دامنهٔ کنونی نابرابری های اجتماعی خود به مانع مهم کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای بدل شده است. در سطح جهانی ۱۰ درصد از ثروتمندترین طبقات، تولیدکنندهٔ حدود نیمی از گازهای کربونیک هستند و ۱ درصد از ثروتمندترین طبقات، به تنهایی به اندازهٔ نیمی از فقیرترین طبقات، کربن تولید می کنند. به بیان دیگر، کاهش محسوس قدرت خرید ثروتمندترین طبقات جامعه تاثیری محسوس بر کاهش تولید گازهای گلخانه ای در سطح جهانی خواهد داشت.
در آخرین انتخابات پارلمان اروپا در فرانسه، ۲۵ درصد جوانان این کشور که بین ۱۸ تا ۲۴ سال دارند آرای خود را به سود مدافعان محیط زیست به صندوق های رأی ریختند. چنین تحولی نوعاً بی سابقه است و امیدواری نسبت به آیندۀ سیاسی را افزایش می دهد به ویژه اینکه این بخش از جمعیت جوان جامعه در انتخابات سال ۲۰۱۴ آرای خود را عمدتا به سود حزب راست افراطی وقت جبههٔ ملی به صندوق‌ها ریخته بود. با این حال، هنوز بخش قابل توجه‌ای از جوانان تهیدست غیرشهری و فاقد دیپلم در فرانسه از حامیان پر و پا قرص راست افراطی در کارزارهای گوناگون انتخاباتی به شمار می رود.
باری، آخرین انتخابات پارلمان اروپا نشان داد که بخش قابل توجه ای از جوانان فرانسه بیش از پیش رویکردی انتقادی نسبت به سازوکار کنونی قدرت و سیاست پیدا کرده اند و از این پس اهمیّت ویژه‌ای برای دگرگونی های سیاسی و اجتماعی قائل هستند، هر چند این تمایل نه از طریق گرایش یا پیوستن به احزاب سنتی چپ، بلکه با پی گیری اهداف مهم اکولوژیست ها خود را نمودار می‌سازد.
پی گیری این اهداف به منزلهٔ ادامهٔ نبردهای ایدئولوژیک خارج از چارچوب احزاب سیاسی قرن گذشته است. یعنی دوره‌ای که گلیست‌ها و کمونیست‌ها و سپس لیبرال‌ها و سوسیالیست ها به تنهایی زندگی سیاسی در فرانسه را رقم می‌زدند.
با وجود توسعهٔ اقبال عمومی جوانان و دیگر بخش های نسبتاً جوان جامعه به اهداف مهم احزاب مدافع محیط زیست (چه در فرانسه چه در سایر کشورهای اروپایی) این پرسش به قوّت خود باقی است که طرفداران محیط زیست بر اساس کدام برنامه و در ائتلاف با کدام احزاب و نیروهای سیاسی قصد دارند حکومت کنند و برای تحقق اهداف خود بکوشند؟
در آخرین انتخابات پارلمان اروپا مدافعان محیط زیست در فرانسه ۱۳ درصد آرای عمومی را از آن خود کردند که روی‌هم‌رفته نتیجه‌ای رضایت بخش به شمار می رود، هر چند در انتخابات سال ۲۰۰۹ آرای سبزهای فرانسه به ۱۶ درصد هم رسید. برغم این موفقیت، نمایندگان اکولوژیست، هنوز اکثریت پارلمانی در پارلمان اروپا را تشکیل نمی دهند. کل احزاب اروپایی مدافع محیط زیست در پارلمان اروپا حدود ۱۰ درصد کرسی‌ها (یعنی از مجموع ۷۵۱ کرسی ۷۴ کرسی) را دارا هستند. در پارلمان پیشین اروپا سبزهای اروپا روی هم ۵۱ کرسی یعنی در مجموع ۷ درصد آرا را کسب کرده بودند.
با وجود پیشروی جدید، احزاب مدافع محیط زیست برای پی گیری اهداف خود چاره ای جز ائتلاف با دیگر احزاب و گروه های سیاسی همسو ندارند. تاکنون سبزهای کشورهای ارویایی از جمله فرانسه از موضعگیری در خصوص این مسئله خودداری کرده اند. آنان به این پرسش پاسخ نداده‌اند که برای حکومت کردن و پی گیری اهداف خود مایلند با احزاب چپ ائتلاف کنند یا با احزاب راست، هر چند همهٔ داده ها حکایت از آن دارند که راه حل مهمترین چالش زیست محیطی یعنی جلوگیری از گرم شدن کره زمین بدون یک جنبش قدرتمند کاهش نابرابری های اجتماعی در تمام عرصه ها و نهایتاً بدون ائتلاف احزاب اکولوژیست و چپ میسر نیست.
در واقع، دامنهٔ کنونی نابرابری های اجتماعی خود به مانع مهم کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای بدل شده است. به این خاطر که غنی ترین اقشار و طبقات جامعه بیشترین تولیدکنندگان این گازها به شمار می روند.
در سطح جهانی ۱۰ درصد از ثروتمندترین طبقات، تولیدکنندهٔ حدود نیمی از گازهای کربونیک هستند و ۱ درصد از ثروتمندترین طبقات، به تنهایی به اندازهٔ نیمی از فقیرترین طبقات جامعه، کربن تولید می کنند. به بیان دیگر، کاهش محسوس قدرت خرید ثروتمندترین طبقات جامعه تاثیری محسوس بر کاهش تولید گازهای گلخانه ای در سطح جهانی خواهد داشت.
افزون بر این، طبقات متوسط و تهیدست جامعه حاضر نیستند شیوهٔ زندگی خود را تغییر دهند، اگر متقابلاً تغییری محسوس در نحوۀ زندگی ثروتمندترین طبقات جامعه مشاهده نکنند.
برای نمونه، در سال ۲۰۱۷ مردم فرانسه روی‌هم‌رفته با افزایش عوارض سوخت موافق بودند و قرار بود که روند افزایش عوارض سوخت پیرو توافقات پاریس تا سال ۲۰۳۰ ادامه یابد. چنین تدبیری زمانی از سوی عموم مردم عادی پذیرفته می شود که بیش از همه یا دست کم به اندازهٔ طبقات فرودست شامل ثروتمندترین طبقات جامعه یعنی مهمترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای نیز بشود و پول حاصل از این محل صرف توسعهٔ انرژی های جایگزین و خانواده های فقیر شود.
آنچه در فرانسه در دورۀ امانوئل ماکرون روی داده خلاف این انتظار عمومی بوده است. زیرا، درآمدهای حاصل از عوارض سوخت که از سوی تهیدست ترین اقشار و طبقات جامعه پرداخت می شود صرف "اولویت"های دیگر از جمله حذف مالیات بر ثروت و سرمایه شده است. به همین دلیل بر پایه آمار موسسهٔ سیاست های دولتی در فرانسه در فاصلهٔ سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ قدرت خرید یک درصد از ثروتمندترین طبقات جامعه ۶ درصد افزایش یافته است و همزمان قدرت خرید ۰.۱ درصد از ثروتمندترین طبقات جامعهٔ فرانسه به میزان ۲۰ درصد رشد داشته است.
امانوئل ماکرون به جای حذف «هدایای مالی» به ثروتمندترین طبقات جامعه و اختصاص آن به معضلات و بحران های اقلیمی و اقشار تهیدست، عاقبت و برخلاف توافقات پیمان پاریس افزایش عوارض سوخت را حذف کرد. با این تدبیر دولت فرانسه نشان داد که بیشتر میراث دار سنت راست و صاحبان سرمایه و بنگاه های بزرگ اقتصادی است.
به همین خاطر ائتلاف سبزهای فرانسه و اروپا با احزاب سنتی راست قابل فهم نیست و در عوض ائتلاف آنها - به ویژه در فرانسه و آلمان - با احزاب چپ پارلمان اروپا می تواند بزرگترین و تاثیرگذارترین گروه پارلمانی را به وجود آورد. با این حال، این تدبیر نیازمند تغییرات مهم در جهت گیری های احزاب سوسیال-دموکرات است که در فروپاشی نظام سیاسی و اقتصادی برآمده از دولت رفاه نقشی مهم داشته‌اند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید