شهر پاریس در نخستین تعطیلات آخر هفته ماه فوریه، شاهد جشن ۴۰ ساله شدن یکی از مهمترین مراکز هنری و فرهنگی خود بود. مرکز ملی ژرژ پمپیدو، طی دو روز برگزاری جشن با بیشترین تعداد بازدیدکننده در طی عمر خود مواجه شد.
سال ۱۹۶۹ ژرژ پمپیدو که در ماه ژوئن همان سال رئیس جمهوری فرانسه شده بود، تصمیم گرفت بخشی از محله بوبور واقع در پاریس، محلهای که در دهه بیست میلادی محل زندگی کارگران بوده، را به مرکزی چند منظوره با ظاهری کاملا نو و مدرن تبدیل کند.
وی در دسامبر همان سال، شش ماه پس از رئیس جمهور شدن در گفتوگو با روزنامه لوموند اعلام کرد: "من بسیار مشتاقم که پاریس صاحب یک مرکز فرهنگی شود که همزمان دارای یک موزه و یک مرکز خلق آثار هنری باشد، جایی که هنرهای تجسمی در کنار موسیقی، سینما، کتاب و مرکز تحقیق موسیقی باشد. موزه فقط مربوط به هنر نخواهد بود، چون ما لوور را داریم، بلکه مرکزی برای خلق آثار هنری مدرن و به طور مداوم در حال تکامل خواهد بود. کتابخانه آن هم هزاران فرد اهل مطالعه را جذب خواهد کرد و در آنجا با کتاب و در عین حال با هنر در ارتباط خواهند بود."
از همان ابتدا قرار شد این مرکز، چندمنظوره و شامل بخشهای مختلف باشد. یک مرکز هنری و فرهنگی وسیع که به نظر میرسد طرح کامل آن از سالها قبلتر در ذهن ژرژ پمپیدو بوده است. کلود پمپیدو، همسر رئیس جمهوری فقید فرانسه میگوید:
" وقتی شوهرم نخست وزیر بود، در مورد ساخت این مرکز با ژنرال دوگل و همچنین آندره مالرو گفتوگو کرد که برای آنها به هیچوجه چنین طرحی جالب نبود. همسرم خیلی ناامید شد، طرحش را در ذهن نگه داشت و وقتی رئیس جمهور شد، تقریبا اولین چیزی بود که درباره آن تصمیم گرفت."
دعوت از معماران خوشذوق
برای انتخاب معمار این بنا، آزمونی برگزار شد که افراد، طرحهای خود را برای چگونگی ساخت این مرکز ارائه کردند. برای این کار از آرشیتکتهای سراسر دنیا دعوت شد تا طرحهای خود را ارائه کنند.
از میان ۶۸۱ شرکتکننده از ۴۹ کشور مختلف، پروژه ۲ ایتالیایی از سوی هیئت داوران برگزیده شد: رنزو پیانو و جیان فرانکو فرانچینی:
هردوی آنها در آن روزگار، جوان و تقریبا ناشناخته بودند.
ساخت چنین مرکزی، امری عجیب و انقلابی محسوب میشد. اما در سال ۱۹۷۷ مرکز فرهنگی پمپیدو، اولین مرکز فرهنگی چند منظوره واقعی پاریس شد.
کارگاه ساخت مرکز پمپیدو با ۱۵ میلیون تن فولاد، ۵۰ هزار متر مربع بتون آرمه و لولههای رنگارنگ، کار خود را آغاز کرد.یک ساختمان مدرن با جلوهای متفاوت!
کتابخانهای برای همه
کتابخانه مرکز پمپیدو هم با ویژگیهای منحصر به فرد خود، نه تنها پاتوق بسیاری از پاریسیها، دانشجویان و اهل تحقیق است بلکه به دلیل بازبودن درهای آن به روی همگان، امکان استفاده از کامپیوتر و اینترنت، تلویزیون برای تماشای فیلم، بخش آموزش زبانهای مختلف یا امکان گوشکردن به موسیقی، پذیرای خارجیهای تازهوارد و افراد بیخانمان نیز هست.
شنبه و یکشنبه 4 و 5 فوریه، مرکز پمپیدو یا آنچنان که میان فرانسویها معروف است، بوبور، چهلمین سال تاسیس خود را جشن گرفت و آنچه در کنار اخبار این جشن، توجه را جلب کرد، رکورد تعداد بازدیدکنندگان این مرکز طی دو روز بود که به 85 هزار نفر رسید. بسیاری از آنها برای نخستین بار از آنجا بازدید میکردند.
آنچنان که در پایان دو روز، سرژ لاسوین، مدیر این مرکز گفت: "واقعا جادویی بود. هیچوقت این تعداد بازدیدکننده طی دو روز در این مرکز نداشتهایم."
هرچند یکی از ویژگیهای این مرکز، همواره تعداد بازدیدکنندگان آن بوده است.
یک روز استثنائی
مدت زمانی نه چندان طولانی پس از تاسیس، مرکز هنر و فرهنگ پمپیدو با برگزاری نمایشگاههای موفق فراوان، جای خود را روی نقشه هنری جهان یافت.
نمایشگاه آثار نقاشی سالوادور دالی در سال ۱۹۷۹ با ۸۴۰ هزار بازدیدکننده، نمایشگاه آثار ماتیس در ۱۹۹۳ با ۷۳۰ هزار نفر و نمایشگاه ماگریت که هفته گذشته پایان یافت و ۶۰۰ هزار نفر از آن بازدید کردند.
مرکز پمپیدو روزانه به طور متوسط هزار و ۵۰۰ مراجع یا بازدیدکننده دارد و سالانه ۳ میلیون نفر را میپذیرد.
به گفته بنوآ پارایر، مسئول بخش ارتباطات مرکز هنر و فرهنگ پمپیدو بین ساعت ۱۱ تا ۱۴ شنبه چهارم فوریه ۵۰ هزار نفر از این مرکز بازدید کردند و روز یکشنبه هم ۳۵ هزار نفر که تعداد بسیاری از آنها هم کودک بودند. گردشگران زیادی هم آمده بودند و البته از پاریس و حومه هم، بازدیدکننده فراوان بود.
در این دو روز نمایش، موزیک، پرفورمنس و فیلمهای مستند به طور رایگان برای بازدیدکنندگان به نمایش درآمد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید