابی مذهب شیعه به ایران، گسترش آن، تبدیل شدنش به مذهب رسمی کشور و نقش سیاسی‌اش در تاریخ چند قرن اخیر ایران، پیش از این سخن گفته‌ام. بسیاری از مورخان براین عقیده‌اند که از قرن شانزدهم به این سو، شیعه در ایران نیرویی وحدت‌بخش بوده است. پرسش این است که آیا هنوز هم می‌توان این مذهب را عامل وحدت ایرانیان دانست؟ و آیا همبستگی شیعی در بیرون از مرزهای ایران و پشتیبانی از خواسته‌ها و منافع اقلیت‌های شیعی در کشورهای اسلامی، در خدمت منافع ملی ایرانیان است؟ آتش زدن سفارت عربستان سعودی در تهران و حمله به کنسولگری آن در مشهد در پی اعدام یک روحانی بلندپایۀ شیعه در آن کشور و قطع روابط دیپلماتیک آن با ایران چه ربطی به منافع ملی ایرانیان دارد؟
L’exécution d’un dignitaire chiite en Arabie saoudite, les attaques perpétrées en signe de représailles par les extrémistes du régime iranien contre l'ambassade de l’Arabie saoudite à Téhéran et son consulat à Machhad, ont déclenché une crise diplomatique sans précédent au sein du monde musulman dont il est difficile, dans l’état actuel des choses, de pronostiquer les conséquences. Une des questions que soulèvent ces événements est de savoir quand et comment la République islamique résoudra enfin le problème de sa nature contradictoire. Est-elle un Etat national ou est-elle une sorte de «Saint-Siège» chiite, protecteur des chiites du monde
بحران سیاسی و دیپلماتیک کنونی و تیره شدن روابط ایران نه تنها با عربستان سعودی بلکه با بیشتر کشورهای مسلمان، بار دیگر سرشت دوگانۀ نظام جمهوری اسلامی را برهمگان و بیش از همه بر رهبران این نظام آشکار کرد. پرسشی که از زمان پیدایش این نظام همواره مطرح بوده، این است که آیا دولت جمهوری اسلامی یک دولت ملی است و منافع مردم ایران را در نظر دارد؟ یا «بارگاه قدسی» شیعیان جهان است و در اصل به خواسته‌ها و منافع آنان می‌اندیشد؟ به عبارت دیگر، آیا دولتی است مانند دولت‌های دیگر جهان یا نوعی واتیکان شیعی است اما مجهز به ساز و برگ نظامی و نیروی جنگی و خود را در درجۀ نخست حامی و نگهبان شیعیان جهان می‌داند؟
Un Etat souverain a exécuté un ou plusieurs de ses ressortissants accusés de collusion avec ennemi et de tentative de subversion. Il est normal que cet acte soit réprouvé voire condamné par d’autres Etats, mais rien de plus. La République islamique n’a-elle pas elle-même exécuté durant son existence des centaines de ses ressortissants de confession sunnite pour les mêmes motifs ? Son ambassade a-t-elle été pour cela prise d’assaut dans un pays sunnite? Bien évidemment que non! Or, tout montre que le régime iranien, ou sinon une mouvance en son sein, s’est résolument engagé à soutenir activement les minorités chiites susceptibles d’entrer en conflit avec leurs Etats respectifs
با نگاهی به بعضی از سایت‌های وابسته به جمهوری اسلامی ایران به روشنی می‌بینیم که گروه‌هایی در میان صاحبان قدرت در ایران، دغدغه‌ای جز حمایت و نگاهبانی از شیعیان کشورهای دیگر ندارند. برای مثال، در سایتی به نام «پایگاه پادشاهی اسلام» با عنوان فرعی «مرکز ترویج اسلام ایرانی»، دولت عربستان سعودی متهم به پنهان کردن میزان جمعیت واقعی شیعیان آن کشور شده است. به نوشتۀ آن سایت، عربستان پس از ایران و عراق و بحرین بزرگترین کشور شیعه است. در حالی که برپایۀ آمار‌های بین‌المللی تنها 15 در صد از جمعیت 31 میلیونی عربستان سعودی شیعه هستند. در آن سایت هم‌چنین آمده است که در کویت نیز جمعیت واقعی شیعیان را اعلام نمی‌کنند. به نوشتۀ آن سایت، در ترکیه جدا از سه میلیون شیعۀ اثنی‌عشری، گویا علویان آن کشور نیز که می‌گویند حدود یک سوم جمعیت ترکیه هستند رفته رفته به مذهب اثنی‌عشری می‌پیوندند.
Peut-on considérer comme innocentes la propagande en faveur des chiites du monde et l’exagération de leur nombre dans les pays du Moyen-Orient par certain milieux du pouvoir politique en Iran ? De nombreux sites officiels en persan se livrent depuis des années à ce genre de pratique. Par conséquent, contrairement à ce que peuvent penser la plupart des analystes occidentaux, la crise diplomatique actuelle entre l’Arabie saoudite et l’Iran n’est pas une crise conjoncturelle, mais bien structurelle en ce sens qu’elle relève de la nature même du régime islamique qui oscille depuis son instauration entre un Etat national et une théocratie à vocation internationale.
دولت‌های توسعه‌طلب در جهان به ویژه در خاور میانه کم نیستند. اما کم‌تر دولتی در جهان کنونی می‌توان یافت که منافع ملی کشورش را بی‌پروا فدای توسعه‌طلبی سیاسی، دینی یا ایدئولوژیکی کند. دولت‌ها در جهان مدرن دولت‌های ملی اند. دولت ملی تجسم ارادۀ آزاد ملت است. چنین دولتی بر کشوری با مرزهای معین فرمان می‌راند و مشروعیت‌اش را وام‌دار پشتیبانی مکرر مردم است. یکپارچگی سیاسی و استقلال از قدرت‌های بیگانه از ویژگی‌های دولت ملی‌اند. شکی نیست که در میان حکومتگران ایران هستند کسانی که می‌کوشند نظام جمهوری اسلامی را با ضابطه‌های دولت ملی سازگار و هماهنگ کنند، اما گویا هنوز زمان لازم است تا این نظام زیر فشار واقعیت‌های جهان و منطقه بر تناقض‌های ذاتی‌اش چیره شود و شکل دولت ملی به خود بگیرد.
L’Etat national est l’Etat de tous les citoyens quelles que soient leurs confessions. La nation au sens moderne du terme est une communauté politique et non pas confessionnelle, qui assure la légitimité de l’Etat sur son territoire. La notion d’Etat-nation exprime l’alliance entre nation et Etat. La nationalité est la cristallisation de ce qui relie le citoyen à l’Etat et aux avantages de ses politiques sociales
دولت ملی دولت همۀ شهروندان کشور است جدا از هر دین و مسلکی که دارند. ملت در معنای مدرن آن باهمستانی سیاسی است و نه دینی؛ و دولت ملی نمی‌تواند کارگزار دین خاصی باشد یا دینی را بر دین‌های دیگر ترجیح دهد، حتی اگر آن دین، دین اکثریت مردم باشد. بدین سان، دولت کنونی ایران را نمی‌توان دولت ملی دانست. این دولت با واتیکان نیز قیاس‌پذیر نیست. زیرا، برخلاف واتیکان، نیروی نظامی و ساز و برگ جنگی دارد و در پی گسترش قلمرو خود با زور است.
La nature antinomique de la République islamique trouve son origine dans la conception du pouvoir politique et plus généralement de l’Etat qu’avait son fondateur. C’est l’idée du gouvernement du docte qui engendre cette contradiction. Dès le début de son instauration, ce régime a cherché à étendre son domaine au-delà de ses frontières tout en se présentant comme l’incarnation d’une nation, mais une nation en tant que communauté confessionnelle, et non pas politique
شاد و خرم باشید!
Je vous souhaite santé, bonheur et prospérité
Et j’espère vous retrouver dans la prochaine émission
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید