حضور پررنگ جوانان و زنان در هفتاد و دومین جشنواره تئاتر آوینیون
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۴:۴۲
هفتاد و دومین جشنواره تئاتر آوینیون، یکی از مهمترین جشنواره‌های بین‌المللی تئاتر معاصر بزرگ نمایشی معاصر روز بیست و چهارم ژوئیه پایان یافت. جشنواره‌ای که سال ۱۹۴۷ دو سال پس از پایان جنگ دوم جهانی توسط ژان ویلار بنیان نهاده شد.
ماجرا از این قرار بود که در ماه سپتامبر آن سال به ابتکار "رنه شار" شاعر فرانسوی و به همت ژان ویلار، "هفته هنر در آوینیون" برگزار شد که در واقع مجموعه‌ای از چندین اجرای تئاتر معاصر بود. این اجراها در سه نقطه شهر و در سه ساختمان قدیمی آن بود و همین یک هفته 4 هزار تماشاگر را به آوینیون کشاند و سال بعد از آن، این یک هفته به یک فستیوال تبدیل شد.
ژان ویلار از آن پس تا سال 1971 که درگذشت، خود مدیریت این جشنواره را برعهده داشت.
طی هفتاد و دو سال گذشته هرسال در ابتدای تابستان در ماه ژوئیه شهر آوینیون در جنوب فرانسه به شهر- تئاتری تبدیل می‌شود و هرکدام از ساختمان‌های قدیمی آن تبدیل به صحنه‌ای برای اجرای نمایش می‌شود تا پذیرای هزاران علاقمند به تئاتر از نسل‌های مختلف باشد که از کشورهای مختلف خود را به آنجا می‌رسانند.
بسیاری از تماشاگران از راه‌های دور می آیند تا چند روزی مهمان آوینیون باشند وموفق به دیدار چندتایی نمایش شوند. تماشای همه نمایش‌ها که تعدادشان بیش از ۴۰ تاست تقریبا غیرممکن است. علاوه بر اینکه به جز نمایش، برنامه‌های اجرای رقص و موسیقی و کارگاه‌های نقاشی و برنامه‌های فرهنگی دیگر نیز هر ساله برای بازدیدکنندگان در نظر گرفته می‌شود.
تابستان هرسال جشنواره تئاتر آوینیون پلی می‌شود برای ارتباط میان ساکنان این شهر تقریبا کوچک و اطراف آن با مردمانی از سراسر دنیا.
هرسال حدود ۱۱۰ هزار تا ۱۲۰ هزار بلیت به ۴۵ هزار تا ۵۰ هزار تماشاگر فروخته می‌شود.
هرچند برنامه جشنواره برای اجرای حدود چهل تا پنجاه نمایش تنظیم می‌شود، اما علاقمندان هرساله می‌توانند از برنامه‌های جنبی دیگری چون نمایشنامه‌خوانی، نمایشگاه‌های مختلف، نمایش فیلم و جلسات بحث که برگزار می‌شود نیز استفاده کنند.
همچنان که گفتیم هرسال در این جشنواره بیش از ۴۰ نمایش فرانسوی و خارجی حدود ۳۰۰ اجرا خواهند داشت. اغلب این نمایش‌ها معمولا برای نخستین بار در فرانسه به روی صحنه می‌رود یا به طور کلی اولین اجرای آن اثر در سطح دنیاست.
امسال اعلام شد که بودجه بخش اصلی جشنواره حدود سیزده میلیون و بیست وهشت هزار یورو اعلام شده که از این مبلغ بیش از هفت میلیون و سیصد و سی هزار یوروی آن از طریق سوبسید دولتی تامین شده و باقی آن از طریق فروش بلیت و اسپانسرها.
اما ویژگی هفتاد و دومین دوره جشنواره تئاتر آوینیون چه بود؟
امسال دقیقا 47 نمایش از کشور مختلف در جشنواره تئاتر آوینیون عرضه شد و محتوا و مضمون آثار اجرا شده در آن و همچنین نمایشگاه‌های برگزار شده نشان می‌دهد که در این دوره بیشتر به مسائل و مشکلات سیاسی-اجتماعی توجه شده است. حتی نمایش‌هایی که بیشتر برای مخاطب جوان تهیه شده بود.
نگاهی داریم به آثاری که بیشتر مورد توجه تماشاگران و داوران قرار گرفت یا آثاری که شاید موضوع آنها برای شنوندگان فارسی زبان جالب باشد، از جمله آثار کارگردان‌های ایرانی:
نخستین روز جشنواره و در واقع افتتاحیه آن همراه بود با اجرای اثری، محصول کشور پرتغال : اینس باراهونا و میگل فراگاتا به نام " آن سوی جنگل، دنیایی است"
نمایشی که موضوع آن با توجه به بحث‌های سیاسی و اجتماعی فعلی در اروپا بر سر پذیرش مهاجران و در واقع پناهجویان مورد توجه بسیار قرار گرفت. این نمایش که گستره مخاطبان آن از هشت سال به بالاست، قصه یک کودک پناهجوی افغان را روایت می‌کند که برای فرار از جنگ مجبور می‌شود به تنهایی راه اروپا را در پیش بگیرد.
