آرزوهای ناگفته یا "آرزوهای دختران جوان" نام نمایشگاهی است که از روز ۱۳ مارس در شهر "استراسبورگ"، در شرق فرانسه، آغاز به کار کرده تا روز ۲۳ مارس جریان خواهد داشت.
این نمایشگاه که به ابتکار فری ملک مدنی، مدیر "آرکانتارا" ممکن شده، ۴۰ عکس را در بر می گیرد که توسط دختران نوجوان ۱۲ تا ۱۶ سال گرفته شده و از میان یک مجموعه ۲۰۰۰عکسی توسط یک هیات داوری برگزیده شده اند.
شایسته گفتن است که فری ملک مدنی پیش تر چند کار جالب دیگر، در بروکسل، در پیوند با زنان مستند ساز ایران و زنان هنرمند زاده شده پس از انقلاب، برگزار نموده بود، این عکس ها گر چه رویاهای این دختران نوجوان را نشان می دهند اما حکایت از معضلات و کاستی های جامعه ایران، به ویژه در پیوند با دختران، هم می کنند.
از همه مهم تر این که، این عکس ها گرچه توسط دانش آموزان شهرهائی چون شهریار، یزد، بندر ترکمن، کرج و تهران گرفته شده اند،که طبیعتأ از دید طبقاتی و مکان محل زندگی با یکدیگر فرق می کنند ویا می بایستی فرق کنند، اما چند خط کلی در آنها دیده می شود که عبارتند از تکیه کردن بیش از حد بر رشته پزشکی و آموزگاری و به شکل ناخودآگاه، ازدواج های پیش رس ، نابرابری زن و مرد و نیز محدود بودن زندگی یک دختر.
آگاهی آنان از شرایطشان غافلگیر کننده است و گرچه همان خود سانسوری فراگیر در این نوجوانان هم دیده می شود، اما به گونه ای حرفشان را می زنند.
کیفیت بسیار خوب عکس ها از نظر زیبائی شناختی هم به ارزش این نمایشگاه می افزاید.
از فری ملک مدنی پرسیدم چگونه چنین طرحی در ذهنش نشسته است ؟
گفتگو با فری ملک مدنی
گفتنی است که در کنار این نمایشگاه، یرای نخستین بار فیلمی نشان داده شد که از چندو چون به ثمر رسیدن این پروژه گرفته شده بود. فیلمی که ارزش کار نمایشگاه را پر رنگ تر می کند.
این نمایشگاه در ماه آوریل در بروکسل، در آغاز ماه مه در برلن و در آغاز سال تحصیلی آینده در تهران، یزد و گرگان برگزار خواهد شد. فیلم تهیه شده نیز در کلاس هائی که در این پروژه شرکت کردند به نمایش در خواهد آمد.
شیوه نوازندگی دو پیشکسوت موسیقی نواحی ثبت ملی شد
شیوه نوازندگی شیر محمد اسپندار، هنرمند دونلینواز سیستانوبلوچستان و قنبر راستگو، نوازنده نی جفتی هرمزگان، در پنجمین نشست کمیته ثبت میراث ناملموس در فهرست میراث معنوی ایران ثبت ملی شد .
شیرمحمد اسپندار که در سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی در بمپور بلوچستان متولد شد. در نوجوانی برای پیدا کردن کار به پاکستان رفت و در سال ۱۳۳۷ پس از کسب تجربه در زمینه موسیقی به ایران بازگشت. او سپس دکترای افتخاری موسیقی سنتی از کشور فرانسه و دیپلم افتخار نوازندگی در ایران را دریافت کرد. شخصیت او نیز در دفتر شخصیتهای فرهنگی کشور ثبت شده است.
قنبر راستگو، معروف به خالو قنبر، نیز از برجستهترین نوازندگان موسیقی جنوب ایران است. او از ۱۲ سالگی نوازندگی را آغاز کرد و پس از آن د به کارهای هنری ادامه داد.
این پیشکسوت موسیقی نواحی در پشت صحنه تئاتر ساز جفتی میزد و خوانندگی میکرد. نخستین تئاتری که راستگو در آن همکاری داشت «پتوروک» پیرامون مراسم زار بود که در میناب، سیرجان، کرمان، تهران و بندرعباس اجرا گردید. قنبر راستگو حدود پنج سال در گروه موسیقی علیخان حبیبزاده به نوازندگی ساز جفتی و سازهای کوبهای و البته ترانهسرایی پرداخت.
قنبر راستگو پس از انقلاب و جنگ هیچگونه فعالیت موسیقی نداشت. اما پس از پایان جنگ، گروهی به نام کالنگ تشکیل داد که در آن هنرمندانی چون احمد عبدالهی، نوازنده کسر، سلیمان اسلامی، نوازنده پیپه، عبدالعلی جمالی، نوازنده دهل، و جعفر روزبازار، نوازنده عود، همکاری داشتند. قنبر راستگو خوانندگی و نوازندگی جفتی را در این گروه بر عهده داشت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید