نوروز، یکی از مهمترین جشنهای باستانی ایرانیان با قدمتی طولانی، روایتی آشکار از نبوغ ایرانیان در علم گاهشماری و ستارهشناسی است. این روز که در ایران، افغانستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان، مناطق کردنشین عراق، در پهنه وسیعی در آسیا و خاورمیانه، همراه با آغاز بهار، آغاز سال جدید محسوب میشود، با ریشه ایرانی در سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است.
نوروز از منظر نجومی و ستارهشناسی، بطور دقیق، پس از سپری شدن ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و ۴۸ دقیقه و ۴۸ ثانیه از زمان تحویل سال قبل فرا میرسد.
البته از منظر محاسبه تقویمی، سال را ۳۶۵ روز محاسبه کردند و هر چهار سال یک بار با افزودن یک روز به تقویم، سال را ۳۶۶ روزه و کبیسه محاسبه می کنند.
اعتدال بهاری، آغاز بهار نجومی در نیمکره شمالی زمین است. جشن باستانی نوروز، از لحظه بهاری، زمانی که طبیعت لب به لبخند میگشاید، شروع میشود که در ایران و کشورهایی که نوروز را جشن میگیرند به لحظه تحویل سال معروف است.
جشن نوروز همواره در ایران رواج داشته و آنچه امروز برگزار میشود تفاوت چندانی با گذشته ندارد. در برخی از متن های کهن ایران ازجمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن ها، کیومرث به عنوان پایهگذار نوروز معرفی شده است.
اما آنچه اهمیت دارد این است که این مراسم بیش از هزاران سال است که در شهرها و روستاهای ایران برگزار میشود و همواره مورد حفاظت ایرانیان قرار گرفته است.
سال خورشیدی چگونه با طبیعت همراه شد و شاخصه تفاوت محاسبه آن با دیگر تقویمهای جهانی چیست؟ محمدعلی دادخواه، وکیل دادگستری، پژوهشگر جشنهای نوروز و نویسنده کتاب های نوروز و فلسفه هفتسین و شادی حق فراموششده، می گوید از نوروز با شادی استقبال می کنیم زیرا زمین و طبیعت شاد است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید