دسترسی به محتوای اصلی
سیمای فرانسه

کودکان محروم در فرانسه

نتشر شده در:

سی سال پیش در بیستم نوامبر ١٩٨٩ کنوانسیون بین المللی حقوق کودک به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید. سه دهه پس از تصویب آن در سازمان ملل، این کنوانسیون بیش از هر معاهده و قرارداد بین المللی دیگر به تصویب دولت های جهان رسیده است. به استثناء ایالات متحد آمریکا، تمام دولت های جهان این کنوانسیون را امضاء کرده اند.

کودکان خانواده های پناهجو یکی از زاغه نشینهای فرانسه در حال یادگیری فرانسه در یک کامیون
کودکان خانواده های پناهجو یکی از زاغه نشینهای فرانسه در حال یادگیری فرانسه در یک کامیون aset93.com
تبلیغ بازرگانی

سی سال پیش ۱۵ میلیون کودک کمتر از ۵ سال در نتیجۀ سوءتغذیه و بیماری های عفونی جان خود را از دست می دادند. امروز این رقم به کمتر از ۶ میلیون نفر کاهش یافته که نوعاً پیشرفتی مهم در کل تاریخ بشر به شمار می رود.

تا پیش از تصویب کنوانسیون بین المللی حقوق کودک، کودکان نه شخصیت های حقوقی مستقل که زائده ای از شخصیت حقوقی والدین خود به شمار می رفتند. تصویب این کنوانسیون باعث شد که برای اولین بار کودکان از شخصیت حقوقی مستقل بهره مند شده و به عنوان برخوردار از کلیه حقوق انسانی شناخته شوند.

سی سال پیش در چنین روزی فرانسه نیز با تصویب کنوانسیون بین المللی حقوق کودک متعهد شد که از همۀ کودکان ساکن این کشور در برابر هر گونه خطر و تهدید محافظت کند. اما، کم نیستند حقوقدانان و کارشناسان امور تربیتی کودکان که بیش از پیش نگرانی خود را از وضعیت کودکان در فرانسه صریحاً اعلام می کنند.

برای نمونه، آنان ابراز تأسف می کنند که دستگاه قضایی فرانسه نتوانست در سال های ۲٠١٩-٢٠١٨ رابطۀ جنسی یک فرد بالغ را با یک کودک کمتر از ١۵ سال و یا تنبیه های بدنی کودکان را محکوم کند.

سی سال پس از تصویب همین کنوانسیون، از مجموع ١٤ میلیون کودک ۳ میلیون کودک در فرانسه با معضل فقر روبرو هستند و در فقدان زیرساخت های لازم بسیاری از کودکان معلول در عمل از حق آموزش و تحصیل محروم هستند. در حالی که آمار بزهکاری در فرانسه رو به کاهش اعلام می شود، اما شمار کودکان مراکز آموزش و بازپروری بسته که در اصل حکم بازداشتگاه کودکان را دارند رو به افزایش است.

"ژونه وییو آونارد" از مدافعان حقوق کودکان در گزارشی که اخیراً در خصوص حقوق کودکان در فرانسه به دولت این کشور ارایه کرده گفته است :

کودکان در فرانسه می توانند قربانی خشونت هایی در نهادهایی باشند که قاعدتاً برای محفاظت و همراهی کردن کودک در نظر گرفته یا ساخته شده است. ما در گزارش خود دو نوع خشونت علیه کودکان را شناسایی کرده ایم : خشونت اول، خشونت مشهود یا مستقیم است که از سوی فرد بالغ در قبال کودک یا از سوی کودکان در قبال یکدیگر صورت می پذیرد. آزار کودک در محیط مدرسه از همین مورد است. خشونت دوم کمتر مشهود یا مستقیم است و بیشتر به شیوۀ کار یا عملکرد ساختار آموزشی مربوط می شود، به کمبود منابع مالی و کادر آموزشی و همچنین توانایی های آموزگاران و مربیان کودکان برمی گردد. آنچه می توان در این خصوص ملاحظه کرد این است که توجه به کودک در اولویت مطلق قرار نمی گیرد. امروز خوب می دانیم و علوم عصب شناسی نیز آن را به خوبی نشان می دهند که خشونت علیه کودکان – صرف نظر از شکل، ماهیت و شدت آن – حال می خواهد جسمی، روانی یا جنسی باشد یا سخنان و رفتارهای تحقیرآمیز، همگی تاثیری بسیار منفی بر رشد، سعادت و بلوغ کودک می گذارند.

به این مشاهدات البته باید وضعیت ناگوار کودکان خانواده های مهاجر و پناهجو یا رومانی تبار را افزود که در فرانسه زندگی می کنند اما به عنوان کودک از هیچیک از حقوق مصرح در کنوانسیون بین المللی حقوق کودک بهره مند نیستند.

هیچگاه به اندازۀ امروز، کودک و نوازد و زن باردار در فرانسه طی هفته ها و ماه ها بی سرپناه نبوده‌اند. تنها در شهر پاریس روزانه ٧٠٠ کودک به همراه والدین خود نیازمند سرپناه هستند و ناگزیرند برای رفع این معضل هر روز به سرویس های اضطراری خدمات اجتماعی رجوع کنند بی آنکه لزوماً اقدام آنان به نتیجه برسد. در این بین وضعیت کودکان و خانواده های مهاجر و پناهجو از همه وخیم تر است. به گفتۀ مرکز فعالیت های اجتماعی کلیسای پروتستان که مسئولیت ادارۀ خانواده های متقاضی پناهندگی را برعهده دارد بیش از ٤٠٠ تن از اعضای همین خانواده ها که دربرگیرندۀ کودکان نیز هستند بدون سرپناه شب و روز را در خیابان های پایتخت سپری می کنند. در نتیجۀ این سرگردانی کم نیستند زنان بارداری که نوزدان خود را از دست می دهند یا سلامت و جان خود را دایماً به خطر می اندازند.

برای مقابله با این نقیصه وزارت مسکن فرانسه اعلام کرده که برای اساکن این افراد آنهم فقط در فصل زمستان امسال ١٤ هزار محل در نظر گرفته که استفاده از آنها به کاهش دما در فصل سرما بستگی دارد. نه فقط این اماکن در قیاس با شمار افراد بی سرپناه ناکافی هستند، بلکه بسیاری از آنها برای اساکن خانواده ها و کودکان خردسال کاملاً نامناسب به شمار می روند.

به گفتۀ حقوقدانان و دست اندرکاران امور کودکان سرگردانی این خانواده ها و کودکان نه فقط برای کشوری همچون فرانسه مایۀ شرمساری است، بلکه خلاف مبانی جمهوری و تعهدات بین المللی این کشور است

از خدمات اجتماعی تا مدرسه، از مسئولان امور تربیتی تا روانشناسان کودک، تمام ساختارهایی که مستقیم یا غیر مستقیم با سلامت جسمی و روحی کودکان سر و کار دارند امروز در فرانسه به شکلی از اشکال در بحران به سر می برند. در مجموع ۳٤٠ هزار کودک در فرانسه امروز تحت تدابیر حمایتی قرار دارند یعنی نیمی از آنان تحت حمایت نهادهای ویژه دولتی هستند و نیم دیگر آنان به دور از والدین حقیقی خود در خانواده های میزبان زندگی می کنند. غالب این کودکان از کمبود یا فقدان روابط و حمایت های عاطفی رنج می برند که به دلیل کاهش یا ضعف کمک های اجتماعی نیز رو به وخامت گذاشته اند.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.