جشنواره بین‌المللی فیلم افغانستان، فرصتی برای نزدیکتر شدن ایرانی‌ها و افغان‌ها؛ گفت‌وگو با صدیق برمک
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۷:۴۶
نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم افغانستان روزهای نهم و دهم سپتامبر در استکهلم سوئد برگزار شد. در این دوره از جشنواره بیست فیلم در بخشهای مختلف به نمایش درآمد. فیلم‌هایی که از کشورهای مختلف افغانستان، ایران، تاجیکستان، آلمان، گرجستان و کانادا برای رقابت در این جشنواره آمده بودند.
موضوع همه فیلم‌ها افغانستان و مضمون مشترک انتخاب‌شده برای این دوره از جشنواره مهاجرت، پناهندگی و جهان برخاسته از جنگ بود.
در پایان نیز تندیس این جشنواره به بهترین فیلم‌های برگزیده اهدا شد.
صدیق برمک، فیلمساز افغان ساکن فرانسه که یکی از 5 داور این جشنواره بوده در گفت‌وگو با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه درباره این جشنواره و فیلم‌های مختلف به نمایش درآمده در آن، همچنین نظر خود را درباره نحوه برگزاری این جشنواره و کیفیت آثار به نمایش درآمده می‌گوید.
از سوی دیگر صدیق برمک می‌گوید که یکی از ویژگی‌های این دوره از جشنواره نگاه مثبت و واقع‌بینانه به زندگی افغان‌ها در ایران بود.
دیگر داوران نهمین جشنواره بین المللی فیلم افغانستان نیلوفر پذیرا، صحرا کریمی، همایون مروت و حسین دانش بودند.
هیئت داوران این جشنواره، جایز بهترین اثر بلند سینمایی را به فیلم "رفتن" ساخت نوید محمودی از افغانستان و ايران، جایز بهترین اثر کوتا داستانی خارجی را به فيلم "کاسه" ساخت محی الدین مظفر، از تاجیکستان، جایزه بهترین اثر کوتاه از افغانستان را به فيلم "آلودگی" ساخته مرتضی فقیر زاده، جایزه بهترین اثر مستند خارجی را به فيلم "اعتراض وارد نیست" ساخته فرناز و محمد رضا جورابچیان از ایران، جایزه بهترین اثر مستند از افغانستان را به فيلم "داستان ممنوعه" ساخته رحمان عالمی، جایزه بزرگداشت از یک هنرمند و فعالیت هایش را به خانم لینا علم، هنرمند سینمای افغانستان اهدا کردند.
در جشنواره امسال فیلم افغانستان در سوئد، هنرمندانی چون داوود سرخوش و شکیب مصدق نیز در بخشی از آن، اجرای موسیقی و آوازخوانی داشتند.
دومین دوسالانه آثار عکاسان معاصر جهان عرب در پاریس
انستیتو جهان عرب با همراهی "خانه اروپایی عکاسی" از روز سیزدهم سپتامبر جاری دومین بیِنال (دوسالانه) آثار عکاسان جهان عرب را برگزار می‌کند.
این دوسالانه قرار است به طور همزمان در 8 گالری و نمایشگاه مختلف از جمله "شهرک بین‌المللی هنر" و "شهرداری پاریس" تعدادی از آثار عکاسان جهان عرب را به نمایش بگذارد. عکس‌هایی که نمایشگر نگاه متفاوت هریک از این 50 هنرمند شرکت‌کننده در این بینال است.
دومین دو سالانه عکاسان معاصر جهان عرب به "لیلا علوی" هدیه شده که سال 2016 در "اوآگادوگو" کشته شد.
عکس‌های لیلا علوی در نخستین دور از دوسالانه عکاسان معاصر جهان عرب در خانه اروپایی عکاسی به نمایشگاه گذاشته شده بود.
همچنین در دوسالانه این دوره شاهد حضور افتخاری و گرامیداشت هنرمندان تونسی و الجزایری هستیم و آنچنان که برگزارکنندگان این جشنواره اعلام کرده‌اند هدف از اینکار هربار توجه جدی‌تر به برخی کشورهای عربی برای شناساندن بهتر و درست‌تر آنهاست.
" جک لانگ"، رئیس انستیتو جهان عرب درباره ویژگی این دوره از دو سالانه گفته است: "استفاده از عکس‌هایی که بیشترین روایتگری را از جهان عرب دارند، با فاش کردن واقعیت‌های پنهان آن، سبب درک بیشتر تماشاگران از این جهان نیز می‌شود."
به گفته وی نقش انستیتو جهان عرب شرکت در این تحولات جهان عرب نیست، بلکه نقش واسطه را میان مردم و آنهایی دارد که در دنیای عرب، آثار خلاقانه تولید می‌کنند.
پوستر این دوره از دوسالانه هم که عکسی از "اسکارلت کوتِن" از مجموعه "مکتوب" اوست.
"اولفا فِکی" از برگزارکنندگان این دوسالانه چنین می‌گوید: "ما به جای اینکه یک مضمون واحد را برای گزینش عکس‌ها تعیین کنیم، سعی کردیم تا می‌توانیم عکس‌هایی را انتخاب کنیم که دنیای امروز عرب را نشان دهند، با این هدف که تفاوت و همچنین غنی بودن کشورهای عربی را نشان دهیم. کشورهایی که از شمال آفریقا تا خاورمیانه هستند و البته به همین دلیل هم فقط عکاسان عرب را انتخاب نکرده‌ایم بلکه آثار عکاسانی در این نمایشگاه حضور دارد که ازجهان عرب عکاسی کرده‌اند."
بیوه سرخوش در پاریس
"بیوه سرخوش" یک اُپِرِت اتریشی اثر "فرانز لئار" است.
اپرت در واقع نمایشی آوازی یا همان اپرای سبک است که در آن رقص و آواز بسیار وجود دارد و گفت‌وگوهای آن کمتر است.
متن نمایشنامه را "ویکتور لئون" و "لئو اشتاین" براساس یک کمدی از "هنری میاک" نوشته‌اند.
این نمایشنامه در دوره اوج انتقادها از دولت مونته‌نگرو نوشته شد و از آنجا که در زمان نوشتن اپرت "بیوه سرخوش" جمهوری مونته نگرو و دولت بالکان در موقعیتی بسیار ضعیف قرار داشت، بسیار مورد شوخی و مسخره قرار می‌گرفت.
نام قهرمان این داستان، "دانیلو" هم گوشه چشمی دارد به خانواده اشرافی مونته‌نگرو چون در آن دوره نیکلای اول،، پادشاه آنجا برادرزاده "دانیلو" آخرین پرنس- اسقف مونته‌نگرو بود.
اپرت "بیوه سرخوش" شناخته‌شده‌ترین اثر "فرانز لهار" است که از زمان خلق آن تا مرگ خالقش
تقریبا 300 هزار بار اجرا شد.
"ژرژ لاوِلی"، هنرمند آرژانتینی که از سال 1960 برای تحصیل به فرانسه آمده و در طی این سالها اجراهای مختلفی در پاریس و همچنین در بوئنوس آیس داشته، کارگردان اپِرِت "بیوه سرخوش" است.
توماس برنهارد، هنرمند جهانی اهل اتریش و کمتر شناخته‌شده برای ایرانی‌ها
سالن تئاتری در پاریس این روزها اجرای نمایشی را به نام "در قله" یا "به هدف رسیده" آغاز کرده است. این اثر برگرفته از نمایشنامه‌ای به همین نام از "توماس برنهارت" داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس و شاعر اتریشی است. منتقدان و اهالی ادبیات و هنر، آثار او را جزو بزرگترین دستاوردهای ادبی پس از جنگ جهانی دوم خوانده‌اند و خود او را از مهمترین نویسندگان آلمانی زبان پس از جنگ جهانی دانسته‌اند.
"کریستف پِرتون" کارگردان تئاتر شناخته شده فرانسوی این روزها اجرای تازه‌ای از این اثر را به روی صحنه آورده است.
داستان این نمایش درباره مادر و دختری است که در اجرای یک نمایش بسیار انتقادی شرکت می‌کنند. پس از پایان آن دختر بسیار آن را تشویق می‌کند اما مادر در ابتدا از این کار خودداری می‌کند و بعد به آن تن می‌دهد. پس از آن دیداری میان این مادر و دختر با کارگردان جوان نمایش صورت می‌گیرد و او را به اقامتگاه تفریحی خود دعوت می‌کنند.
نمایشنامه "در قله" در واقع تئاتر در تئاتر است؛ تا آنجا که مرز میان آنها گاه برای تماشاگر ادغام می‌شود.
دومینیک ولادیه، بازیگر توانای فرانسوی در این نمایش نقش ایفا می‌کند. او در نقش مادر شبیه اغلب قهرمان‌های آثار توماس برنهارد است. قهرمان‌هایی که درباره همه چیز تقریبا همیشه با قطعیت سخن می‌گویند. در مورد هیچ چیز شکی ندارند و تکلیف تمام جهان را در عبارت‌هایی صریح و پرخاشگرانه روشن می‌کنند.
همچنین در دیالوگ‌های او با دخترش و بقیه بازیگران می‌توان به شکلی جاندار کیفیت دیالوگ‌نویسی توماس برنهارد را درک کرد. زبانی پرخون و تپنده. عبارت‌های طولانی در هم تنیده‌ای که ضرباهنگ آن بی ارتباط با تحصیل موسیقی نویسنده در دوران جوانی نیست.
برنهارد در پنجاه و هشت سالگی در پی بیماری سل که از نوجوانی به آن مبتلا بود درگذشت. این نویسنده که نخستین آثارش هیچگونه محبوبیت و توجهی کسب نکرد، اکنون کتاب‌هایش به زبان‌های مختلف در کتاب فروشی‌های سراسر جهان یافت می‌شود. هرچند در زبان فارسی جز دو نمایشنامه و چند داستان کوتاه، اثر دیگری از او ترجمه نشده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید