دسترسی به محتوای اصلی
برنامه دو زبانه

آیا ایرانیان سزاوار این رژیم اند؟ Les Iraniens méritent-ils leur régime

نتشر شده در:

محمود سریع‌القلم: ما ایرانیان گمان می‌کنیم که جهان ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های ما را نمی‌داند. در حالی که اگر حد و حدود توان‌مندی‌ها و ضعف‌های خود را بشناسیم و بشناسانیم، احترام ما بیشتر می‌شود. ایرانی‌ها در نماسازی یا نمایش بسیار هنرمند اند. اما این کار تاریخِ مصرف دارد و در میان- مدت به اعتبار آدم لطمه می‌زند. ذات انسان صداقت را ترجیح می‌دهد. یادگیری گرفتاری بزرگ فرهنگی ایرانیان است. ما می‌خواهیم همه بنشینند و ما به آنان بگوییم چقدر بی‌همتا و ویژه ‌ایم.

تبلیغ بازرگانی

شنوندگان عزیز، سلام !
 

Chers auditeurs bonsoir
در برنامۀ دو هفته پیش از دیدگاه‌های محمود سریع‌القلم، پژوهشگر و استاد علوم سیاسی دانشگاه بهشتی، دربارۀ برخی از ویژگی‌های فرهنگی ایرانیان سخن گفتم. برنامۀ این هفته را به دیدگاه‌های او دربارۀ حکومتگران ایران اختصاص داده‌ام. اندیشه ورزی‌های این پژوهشگر، چنان که پیش از این گفتم، پسند بعضی از محافل سیاسی و روشنفکری ایران نیست. اما بسیاری از ایرانیان به ویژه جوانان به آن ها توجه می‌کنند. با نگاهی به نکته سنجی‌های او دربارۀ رفتار و ذهنیتِ حاکمان ایران چنین به نظر می‌رسد که پژوهشگر ما پیرو سخن معروف ژوزف دُ مِسْتْر، سیاستمدار، فیلسوف، مورخ و نویسندۀ قرن هیجدهم و نوزدهم فرانسه است که گفته بود «هر ملتی سزاوار حکومتی است که دارد».
 

Toute nation a le gouvernement qu’elle mérite. C’est une phrase de Joseph de Maistre, homme politique, historien, philosophe et écrivain français du 18° et du début du 19° siècle. En décrivant la façon dont l’Iran actuel est gouverné, Mahmoud Sariolqalam, chercheur et professeur d’Université, semble confirmer la pertinence de cette phrase. Je vous ai déjà parlé de ses critiques à l’égard des habitudes comportementales des Iraniens. Ses détracteurs l’accusent de vilipender le peuple tout en étant complaisant envers les gouvernants. Mais il semble que ce soit une accusation sans fondement. Ecoutons ce qu’il dit à propos des classes dirigeantes
 

از زمان انقلاب تاکنون، ایران همواره کوشیده است حضوری پررنگ و چشمگیر در عرصۀ بین‌المللی داشته باشد. اما به گفتۀ محمود سریع‌القلم، «ایران کشوری بین‌المللی نیست، بلکه کشوری است محلی و مردمش با ساز و کارهای داخلی خود زندگی می‌کنند». این سخن بی ارتباط با نکته سنجی‌های او دربارۀ رفتارهای فرهنگی ایرانیان نیست. اندیشه ورزی‌های سریع‌القلم دربارۀ جامعه و حکومت در ایران دارای پیوستگی درونی اند. پیش از هرگونه داوری دربارۀ آن‌ها نخست باید با منطق او آشنا شویم و ببینیم نتیجه گیری‌هایش را بر پایۀ چه داده‌های عینی استوار کرده است. می‌گوید: «کشور ما کشوری نیست که به فعالیت در سطح جهانی علاقمند باشد». «ادبیات سیاسی ما در مناسبات‌مان با جهان بیشتر زیر تأثیر جنگ سرد است. وزارت خارجۀ ما هنوز از جنگ سرد بیرون نیامده است». جالب آنکه با کمی کنجکاوی می‌بینیم که بسیاری از مخالفان جمهوری اسلامی نیز، چه در داخل و چه در خارج، هنوز با ادبیات سیاسی دوران جنگ سرد می‌اندیشند.
 

Précisons d’abord que ce chercheur iconoclaste a été un certain temps le conseiller de l’actuel Président iranien. Il a participé 17 fois aux réunions annuelles du Forum économique mondial à Davos en tant que chercheur et à titre personnel. D’après lui, l’Iran n’est pas en mesure de se présenter à ces réunions, car ni ses responsables politiques ni ses dirigeants d’entreprise n’ont la capacité requise pour participer aux débats et aux négociations qui y ont d’ordinaire lieu. C’est un constat acerbe pour les Iraniens, d’autant qu’il est suivi par un autre constat stipulant que cette année, 120 sociétés issues des pays arabes y assistaient alors que l’Iran n’y était pas du tout représenté
 

به گفتۀ سریع‌القلم، ما ایرانیان گمان می‌کنیم که جهان ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های ما را نمی‌داند. در حالی که اگر حد و حدود توان‌مندی‌ها و ضعف‌های خود را بشناسیم و بشناسانیم، احترام ما بیشتر می‌شود. میان تحلیل و تبلیغ فاصله بسیار است. البته این یک مسئلۀ عمیق فرهنگی است. در رفتار فردی نیز عادت داریم نمایی بسیار عالی از خود بروز دهیم. ایرانی‌ها در نماسازی یا نمایش بسیار هنرمند اند. اما این کار تاریخِ مصرف دارد و در میان- مدت به اعتبار آدم لطمه می‌زند. ذات انسان صداقت را ترجیح می‌دهد. کار ما ایرانیان این شده است که دیگران را نصیحت کنیم. گمان می‌کنیم جهان جایی است که باید به دیگران اندرز بدهیم. محمود سریع‌القلم که تاکنون هفده بار در جلسات سالانۀ داوُس شرکت کرده، یکی از جذابیت‌های داوُس را این می‌داند که در آنجا کسی به کسی فخر نمی‌فروشد، پُز نمی‌دهد، فیلم بازی نمی‌کند، نمایش نمی‌دهد.
 

Les remarques de notre chercheur sur la capacité des classes dirigeantes iraniennes sont encore plus mordantes lorsqu’il nous révèle qu’à Davos, les dirigeants de tous les pays, de l’Angleterre à la République d’Azerbaïdjan, étayent leurs propos de chiffres et de statistiques alors que notre littérature politique, à nous Iraniens, se borne à dire que nous allons très bien, que nous avons été victimes d’injustices et que nous sommes dépourvus de toute défaillance. Une autre faiblesse que relève notre chercheur est que contrairement à la plupart des dirigeants du monde, ceux de l’Iran ne maîtrisent pas l’anglais, lingua franca des relations internationales, raison pour laquelle ils ont peur de participer aux réunions internationales
 

به عقیدۀ سریع‌القلم، یادگیری گرفتاری بزرگ فرهنگی ما ایرانیان است. ما می‌خواهیم همه بنشینند و ما به آنان بگوییم چقدر بی‌همتا و ویژه ‌ایم. این شیوه تا مدتی کارکرد دارد، اما نباید ضریب هوشی دیگران را دست‌کم بگیریم. نخستین ویژگی جلسات داوُس یادگیری است. می‌گوید: عبارت educate me !(به من بیاموز!) بیل گیتس را از دهان بیش از ده برندۀ جایزۀ نوبلِ ادبیات و علوم، از کیسینجر، نخست وزیران و سیاست‌مداران اروپایی و آسیایی شنیده‌ام. مدیران ایرانی عموماً با افراد ضعیف کار می‌کنند. در ایران، حالت قاجاری تسلط مدیران بر زیردست‌ها بسیار نیرومند است. محمود سریع‌القلم معتقد است که ایران بدون ارتباطات بین‌المللی نمی‌تواند به کشوری کارآمد تبدیل شود و برای رسیدن به تفاهم و تعامل با جهان، باید اعتماد ایجاد کند که کاری بسیار مشکل و زمان‌بر است.
 

Une autre réflexion importante de ce chercheur sur la façon dont l’Iran est gouverné sous la République islamique concerne la politique étrangère de cette République, plus précisément la réalité de ses relations avec les Etats-Unis, que l’on peut qualifier de pierre angulaire de sa politique internationale depuis son instauration. D’après notre chercheur, mis à part sa présence en Irak et en Syrie, l’Iran ne constitue pas un obstacle pour les intérêts des Etats-Unis, qui sont même soucieux de sa stabilité, car ils estiment que sa déstabilisation profiterait à la Russie et à la Chine ainsi qu’au salafisme. En essayant de résoudre le problème nucléaire de l’Iran, les Etats-Unis ont voulu sauver son économie pour empêcher sa fragilisation politique
 

محمود سریع‌القلم از پیش‌بینی آینده کم و بیش خودداری می‌کند. اما با مطرح کردن یک اصل اساسی در بارۀ حکومت و ادارۀ جامعه، حکومتگران را به چالش می‌طلبد. می‌گوید: مهم‌ترین معیار توسعه‌‌یافتگی، پیشرفت، سالم‌سازی و حکمرانی خوب زمانی آشکار می‌شود که نرخ مهاجرت به صفر برسد. و می‌دانیم که ایرانیان هرچه بیشتری می‌خواهند از ایران فرار کنند. ای کاش پژوهشگر ما دربارۀ فساد فراگیر و خشونت مهار نشدنی حاکمان ایران نیز سخن می‌گفت.
 

Notre chercheur aurait dû également parler de la corruption généralisée et de la cruauté du régime islamique qui sont les principaux obstacles à l’assainissement de la société. Il faut sans doute partir de l’analyse du pouvoir politique pour arriver à expliquer les dérives de la société

شاد و خرم باشید!

Je vous souhaite santé, bonheur et prospérité
Et j’espère vous retrouver dans la prochaine émission
 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.