وقتی تماشاگران آماده دیدن این نمایش می‌شوند، دو بازیگر اصلی آن که هر دو زن هستند، می‌آیند فرشی را روی صحنه می‌گسترانند، چمدان‌های‌شان را باز می‌کنند، چای می‌نوشند و قصه کودکی افغان به نام فرید را می‌گویند.
با روایت این دو زن، تماشاگران قصه فرید و سفر او از افغانستان تا بریتانیا را دنبال می‌کنند. قصه‌ای که برگرفته از حوادث واقعی رخ داده برای پناهجویان است.
البته داستان فرید، پایانی خوش دارد که واقعیت همیشه شبیه آن نیست.
نمایش "آن سوی جنگل، دنیایی است" درامی است که تلاش می‌کند از طریق روایت زندگی یک کودک، برای دیگر کودکان آن چیزی را شرح می‌دهد که اکنون بر سر مهاجران می‌آید. نمایشی گاه بسیار آموزشی که تلاش می‌کند با وجود موضوع دردناک خود، تماشاگران کم سال را سرگرم کند.
اما ایران هم امسال در میان نمایش‌ها جای داشت. نه تنها کارگردانی از این کشور با نمایشی ایرانی حضور داشت؛ بلکه مضمون یکی دیگر از آثار اجراشده هم به ایران مربوط می‌شد.
امیررضا کوهستانی، کارگردان جوان ایرانی امسال با نمایش "بی‌تابستان" به این جشنواره آمد. نمایشی که به گفته کارگردان بیش از آنکه انتقاد سیاسی باشد نقدی به سیستم آموزشی ایران است.
بی تابستان" که قسمت سوم سه گانه امیررضا کوهستانی محسوب می شود، مضمونی تقریبا مشابه آثار قبلی او دارد، علاوه بر اینکه کارگردان از تکنیک‌های پیشین خود یعنی نمایش ویدئویی بهره هم برده است.
داستان در حیاط یک مدرسه ابتدایی رخ می‌دهد. و سه شخصیت اصلی آن همه ماه‌های سال را در همان جا می‌گذرانند.
عشق نمادین دختربچه به نقاشی که از محیط اطرافش سرخورده شده و مساله پاک کردن شعارهای روی دیوار مدرسه (که از زمان جنگ باقی مانده) بخش اجتماعی اثر را پررنگ می کند. اما بیش از آن ماجرای محصلانی مهم است که نه تنها دیگر تابستان ندارند بلکه حتی از تعطیلات عادی و زنگ تفریح بین کلاس‌های درس هم محروم هستند. زیرا که بزرگ‌تر می‌خواهند به آنها در کمترین زمان بیشترین مطالب را بیاموزند.
به جز کوهستانی، هنرمند ایرانی دیگری هم در جشنواره امسال آوینیون حضور داشت که هرچند متولد ایران و همسال کوهستانی است اما از ۱۲ سالگی در فرانسه بوده و اکنون در مرکز ملی دراماتیک روآن- نورماندی به عنوان بازیگر و کارگردان فعال است.
گورشاد امسال داستانی را به روی صحنه برد که وقایع آن براساس تجربه شخصی کارگردان شکل گرفته است. نمایشی با عنوان " همیشه می‌توان گفت این برای عشق به پیامبر بوده است"
"احمد بازمی‌گردد"کاری از "دیدیه گالاس" هم از آثار مورد توجه در هفتاد و دومین دوره جشنواره تئاتر آوینیون بود.
نمایشی که مضمون آن در محکومیت نژادپرستی است.
بدنیست به نمایش جالب توجه دیگری هم اشاره کنیم که سه زن اجرای آن را به عهده دارند. نمایش «گریتو پلائو» که ماجرای سه زن آوازخوان و رقصنده است. آوازی که برای سرودن عشق مادرانه است و رقصی که برای نشان دادن ترس‌ها، نگرانی‌ها و امیدهای‌های آینده آنها برای فرزندانی است که در راه دارند.
"گریتو پلائو" داستان زنان همجنس‌گرایی است که می‌خواهند کودکی از خود داشته باشند.
علاوه بر مضمون‌های سیاسی و اجتماعی غالب در آثار ارائه شده، می‌توان گفت جشنواره تئاتر آوینیون امسال بیش از همه با حضور کارگردان‌های جوان و همچنین زنان جلوه‌ای ویژه داشت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید