دسترسی به محتوای اصلی
راهِ ابریشم

فراز های سینمای فرانسه و نشیب های سینمای ایران در سالی که گذشت

نتشر شده در:

تولید بالای سینمای فرانسه و ایران در سال و جدا شدن راه این دو سینما پس از تولید را در چه عواملی می بایست جستجو کرد ؟

تبلیغ بازرگانی

در جمع بندیهائی که در چند روز اخیر به مناسبت پایان سال 2016 پیرامون وضع اقتصادی فرانسه از زبان کارشناسان اقتصادی این کشور شنیده می شد، وضع سینمای فرانسه از زمینه های نیرومند این اقتصاد توصیف گردید.
بدین معنا که سالن های سینمای این کشور برای دومین بار بالاترین شمار تماشاچی را از 50 سال پیش تا کنون داشته است. البته فیلم های انیمیشن کمپانی دیسنی و فیلم های پر هزینه آمریکائی در این میزان بی تاثیر نبوده اند ، اما فیلم های فرانسوی نیز از موفقیت بزرگی برخوردار شده اند.
در سالی که گذشت 213 میلیون بلیط سینما فروخته شد که 3.6% نسبت به سال 2015 افزایش نشان می داد. رکورد دیگر شمارتماشاچیان در سال 2011 با فروش 217 میلیون بلیط شکسته شده بود.
این رکورد تاریخی نه تنها حکایت از سرزندگی سینمای فرانسه می کند، بلکه نشان می دهد که سینما محبوب ترین فعالیت فرهنگی فرانسویان به شمار می آید و فرانسویان سینمارو ترین مردم اروپا هستند.
سینمای آمریکا، که به آن اشاره شد، با 52.6% و 112 میلیون بلیطی که برای دیدن فیلم های این سینما خریداری شده ، بالاترین سهم را دارد و نسبت به سال 2015، 5.5% افزایش داشته است. در میان این فیلم ها نباید انیمیشن را فراموش کرد که به عنوان مثال "زوتوپی" 4.8 میلیون تماشاچی و "وایانا" 3.8 میلیون نفر را جلب کرده اند.
در برابر غول آمریکائی، تولیدات سینمای فرانسه هم خوب ایستادگی می کنند که این هم حکایت از سلامتی خوب این سینما دارد که 35.3% سهم بازار را در اختیار دارد و نسبت به سال 2015، 3.1% افزایش داشته افزون بر آن 18 فیلم فرانسوی از مرز یک میلیون تماشاچی گذشته اند.
یکی از دلایل این پیروزی، حمایت بسیار گسترده دولت از هنر به طور کلی و از سینما به شکل خاص است. در این کشور، کمک های مهم دولتی به هنر بسیار جا افتاده و کسی نمی تواند وضعیتی جز آن را تصور کند.
در زمینه سینما، حمایت دولتی بسیار مهم و پیچیده است. بنابراین کند و کاو در آن بحث را به درازا می کشاند. به هر رو در سایت "مرکز ملی سینما" به همه جنبه های آن پرداخته می شود و علاقمندان می توانند به آن رو بیاورند. ولی در مجموع می توان گفت که ماموریت این سازمان سهم گیری در تأمین مالی و رونق سینما، تطبیق دادن آن با تحولات تکنیکی و بازار است. این نهاد همچنین به شکل های گوناگون گویش و پخش فیلم در فرانسه و در برون از این کشور کمک مالی می کند. این دو مفهوم، یعنی گونه گونی و درخشش سینمای فرانسه، بر پایه سه اصل سیاست فرهنگی این کشور قرار دارند که دولت ضامن آن است : استقلال و پرستیز فرهنگ ملی، گونه گونی و آفرینش (بدون تلاش برای تطابق با بازار و کسب در آمد در کوتاه مدت) و گسترش امکانات دستیابی به فرهنگ یا دمکراتیزه کردن آن. که البته بر سر همه این موارد بحث وجود دارد و نمی توان نتیجه گیری کلی از آن کرد.
آن چه مسلم است تهیه کننده 100% پیش هزینه های مالی خود را دریافت می کند و بدین ترتیب چندان خطری متوجه اش نیست و در برابر، در صورت پیروزی تولیدش، همه ی سود آن را از آن خود می کند. شماری این پدیده را عامل مسئولیت زدائی از تهیه کنندگان می دانند و می گویند ضرر آنان را همه می بایست به گردن بگیرند، در حالی که سودشان مال خودشان است. آنها می گویند به عنوان مثال از 162 فیلم تهیه شده در سال 2005، تنها 15 فیلم هزینه تولید و پخش خود را باز گردانده بودند. و از این رو خواستار تغییر نظام کنونی و وارد کردن معیار رقابت بازار به این صنعت می شوند.
بهبود وضع و شمار سالن های سینما نیز یکی از دلایل دیگر جذب فرانسویان به سینماست.
برای مثال در سال 2015، 1160 سینمای تک سالنی وجود داشت که می بایستی به این شماری 203 پردیس را نیز افزودو همچنان شایسته گفتن است که 58.8% آنها دارای پروژکتور های دیجیتالی سه بعدی هستند.
درایران چه می گذرد ؟
در ایران اما گرچه چندین پردیس سینمائی در تهران گشایش یافته اما بر مبنای آمار ها شمار کلی سینماها کشور رو به کاهش گذاشته هم اکنون حدود 300- پرده سینما در فعالیت هستند.
از 1100 شهر این کشور تنهای 100 تای آنها دارای سالن سینما هستندو این برای این سینمای پر تولید و پر درخشش در فستیوال ها بسیار ناچیز است.
«لاله زار» یکی از خیابان های قدیمی تهران به شمار می رود. این خیابان در دوره‌ای یکی از مهمترین مراکز تئاتر و سینمای کشور با ۱۶ سالن سینما و ۶ سالن تئاتر بود. سینماهای این خیابان اما کم کم از رونق افتادند و در نهایت طی سال‌های اخیر کاملا تعطیل و تبدیل به انبار شده‌اند.
در ایران اما گرچه چندین پردیس سینمائی در تهران گشایش یافته و موجی از سینما سازی آغاز شده اما می بایستی طی سالهای آینده شاهد افزایش سالن ها ی سینما باشیم.
با خواندن مقاله ای که در آن محمد اطبایی، مدیر مستقل های ایرانی، پخش کننده و کارشناس سینمای ایران، می گفت : "نزدیک به 40 درصد فیلم‌های ایرانی دست کم یک حضور بین‌المللی دارند و این رقم خیلی بالایی است"، در آغاز از او خواستم وجود این تضاد که بین دشواری های تهیه یک فیلم، پخش آن و نبود اکران های کافی برای دیده شدن شماری از آنها و حضور پر رنگشان در جشنواره ها وجود دارد را توجیه کند.

او سپس در مورد شمار فیلم های تولید شده در سال، سهم بخش خصوصی و دولتی ونیز تغییراحتمالی در ساختن سالن های سینما و این که چرا به نقاط ضعف سینمای ایران یعنی پخش و محل نمایش توجه چندانی نمی شود ، توضیح می دهد.
 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
  • 08:45
  • 08:53
  • 09:56
  • 15:40
  • 09:08
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.