امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، در مراسم آخرین وداع با "سیمون وی" سیاستمدار محبوب فرانسوی که در سی ام ژوئن درگذشت، اعلام کرد که پیکر این شخصیت استثنایی فرانسۀ سدۀ بیستم به پانتئون یا آرامگاه مشاهیر فرانسه منتقل خواهد شد. در این مراسم اعضای دولت و مجالس ملی و سنای فرانسه رؤسای جمهوری و نخست وزیران پیشین این کشور و همچنین شمار انبوهی از زنان و شهروندان فرانسوی شرکت داشتند.
تصمیم امانوئل ماکرون پاسخی به مطالبۀ عمومی بود که پس از وفات خانم وی خواستار انتقال پیکر او به پانتئون شده بود.
در سخنرانی اش در مراسم آخرین وداع با خانم سیمون وی، امانوئل ماکرون از شکوه این شخصیت استثنایی زندگی سیاسی فرانسه یاد کرد که از سن هفده سالگی تجربۀ سیاه اردوگاه مرگ آشویتز را از سر گذرانده بود. در سخنانش رئیس جمهوری فرانسه از سیمون وی به عنوان چراغ راهنمای جمهوری فرانسه در جریان قرن گذشته نیز یاد کرد.
**
پانتئون یک بنای تاریخی نئوکلاسیک است که در قلب محلهء پنجم پاریس معروف به میدان پانتئون ساخته شده که در اطرافش بنای شهرداری محلهء پنجم پاریس، دبیرستان معروف هانری چهار، کلیسای «اتین دو مون»، کتابخانهء «سن ژونوییو» و دانشکدهء حقوق سوربون و در روبروی آن باغ معروف لوکزامبورگ قرار گرفته اند.
بنای تاریخی که در قرن هجدهم و بعضاً با الهام از بنای پانتئون رُم در نخستین قرن پیش از میلاد مسیح ساخته شد قرار بود در آغاز به کلیسای «سن ژونوییو» تبدیل شود. اما، بعد از انقلاب کبیر فرانسه پانتئون به معبد جمهوری و آرامگاه مشاهیر این کشور تبدیل شد. یعنی کسانی که به نحوی از انحاء تاریخ فرانسه را تحت تاثیر خود قرار داده‌اند.
در پانتئون پیکر شخصیت های تاریخی همچون ولتر، ژان-ژاک روسو، ویکتور هوگو، امیل زولا، ژان ژورس، ژان مولن، آندره مالرو، پیئر و ماری کوری، الکساندر دوما... منتقل شده اند. در حال حاضر یا در واقع از زمان تأسیس جمهوری پنجم تنها رئیس جمهوری فرانسه می تواند در مورد انتقال یا خاکسپاری پیکر شخصیت های تاریخی در پانتئون تصمیم بگیرد و تصمیم او در این زمینه توسط وزارت فرهنگ به اجرا گذاشته می شود.
پیش از جمهوری پنجم فرانسه تصمیم گیری در این خصوص بر عهدهء مجلس ملی این کشور بود. در سال ۱۷۹۱ مجلس موسسان جمهوری فرانسه تصمیم گرفت که پیکر ولتر را که در سال ۱۷۷۸ وفات یافته بود و همچنین پیکر میرابو را به پانتئون منتقل کند. در سال ۱۷۹۴ تصمیم گیری در مورد انتقال پیکر مشاهیر به پانتئون به "کنوانسیون" سپرده شد که اندکی بعد پیکر ژان-ژاک روسو را به این آرامگاه منتقل کرد. پس از وقفۀ دورهء امپراتوری که طی آن ناپلئون اول به سنت پارلمانی در فرانسه خاتمه داد، مجلس ملی این کشور در سال ۱۸۸۵ یعنی در دورهء جمهوری سوم تصمیم گیری دربارۀ دفن مشاهیر فرانسه را در پانتئون از سر گرفت.
پیش از آنکه رئیس جمهوری فرانسه، امانوئل ماکرون، تصمیم بگیرد که پیکر "سیمون وی" و همسرش را به پانتئون منتقل کند، بسیاری از جمله مدافعان حقوق زنان به ویژه پس از روی کار آمدن فرانسوا هولاند خواستار انتقال پیکر «المپ دو گوژ»، سیاستمدار و نویسندۀ فرانسوی قرن هجدهم به پانتئون شدند. با این حال، رئیس جمهوری وقت فرانسه، فرانسوا هولاند، با انتقال پیکر چهار تن از شخصیت های نهضت مقاومت علیه فاشیسم از جمله دو زن به نام های «ژرمن تیئون» و «ژونوییو دوگل آنتونیوز» موافقت کرد. پیش از این تصمیم، فرانسوا هولاند از «فیلیپ بلاول»، رئیس "مرکز بناهای ملی" فرانسه خواسته بود تا گزارشی دربارهء نقش پانتئون به او ارایه کند.
فیلیپ بلاول در گزارش خود به رئیس جمهوری پیشنهاد کرده بود که پیکر چهره ای زنانه و ترجیحاً یکی از زنان قرن بیستم به پانتئون منتقل شود. او همچنین پیشنهاد کرده بود که شخصیت هایی که طی یک یا دو جنگ جهانی قرن بیستم گسترهء شهامت شان را به اثبات رسانده و تجارب دردناک را به پشتوانهء تعهدات و تلاش های جدید در حمایت از صلح، عدالت اجتماعی و دانش بدل ساخته بودند در اولویت قرار گرفته و به پانتئون منتقل شوند.
بی دلیل نبود که پیکر هفت تن از دوازده شخصیتی که در جمهوری پنجم فرانسه یعنی در فاصلهء سال های ۱۹۵۸ و ۲۰۱۲ به پانتئون منتقل شدند قهرمانان تاریخ فرانسه در جریان قرن گذشته بودند. ژنرال دوگل با انتقال پیکر ژان مولن قهرمان نهضت مقاومت به پانتئون موافقت کرد و گفتاری که به همین مناسبت آندره مالرو، وزیر وقت فرهنگ، در مراسم انتقال پیکر ژان مولن به پانتئون ایراد کرد، از هر لحاظ سخنان تاریخی بی نظیری به شمار رفته است.
بعد از انتقال پیکر ژان مولن به پانتئون در سال ۱۹۶۴ و «رونه کاسن» در سال ۱۹۸۷ پیکر هیچ شخصیت دیگری طی بیست و سه سال به پانتئون منتقل نشد. نه "ژورژ پمپیدو" و نه "والری ژیسکار دستن"، رؤسای جمهوری پیشین فرانسه، در این زمینه تصمیمی نگرفتند. اما، فرانسوا میتران دستور انتقال پیکر شماری از شخصیت های تاریخی فرانسه را از میان حقوقدانان، دیپلمات ها، برندگان جایزۀ نوبل، اعضای نهضت مقاومت و نویسندۀ بیانیۀ جهانی حقوق بشر به پانتئون صادر کرد. پیکر ماری کوری به عنوان دومین زن در سال ١٩٩۵ به پانتئون منتقل شد.
ورود به پانتئون یا پانتئونیزاسیون هم یک انتخاب سیاسی است و هم یک انتخاب سمبلیک. در ماه مه سال ١٩٨١فرانسوا میتران با نهادن شاخه گلی سرخ بر آرامگاه ژان ژورس در بنای پانتئون پیروزی خود را به عنوان رئیس جمهوری سوسیالیست فرانسه به یک جشن ملی بدل کرد.
انتقال پیکر سیمون وی به پانتئون که بلافاصله پس از فوتش توسط امانوئل ماکرون رئیس جمهوری فرانسه اعلام شد از چند منظر حائز اهمیت است : خانم سیمون وی همواره یکی از محبوبترین شخصیت های سیاسی مردم فرانسه بوده است. او یکی از جان به دربردگان قتل عام یهودیان توسط آلمان نازی در اردوگاه آشویتز بود که پس از ورود به عالم سیاست همواره از مدافعان سرسخت حقوق زنان و اتحادیۀ اروپا به شمار می رفت. سیمون وی در سال ١٩٧۵ به عنوان وزیر بهداشت برای اولین بار حق سقط جنین را به تصویب مجلس ملی فرانسه رساند و در سال ١٩٧۹ نخستین رئیس مجلس اروپا شد. در واقع، در شخصیت سیمون وی شماری از مبارزات و دستاوردهای بزرگ فرانسه در قرن گذشته تجلی می یافت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید