دسترسی به محتوای اصلی
ایران/سیل

غافلگیری جمهوری اسلامی هم مقابل سیل و خشکسالی و هم مقابل نفت

انتقادهایی که این روزها به مدیریت بحران سیل و آماده نبودن جمهوری اسلامی برای برخورد مناسب با این حادثه طبیعی می شود، بار دیگر بحث را در باره عدم کفایت و فقدان برنامه ریزی در کشور در حوزه های مختلف اقتصادی و اجتماعی مطرح کرده است. حمیدرضا شکوهی در یادداشتی در شماره امروز (شنبه ۱۷ فروردین) روزنامه مردمسالاری با عنوان "غافلگیری؛ هم مقابل سیل و خشکسالی و هم مقابل نفت" ناکارآمدی و عدم وجود برنامه ریزی در کشور و نتایج زیان بار آن را با زبانی ساده و به بهترین وجه ممکن بیان کرده است.

انتقادهایی که این روزها به مدیریت بحران سیل و آماده نبودن جمهوری اسلامی برای برخورد مناسب با این حادثه طبیعی می شود، بار دیگر بحث را در باره عدم کفایت و فقدان برنامه ریزی در کشور در حوزه های مختلف اقتصادی و اجتماعی مطرح کرده است.
انتقادهایی که این روزها به مدیریت بحران سیل و آماده نبودن جمهوری اسلامی برای برخورد مناسب با این حادثه طبیعی می شود، بار دیگر بحث را در باره عدم کفایت و فقدان برنامه ریزی در کشور در حوزه های مختلف اقتصادی و اجتماعی مطرح کرده است. Tasnim News Agency/via REUTERS
تبلیغ بازرگانی

در این یاداشت آمده است: "بارندگی‌ها و سیل‌های اخیر در ایران، بار دیگر بحث قدیمی دوره‌های خشکسالی و ترسالی را به میان آورده است. هرچند وزیر نیرو و برخی دیگر معتقدند دوران ترسالی در ایران آغاز شده، اما پرویز کردوانی جغرافیدان و فعال حوزه محیط زیست، اعتقاد دارد ایران همچنان در شرایط خشکسالی و کم‌آبی قرار دارد و بارش‌های اخیر هم «اتفاقی» رخ داده است. با این حال، در یک نکته تردیدی نیست و آن هم واکنش نه‌ چندان مطلوب مسئولان در قبال هر دو دوران ترسالی و خشکسالی است. وقتی وارد خشکسالی می‌شویم گویی از قبل هیچ تمهیدی اندیشیده نشده و صرفا همگان هشدار می‌دهند که کم مصرف کنیم و وقتی به دوره ترسالی می‌رسیم، به حدی از ازدیاد بارش‌ها آسیب می‌بینیم که گویی هیچگاه منتظر بارش و رفع خشکسالی نبوده‌ایم! در واقع نه برای ترسالی برنامه داریم و نه برای خشکسالی و هر دو هم به ما آسیب می‌زنند.

چنین وضعیتی را در کشور در حوزه‌های دیگری هم شاهد هستیم. یکی از مهمترین مصادیق این سرگردانی در قبال تحولات، در مورد قیمت جهانی نفت و به تبع آن درآمد‌های نفتی، به چشم می‌خورد. وقتی قیمت نفت کاهش می‌یابد شاهد کاهش درآمد‌های ارزی کشور و افزایش فشار به دولت به خاطر کسری بودجه در بودجه‌ای متکی به نفت هستیم که راهکار‌های جایگزین همچون ساماندهی جذب مالیات را ناگزیر در دستور کار دولت قرار می‌دهد. اما وقتی قیمت نفت بالا می‌رود و درآمد‌های نفتی کشورمان افزایش می‌یابد، مسئولان آنقدر خوشحال می‌شوند که سرمست از این درآمد‌های بادآورده، نه تنها راهکار‌های قبلی برای تنوع بخشی به سبد درآمدی دولت را از یاد می‌برند بلکه بدون دوراندیشی، چنان با درآمد‌های نفتی عمل می‌کنند که حاصلش افزایش نقدینگی و بیماری هلندی است. این اتفاق را، هم در اواخر دوران پهلوی پیش از انقلاب اسلامی و هم در دوران نفت بالای صد دلار در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شاهد بودیم که در نهایت تنها یک سوال را باقی گذاشت: این همه درآمد نفتی چه شد و چرا به اقتصاد رونقی نداد؟

چنین برخوردی با اقتصاد ناشی از فقدان برنامه ریزی مدون و درازمدت در قبال مسایل مهمی همچون نفت و درآمد‌های نفتی است که کشوری همچون ایران همواره با آن دست به گریبان است. اما درگیر شدن در روزمرگی‌ها و عملیاتی نشدن همان چشم انداز درازمدت که هیچگاه از قالب سند‌های چشم انداز و برنامه‌های توسعه، به مرحله عمل نمی‌رسد، موجب شده قیمت نفت و درآمد‌های نفتی هم برای کشور ما همچون دوران خشکسالی و ترسالی باشد که برای هیچکدام برنامه نداریم و همواره در مقابل آن‌ها غافلگیر می‌شویم."

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.