اطلاعیه اعتراضی کانون صنفی معلمان: آیا معلمان ناراضی ساکت خواهند نشست؟

کانون صنفی معلمان تهران با انتشار اطلاعیه ای نسبت به بی توجهی‌های مسئولان دولتی نسبت به معلمان کشور بویژه پرداخت نکردن هفت ماهه حقوق معلمان حق‌التدریسی بشدت اعتراض کرده است.

بروایت این اطلاعیه، «حق‌التدریس برای معلمان غیررسمی، تمام درآمد آنها برای تأمین هزینه‌های سنگین زندگی» است و برای معلمان رسمی هم- با دستمزد ناعادلانه ای که دریافت می کنند- «کمک هزینه‌ای برای پر کردن چاله‌های عمیق‌تر از چاهی است که ناکافی بودن دستمزدشان را اندکی پوشش دهد».
اطلاعیه، مطالبات معلمان را برمیشمارد و می نویسد: "اسماعیل عبدی" از رهبران کانون صنفی معلمان، همین مطالبات را که «سالهاست ده‌ها هزار معلم بر حقانیت آنها مهر تأیید زده‌اند» مطرح کرد و بلافاصله به اتهام تبانی بقصد برهم زدن امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام، به ۶ سال حبس محکوم شد و اینک با انتقال او به بند ٣۵٠، از تماس تلفنی با خانواده خود نیز محروم شده است.
اطلاعیه معلمان در این متن، ٢ پیش فرض را مطرح می کند و آنها را در مقابل معلمان میگذارد: یکی اینکه در مقابل این اجحافات سکوت کنند و «سربراه» کار خود را ادامه دهند و نوبت خود را به انتظار بنشینند. بیانیه پیش‌بینی می‌کند که در این صورت «شاید» روزی بودجه ای اضافه بماند و بدست آنها برسد؛ پیش بینی دوم اطلاعیه این است که «معلمان حق التدریس و رسمی می توانند ساکت ننشینند» و به این اجحافات «اعتراض کنند».
اطلاعیه می نویسد: « آنگاه است که همه احساس مسئولیت نموده و به میدان می آیند. امنیت ملی به خطر می افتد. دستگاه‌های اطلاعاتی موازی، متقاطع می‌شوند و روی دست هم برخاسته و همه به دنبال عناصر نامطلوب تحریک کننده معلمان و ردیابی ارتباطات خارجی آن‌ها میگردند. طرح استیضاح وزیر با ده‌ها امضا به رسانه‌ها تقدیم می‌شود و پرداخت حقوق معلمان در دستور کار قرار میگیرد ...
این اطلاعیه در بخش پایانی خود، بر نکته پراهمیتی انگشت می‌گذارد. بعقیده نویسندگان اطلاعیه، در حال حاضر چند برابر مبالغی که باید در آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری شود و یا دستکم به پرداخت حقوق عقب افتاده آنان اختصاص یابد، «اکنون صرف امور انتظامی و امنیتی می شود» تا کنترل اجتماعی، همچنان روشِ جایگزین جامعه پذیری باشد.
بیانیه در پایان این پرسش را مطرح می‌کند که براستی چه کسانی امنیت ملی را به مخاطره می اندازند؟ آنان که ریشه اعتماد میان معلمان و حاکمان را خشک می کنند یا آنان که دردمندانه به این ناهنجاری‌ها اعتراض دارند؟

در گفتگوئی با ستار رحمانی، از اعضای اتحادیه کالج ها و دانشگاه‌های بریتانیا، درباره اطلاعیه اخیر کانون می‌گوید که معلمان حق‌التدریسی، هم سال گذشته بودجه کافی برایشان در نظر گرفته نشده بود و هم امسال با همین مشکل روبرو شده‌اند؛ آنها در اسفندماه گذشته بارها دست به اعتراض زدند، نامه نوشتند، به وکلای مجلس شکایت کردند و هیچ نتیجه‌ای نگرفتند.
رحمانی می گوید، گمان کنم آنچه در اطلاعیه اخیر کانون صنفی معلمان تهران با لحن طنز نوشته شده و درباره احتمال «ساکت ننشستن» معلمان صحبت می‌کند، بسیار جدی است و معلمان، دیگر چاره ای جز دست زدن به اعتراض ندارند.
ستار رحمانی از طوماری صحبت می کند که هم اکنون توسط معلمان دست بدست میگردد و در آن خواستار آزادی اسماعیل عبدی شده‌اند.
رحمانی می گوید تنها معلمان نیستند که مجبور به اعتراض شده اند، این کسری بودجه تأثیر خود را روی پاداش پایان خدمت بازنشستگان هم گذاشته و آنها را نیز به اعتراض واداشته است.