همۀ دردسرها و موانعی که برای خوانندگان زن ایرانی وجود دارد، انگار با فعالیت روز افزون زنان هنرمند در خارج از کشور جبران میشود. با نگاهی سریع به صداها و چهرههای تازه، میتوان خطوط کلی نسل تازهای از خوانندگان زن ایرانی را دید که تقریباً همگی زادۀ اوایل دهۀ شصت خورشیدی هستند. یکی دیگر از خصوصیات بارز این خوانندگان جوان، شناخت خوب و محکم فن موسیقی است.
مرجان فرساد، نیاز نواب، رعنا منصور، کیمیا قربانی، شادی یوسفیان، سارا نائینی، هانی نیرو، سوگند، گلاره شیبانی، تارا تیبا و ... هرچه بیشتر روی اینترنت بگردید، این فهرست پراکندۀ اسامی خوانندگان جوان را طولانیتر خواهید کرد.
نامهایی که بدون رعایت نظم و معیار آورده شدهاند، تنها نمونههای هستند از این نسل تازه که اینجا و آنجا، در پاریس، لسآنجلس، نیویورک، مونترآل، سیدنی و گاه در تهران به بار نشسته است.
اگرچه اکثر اعضای این نسل جدید کارهای خود را طی شش هفت سال گذشته ارائه کردهاند، اما قبل از آن، تقریباً از اواسط دهۀ ١٩٩٠ میلادی، خوانندگان زن ایرانی کار خود را در خارج از کشور شروع کرده بودند. حدود یک دهه بعد، ناگهان چند هنرمند زن – بیش از همه در کالیفرنیا – گل کردند. زیبا شیرازی، مهوش آژیر، شهرزاد سپانلو و رعنا فرهان از این جمله بودند. اگر بخواهیم حداقل یک وجه مشترک برای این هنرمندان بیابیم باید بر فاصله گرفتن آنان از موسیقی "لسآنجلسی" تأکید کنیم.
نسل تازۀ شش هفت سال اخیر نیز که چند نمایندۀ آن را در آغاز اسم بردیم، همین راه را ادامه میدهد. شاید بتوان به قرینه – و نه چندان جدی – سبک آنان را موسیقی "نیویورکی" اسم گذاشت! به هرحال این موسیقی، کم و بیش "روشنفکرانه"تر از موسیقی پاپ رایج ایرانی است و قالب و ظاهر آن نیز بسیار کارشدهتر، فنیتر و ظریفتر است...
نمونههایی از آثار این خوانندگان نسل تازه را در فایل صوتی گوش کنید
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید