"فوکوس بر مستند سازان زن"

برای دومین بار، انجمن "آر کانتارا" به ریاست فری ملک مدنی، در بروکسل، طی روزهای 21 و 22 نوامبر"فوکوس بر آثار مستند سازان زن ایرانی" را برپا می کند.

"فری ملک مدنی" که انجمن "ارکانترا" را در سال 2000 به وجود آورد هدفش این بود که پلی میان بلژیک و ایران برقرار کند.
او در سال 2012 نمایشگاهی به نام "دیده نشده" را با آثار حدود چهل هنرمند زن جوان ایرانی در بروکسل برپا کرد که پس از انقلاب به دنیا آمده بودند. در کنار آن میز گردهائی از جمله پیرامون تآتر ایران برنامه ریزی کرده بود که بسیار مورد توجه قرار گرفت.

07:28

گفتگو با فری ملک مدنی

"فری ملک مدنی" سپس در سال 2013 برنامه "فوکوس بر آثار مستند سازان زن ایرانی" را برگزار نمود که تماشاگران را با گونه گونی برخورد شماری مستند ساز جوان با دنیای پیرامونشان و گویش سینمائی آنان آشنا می کرد.
فیلم هایی تکان دهنده از زنان جوان ایرانی که جامعه شان را زیر ذره بین می گذاشتند..

در آغاز گفتگو با فری ملک مدنی، از او پرسیدم امسال چند فیلم در این رخ داد دو روزه نشان می دهد و آنها را از میان چند فیلم برگزیده است ؟

http://www.artcantara.be/

گفتنی است که در روز 24 نوامبر، در چارچوب فستیوال "خاورمیانه- چه نقشی برای سینما ؟" در سنما "3 لوکزامبورگ"، در محله 6 ام پاریس، فیلم مشترک 7 مستند ساز زن ایرانی به نام "شغل: مستند ساز"، که "فری ملک مدنی" از آن سخن گفت و "فیروزه خسروانی"، مستند ساز ایرانی آنها را نمایندگی می کند، در ساعت 20:30 به نمایش در می اید.

پیش از آن، در ساعت 18، فیلم "دوران غریبی است، نازنین" فیلم ۵٢ دقیقه‌ای مهتاب منصور نمایش داده می شود که با برنامه رادیو ایران و تکه‌هائی از موسیقی های گوناگون و یک زن راننده اتوبوس در بامداد زود آغاز می شود.
مهتاب منصور همراه با اتوبوس، گفتگو با مسافران و صدای دائمی رادیو در مواقع مختلف روز، شماری از جنبه های زندگی ایرانیان را در این مدت کوتاه می شناساند
سپس به جستجوی زنان آتش نشان برمی آید و گرچه می بینیم شماری از حضور آنها در آتش نشانی نزدیک خانه‌شان ابراز بی‌اطلاعی می کنند، اما بیشتر آنها چه زن چه مرد، تفاوتی میان زن ومرد برای آتش نشانی نمی بینند و پاره‌ای از زنان هم آن را افتخار می دانند.
در پایان نمایش ها جلسه پرسش و پاسخ باشرکت "احمد سلامتیان" و "مری فرانس شاتن"، خبرنگار ار اف ای، برگزار خواهد شد.

http://www.quepeutlecinema.com/index.php?home.htm?lang=fr

les 3 Luxembourg - 67 rue monsieur le prince 75006 paris

فستیوال فیلم های سه قاره شهر نانت

فستیوال فیلم های سه قاره شهر نانت که در گذشته شمار بسیاری از فیلم های ایرانی را بر می گزید و به معروفیت پاره ای از سینماگران ایرانی کمک شایانی کرده است، امسال در 37 امین برگزاری خود، میان 10 فیلم بخش مسابقه ای، فیلم " ما در بهشت"، ساخته سینا عطائیان دنا را گنجانده است.
این فیلم پیش تر تیز در بخش مسابقه ای فستیوال لوکارنو شرکت داشت و جایزه "سواچ" را در آن ربود.
فیلم "ما در بهشت" از دشواریهای دختر جوانی سخن می گوید که معلم مدرسه است و همه روزه می بایست یک راه بس طولانی را بپماید تا به مدرسه محل کارش برسد.
کارگردان از این رفت و آمد کسالت آور و خسته کننده برای نشان دادن پاره ای از مسائل اجتماعی ایران استفاده می کند.
سینا عطائیان دنا در گذشته یک فیلم کوتاه، یک فیلم مستند و یک فیلم انیمیشن ساخته است.
این فستیوال بخش مرور بر آثار خود را به سینما گر بزرگ سینمای کره "ایم کوئون تائک" اختصاص داده است.
در کنار آن و در کارگاهی که همه ساله زیر عنوان "تهیه کنندگی در جنوب" تشکیل می دهد و هدفش آموزش تهیه کنندگان و کارگردانان جوان برای اشنائی با روش های تولید مشترک سینمائی در سطح بین المللی است، شش پروژه را پذیرفته که یکی از آنها "بخشندگی"، با کارگردانی "صدف فروغی" و تهیه کنندگی "علی مصفا"، هنرپیشه و کارگردان ایرانی است.

فستیوال سه قاره شهر نانت از روز 24 نوامبر آغاز شده تا روز اول دسامبر ادامه خواهد داشت.

سینما "له فووت" در خدمت سینمای کلاسیک و فیلم های ترمیم شده

چند روز پیش سینمائی کهن اما بسیار مدرن شده برای نمایش فیلم های مردمی، کلاسیک و ترمیم شده همه کشورها و با زیر نویس، در محله سیزدهم پاریس گشایش یافت .
این سینما که "له فووت" نام دارد و به کمپانی "گومون-پاته" تعلق دارد و به گفته یکی از روسای شرکت "پاته" در نوع خود در دنیا بی همتا ست، این فیلم ها را، که میراث سینمائی به شمار می آیند، با کیفیتی بسیار بالا نشان می دهد .
ساختمانی که سینما"له فووت" در آن ساخته شد پیشتر، یعنی در سال 1900 مکان کافه-کنسرت بود. سینما دارای 5 سالن با گنجایش 95 تا 199 تماشاگر بود.
اکنون این سینما برای رفاح تماشاگران به جای 1000 صندلی، 646 صندلی دارد و در آن از آخرین تکنیک های دیجیتالی استفاده می شود.
این سینما که پس از دو سال باز سازی گشایش می یابد، به کمک چوب، سنگ و شیشه جذبه ی تازه ای یافته است. روبنای آن نیز دیجیتالی است و رهگذران بر روی آن تصاویر متحرک فیلم ها را، البته به شکل پیکسل، می بینند.

http://www.cinemalesfauvettes.com/infos-pratiques.html#

باله "بایادر" به اپرا باستیل باز می گردد

"بایادر"، آخرین باله طراحی شده توسط "رودولف نوریف"، یکی از بزرگترین رقصنده های باله قرن بیستم، بار دیگر علاقمندان به رقص را، از 17 نوامبر تا روز 31 دسامبر، در اپرای باستیل، مجذوب خود خواهد کرد. چرا که این باله که "رویای شرق" این رقصنده نامیده می شد، پر از رنگ و شخصیت است. رنگ بدین دلیل که داستانش عشق یک رقصنده هندی به نام "نیکیا" و یک جنگجوی بلند پایه به نام "سولور" را در محورش دارد.
این باله که یکی از قطعات مهم رپرتوار رقص روسیه است و در آنجا توسط "ماریوس پتی پا"، طراح فرانسوی، طراحی شده بود، تا سال 1992، یعنی سال نخستین آفرینشش در اپرای پاریس، هیچ گاه به صورت کامل در این سوی دیوار آهنی به اجرا در نیامده بود.
در واقع تماشاگران فرانسوی، در سال 1961 و به هنگام دوره نمایش های باله "کیروف" در اروپا، که "رودولف نوریف" رقصنده اصلی آن بود و از همان موقعیت استفاده کرد و به غرب پناهنده شد، این باله را نمی شناختند.
پس از آن باله "بایادر" با طراحی های گوناگون به روی صحنه آمد تا این که خود "رودولف نوریف"، در حالی که در بستر بیماری بود و مرگش را نزدیک می دید، بار دیگر تصمیم گرفت این میراث فرهنگی رابا همان طراحی آغازین، که خود دیده و رقصیده بود، به روی صحنه بیاورد.
از این روست که این ورژن از طراحی "بایادر" را می توان جشن نور ورنگ برای دیدگان دانست. توانائی رقصنده ها و سکانس های بسیار دشوار آن هم به این نور و رنگ گرمای بیشتری می دهد.