فیگارو: ژاک شیراک درجوانی رؤیای کارکردن برعرشه کشتی‌های باری را داشته است

روزنامه فیگارو، روزنامه راست فرانسه در صفحه اول خود عکس بزرگ و سیاه و سفید ژاک شیراک را در زمان اوج موفقیت های سیاسی او چاپ کرده است. در زیر عکس جمله : "خداحافظ ژاک شیراک" را می خوانیم.

سرمقاله امروز فیگارو تحت عنوان یک "سرنوشت فرانسوی" با چنین جمله ای آغاز می شود: " من شما را دوست دارم"، سرمقاله نویس فیگارو می نویسد با این جمله ژاک شیراک، رئیس جمهوری فرانسه در سال ۲۰۰۷ میلادی به هنگام پایان دوران ریاست جمهوری اش به مردم فرانسه پیام داد. فیگارو می نویسد اکنون مردم فرانسه با جمله " ما تور دوست داریم" به ژاک شیراک ادای احترام می کنند. مردمی که به رغم اختلافات سیاسی، از دست دادن او غمگین هستند.

فیگارو می نویسد: خدا می داند که این مرد (ژاک شیراک) در زمان خود چقدر مورد انتقاد های شدید قرار گرفته بود. هنوز به یاد می آوریم که برنادت شیراک، همسر او می گفت: "فرانسوی ها همسرم را دوست ندارند." اما امروز احساساتی که مردم فرانسه در سطح ملی نسبت به ژاک شیراک ابراز می کنند، انکار جمله است که همسرش گفته بود.احساساتی که امروز مردم فرانسه در مرگ ژاک شیراک ابراز می کنند، بسیار جدی تر از آن است که در چهارچوب رسوم معمول و متداوم در چنین واقعی ابراز می شود.

فیگارو از ادای احترام رهبران اروپایی برای درگذشت ژاک شیراک گزارش می دهد. این روزنامه می نویسد که رهبران اروپایی به رغم گرایش های سیاسی متفاوت یاد ژاک شیراک را به عنوان "یک دلتمرد" و "یک دوست" گرامی داشتند.

روزنامه فیگارو همچنین در شماره امروز خود بخش‌هایی از کتاب ژان-لوک بارِه، یکی از همکاران پیشین ژاک شیراک را چاپ کرده است. این کتاب که توسط انتشارات "فایار" نشر شده، روز دوم اکتبر بیرون خواهد آمد. کتاب ژان-لوک بارِه زندگی اجتماعی و سیاسی ژاک شیراک را از نوجوانانی وی تا این أواخر که بیماری او را به ورطه فراموشی و ضعف شدید جسمانی فرو برده بود، بیان می کند. به عنوان مثال در این خلاصه می خوانیم که ژاک در نوجوانانی رویای این را داشته که در کشتی های باری کارکند. شیراک گفته که در آن ایام هیچگاه به فکر این موضوع نبوده که روزی وارد میدان سیاسی بشود.

در این کتاب همچنین می خوانیم که بهترین دوست ژاک در ایام نوجوانی پسر یک کارگر با گرایش های کمونیستی بوده است. ژاک شیراک در این کتاب اعتراف می کند که هیچگاه گرایش راست نداشته است. در این کتاب همچنین به علاقه ژاک شیراک به هنر و نقاشی اشاره شده است.

این کتاب همچنین سایر دولمتردان فرانسوی را از نگاه ژاک شیراک ترسیم کرده است.

در این کتاب ژاک شیراک می گوید، او به "مرگ" فکر نمی کند. با این وجود از دست دادن نزدیکانش، او را به شدت آزار داده است. او می خواهد نسبت به "مرگ" خود بی تفاوت باشد.او در گفتگو با یک روانکا فرانسوی در پاسخ به پرسش او در باره مرگ می گوید: "رویدادی است که دیر یا زود می آید."

روزنامه اومانیته، روزنامه چپ فرانسه نیز در شماره امروز خود تصویر رنگی بزرگ ژاک شیراک را چاپ کرده و زیر آن نوشته: "برخی از ایده های راست."

اومانیته همچنین در گزارشی به ۶۰ سال زندگی سیاسی ژاک شیراک پرداخته است و او را "دلتمرد" و "مردی با گرایش های حزبی" دانسته که برای دوران زیادی اثرات خود را بر حیات سیاسی فرانسه به جا گذاشته است. اومانیته می نویسد به رغم چندین ضربه جمهوری خواهانه دست راستی او، ژاک شیراک فردی بود که نگرش "راست گلیست" فرانسه را مدل برداری کرده و از آن برای رویکرد سیاسی خود استفاده کرده است.

روزنامه لیبراسیون نیز تصویری از ژاک شیراک در صفحه اول خود چاپ کرده است. این تصویر، نیمرخ ژاک شیراک را در زمان کهولت نشان می دهد که با دست راستش بخش راست سر و صورتش را پوشانده است. این تصویر زبان گویای شرایط ژاک شیراک را در سال های آخر عمر نشان می دهد. ژاک شیراک که بیماری آلزایمر دچار شده بود، هر چند هیچگاه این موضوع را به طور رسمی اعلام نکردند.

لیبراسیون در بخش بین المللی خود گزارش بسیار جالبی را به أوضاع بحرانی در مصر و تظاهرات ضد عبدالفتاح السیسی که از یک هفته پیش آغاز شده، اختصاص داده است.

لیبراسیون می نویسد که در تظاهراتی که خواهان برکناری السیسی است، بیش از ۱۹۰۰نفر بازداشت شده اند و به رغم سرکوب بسیار شدیدحکومت، جنبش ضد السیسی برای امروز فراخوان داده است. در بین بازداشت شدگان، همچنین چهره های شناخته شده دانشگاهی، روشنفکری و مدافعان حقوق بشر به چشم می خورند.

روزنامه لوموند، روزنامه عصر فرانسه نیز در صفحه اول خود، عکس بزرگ ژاک شیراک را چاپ کرده و زیر آن نوشته: "مرگ ژاک شیراک، یک سرنوشت، یک دوران."

در سرمقاله شماره امروز لوموند چنین آمده است: با مرگ ژاک شیراک، تمامی یک دوران محو می شود. قسمتی از تاریخ فرانسه از بین می رود. این قسمت از تاریخ فرانسه، دوران فرانسه در زمان جنگ و پس از جنگ، به پیدایش و زوال گلیسم پیروز مندانه، عقب نشینی از مستعمرات و سی سال رشد فزاینده اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم بوده است...