دسترسی به محتوای اصلی
اتاق موسیقی

مرگ میشل لوگران، آهنگساز سینما و ترانه

نتشر شده در:

میشل لوگران در روز ٢۶ ژانویه در ٨۶ سالگی از دنیا رفت. او نزدیک به دوسال قبل آخرین آلبوم خود را ضبط کرد. در آن زمان، به مناسبت انتشار آن آلبوم که گرایش کلاسیک‌تری داشت، برنامۀ اتاق موسیقی به بیش از پنجاه سال فعالت او، به ویژه در سینما اختصاص یافته بود. این برنامه را می‌توانید  در فایل صوتی گوش کنید.

میشل لوگران  در ٨۶ سالگی درگذشت
میشل لوگران در ٨۶ سالگی درگذشت dr
تبلیغ بازرگانی

کمتر آهنگساز سینمایی مثل میشل لوگران تسلطی توأمان بر اسلوب موسیقی کلاسیک و موسیقی جاز داشت.
پدر میشل لوگران که به گفتۀ پسر "آدم بی‌شرفی بود"، به دلیل تألیف کتاب‌های آموزش هامونی و ارکستراسیون در جوانی اعتبار و وجهه‌ای یافته و سپس به عنوان رهبر ارکستر به دنیای "واریته" وارد شده بود. با این که میشل لوگران از پدر خود به خاطر "رها کردن مادر" خاطرۀ خوبی حفظ نکرده اما فرهنگ موسیقی، آنهم موسیقی عالمانه را از وی به ارث برد. علاوه بر این مادر میشل هم که ارمنی بود به خانواده‌ای اهل موسیقی تعلق داشت و پسر را از سال‌های کودکی با پیانو آشنا کرد.

افزون بر میراث خانوادگی، میشل لوگران در نوجوانی و جوانی از سال‌های اوج موسیقی جاز در پاریس بهره برد. جادوی این موسیقی، لوگران را تا پایان عمر رها نکرد. می‌گفت: "جاز، چیزی بیشتر از موسیقی است، انگار طپشی حیاتی و رازآمیز باشد".

بدین ترتیب فرهنگ خانوادگی همراه با تحصیلات جدی و آکادمیک موسیقی و همچنین محیط هنری پرجنب و جوش پاریس در سال‌های جنگ دوم، و سپس شکوفایی "موج نو" در سینمای فرانسه، برای پرورش استعداد و قدرت خلاقۀ میشل لوگران دنیای مساعدی ساخت.
نخستین موسیقی‌های او برای سینما، برای فیلم‌های "موج نو" بود: "زن، زن است" اثر ژان لوک گدار یا "کلئو از ۵ تا ٧" اثر آنیِس وَردا، فیلم‌های جنجالی آن سالها بود که از یکسو شیفتگان جوان خود را داشت و از سوی دیگر حوصلۀ تماشاگر معمولی را سر می‌برد.

موزیکال به سبک فرانسوی

اما بخت بزرگ میشل لوگران آشنایی با ژاک دمی (همسر آنیس وردا) بود که اگرچه با "موج نو" نزدیکی داشت ولی طبع و سلیقۀ حرفه‌ای‌اش بیشتر به فیلم‌های موزیکال متمایل بود. همکاری میشل لوگران و ژاک دمی یکی از نقاط عطف تاریخ سینمای فرانسه است. ژاک دمی که سخت مجذوب فیلم‌هال موزیکال آمریکایی بود با تقلید از آنها کم کم توانست زبان تازه‌ای برای سینمای فرانسه ابداع کند. فیلم‌های ژاک دمی، بخصوص دو شاهکار معروف او «چترهای شربورگ» و «دوشیزگان روشفور»، از آغاز همراه با موسیقی و به خاطر موسیقی شکل گرفتند. کاربرد موسیقی در متن داستان و حتی اجرای برخی دیالوگ‌ها در قالب ملودیک، تا آن زمان در سینمای فرانسه بی‌سابقه بود.

تسلط میشل لوگران بر آهنگسازی کلاسیک و جاز و تیزهوشی او در یافتن سبک مناسب موسیقی و شیوۀ آواز خواندن و ادای جملات و دیالوگ‌ها کاری کرد که ترکیب کلی این فیلم‌های موزیکال، با وجود بدعت و ناآشنا بودن برای مردم، به شدت به دل همه نشست.

پس از این مرحله، شهرت میشل لوگران خیلی زود از چارچوب ملی فراتر رفت و درهای سینمای آمریکا به آسانی به روی او گشوده شد. با ساخت موسیقی فیلم‌هایی چون "توماس کراون" یا "تابستان ۴٢" بود که میشل لوگران کم کم به جمع انگشت‌شمار آهنگسازان بزرگ تاریخ سینما پیوست...

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.