دسترسی به محتوای اصلی
سیمای فرانسه

"اومانیته" قدیمی ترین میراث مطبوعات متعهد فرانسه در خطر تعطیلی است

نتشر شده در:

در فضای بی اعتمادی عمیق حاکم بر رسانه های فرانسه و تکثیر رفتارهای خشونت آمیز در قبال خبرنگاران این کشور، روزنامۀ اومانیته، یکی از قدیمی ترین جراید فرانسه در معرض خطر تعطیلی قرار گرفته است. دادگاهی در "بوبینی"، در حومۀ پاریس، بررسی وضعیت حقوقی اومانیته، - نشریه ای که از نظر مالی ورشکسته شده- آغاز کرده و قرار است در هفتم فوریه رأی نهایی خود را دربارۀ وضعیت آن صادر کند.

اومانیته، قدیمی ترین میراث تاریخی مطبوعات فرانسه در معرض تعطیلی است
اومانیته، قدیمی ترین میراث تاریخی مطبوعات فرانسه در معرض تعطیلی است l'Humanité
تبلیغ بازرگانی

اکنون مدت هاست که تیراژ روزنامه ای که در ۱٩۰٤ توسط ژان ژورس بنیان نهاده شد به کمتر از ٣٣ هزار نسخه رسیده است، در حالی که تا همین دهه های اخیر تیراژ اومانیته  به ٣۵۰ هزار نسخه در روز می رسید. اومانیته قادر نیست حقوق دویست تن از کارکنان و روزنامه نگاران خود را بپردازد و اگر این روزنامه هنوز سرپا مانده علت اصلی آن یارانه های دولت فرانسه در حمایت از کثرتگرایی در مطبوعات این کشور بوده است. در واقع، طی سال ها اومانیته تنها نشریه ای بوده که بیش از سایر جراید فرانسه و در ازای هر نسخۀ فروش رفتۀ آن از حمایت مالی دولت این کشور بهره مند شده است.

مشکل این است که حمایت های مالی دولت از اومانیته کاسته شده و بانک ها نیز حاضر به اعطای وام به روزنامه ای نیستند که از نظر مالی ورشکسته شده و قادر به پرداخت دیون خود نیست.

البته، این اولین بار نیست که روزنامه ای در فرانسه تعطیل یا به طور طبیعی از دور خارج می شود. جرایدی همچون "مارسئیز"، "لاتریبون"، "لومتن دو پاری" و حتا روزنامۀ بزرگی نظیر "فرانس‌سوآر" که توسط "پی یر لازاروف" بنیان گذاشته شد، همگی یکی پس از دیگری میدان را برای رقبا ترک کردند و رفتند.

در واقع، بحران جراید فرانسه بخشی از تاریخ بحران سیاسی این کشور دست کم از زمان پایان دومین جنگ جهانی است. از سال ۱٩٤۵ به این سو شمار عناوین روزنامه های فرانسه ٧۰ درصد و تیراژ عمومی روزنامه های این کشور ٧۵ درصد کاهش یافته است. از سال ۲۰۰۹ به این سو مطبوعات فرانسه یک سوم کارکنان خود را از دست داده اند و این افول بی وقفه دلایل متعدد دارد از جمله : بی اعتباری جراید در افکار عمومی، تغییر عادات به ویژه عادت روزنامه خوانی، تغییر الگوهای اقتصادی متاثر از اینترنت و بالاخره فرسودگی نظام چاپ و توزیع در فرانسه.   

اما، مورد اومانیته تا حدود بسیاری منحصربفرد است. نه به این دلیل که این روزنامه بخش لاینفکی از تاریخ و مبارزات سیاسی فرانسه طی ۱۱۵ سال گذشته به شمار می رود، بلکه به این دلیل که اومانیته یکی از اجزا و عناصر مهم دموکراسی و کثرتگرایی در فرانسه است، زیرا، این نشریه منعکس کنندۀ نظر یا نظرگاه هایی است که بدون آنها پویش مجادلات سیاسی و فرهنگی جامعۀ فرانسه و در نتیجه سرزندگی یک دموکراسی قدیمی نامیّسر به نظر می رسد.

در واقع، با از میان رفتن اومانیته، صرف نظر از اینکه با عقاید و نگاه آن دربارۀ رویدادها موافق باشیم یا مخالف، یکی از شاخص های دموکراسی در فرانسه از میان می رود. دفاع از اومانیته صرف نظر از فروپاشی ایدئولوژی که این روزنامه تاریخاً از آن دفاع کرده یا از آن الهام گرفته دفاع از کثرتگرایی و خبرنگارانی است که نگاهی متفاوت ولو جانبدارانه به رویدادها و اخبار و اطلاعات داشته اند.

بی دلیل نیست که در اقدامی نمادین "ژولین دیو"، نامزد حزب راست جمهوری خواهان فرانسه، به منظور دفاع از کثرتگرایی، از روزنامۀ تاریخی کمونیست های این کشور، اومانیته، پشتیبانی مالی کرد و در این اقدام آن را نیز آبونه شد. نمایندۀ حزب راست جمهوری خواهان فرانسه در توضیح پشتیبانی اش از اومانیته گفت که "نباید گذاشت این میراث بزرگ تاریخی فضای رسانه ای در فرانسه از میان برود." او از اومانیته  به عنوان نشریه ای متفاوت یاد کرد و گفت : "اخبار و اطلاعات زمانی بهتر است، که اخباری متعهد باشند و شخصاً ترجیح می دهم چیزی را بخوانم که از آغاز با آن موافق نیستم." او در این حمایت به برنامۀ شورای ملی مقاومت فرانسه پس از دومین جنگ جهانی نیز اشاره کرد و گفت که برای سرزندگی فرانسه و دموکراسی این کشور باید به اصل رجعت کرد، یعنی به اتحاد گلیست ها و کمونیست ها.            

یکی از مشکلات اومانیته این است که در عصر انقلاب اطلاعاتی عمدتاً روزنامه ای کاغذی ماند. اما، مشکل اساسی تر اومانیته سیاسی است. اومانیته پیش از آنکه طی سال های اخیر به نوعی استقلال سیاسی دست یابد، تاریخاً نشریه حزب کمونیست فرانسه و سندیکای کارگری وابسته به آن "ث.ژ.ت." بوده است. مشکلات کنونی این نشریه با یکی از بدترین بحران های سیاسی فرانسه از سال ۱٩٩۵ به این سو همزمان است. جنبش اخیر فرانسه تحت عنوان "جلیقه زردها" گویای تغییر عمیق در اشکال اعتراض های اجتماعی است که با سنت نشریۀ اومانیته و حزب کمونیست فرانسه سازگار به نظر نمی رسد. در واقع هم سندیکای کارگری ث.ژ.ت. هم حزب کمونیست فرانسه از نفس افتاده اند و جای خود را به اشکال جدید و بی سابقه ای از اعتراض های اجتماعی داده اند.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.