سالها قبل از "بهار پراگ"، فرانسویها رویدادهای سال ١٨۴٨ را "بهار ملتها" نامیده بودند. بیجهت نیست که برخی مورخان سال ١٩۶٨ را با ١٨۴٨ قابل مقایسه مییابند. در هر دو برهۀ تاریخی، جنبشها و قیامها در کوتاهمدت به شکست انجامید اما آثار و پیامدهای وقایع این دو دوره همچنان در جهان امروز دیده میشود.
سال ١٨۴٨ میلادی سال به تخت نشستن ناصرالدینشاه قاجار است. سال الغای بردهداری در مستعمرات فرانسه و سال انتشار "مانیفست حزب کمونیست"...
برای اروپاییها بخصوص ١٨۴٨ یادآور انقلاب و قیام است: در ایتالیا، در فرانسه، در آلمان و اتریش، در اروپای شرقی... در هر یک از این سرزمینها رویدادهای تاریخی، جنبشها و کشاکشهای سیاسی چنان پیچیدگی و شتابی به خود میگیرد که درک و تحلیل آن در هر مورد همت جدی جوینده را میطلبد.
اما به طور کلی، مورخان معاصر اروپایی جنبشهای ١٨۴٨ را جوشش همۀ تمایلات و تلاشهایی میدانند که "حق آزاد بودن هر ملت و صاحب سرنوشت خود بودن" را "برای ملل" اصل میدانستند. در حالی که امروزه ١٩۶٨ را "پیروزی فرد و فردیت" میدانند. وقایع ١٨۴٨ ناسیونالیسم ظفرمند را بر کرسی تاریخ نشاند و ١٩۶٨ تقدم فرد را بر جمع به عنوان اصلی اساسی در جوامع غربی تثبیت کرد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید