لوبس: آیا تنش های جاری میان ایران و آمریکا، برگشت ناپذیر است؟

هفته نامۀ "اِم" ضمیمۀ لوموند، یکی از مطالب خود را به موضوع پناهجویان تُرک در یونان اختصاص داده است.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، به رغم دشمنی دیرینۀ دو کشور ترکیه و یونان که حتی در دروس تاریخ دانش آموزان در ترکیه هم راه یافته است، این روزها شهر تسالونیکی واقع در شمال یونان و مشرف به دریای اژه، به پناهگاه پناهجویان تُرک تبدیل شده است.

این هفته نامه می نویسد که اغلب این پناهجویان یا متهم به دست داشتن در کودتای نافرجام سال ٢٠١٦ در ترکیه بوده اند و یا گروهی از کُردها و مبارزان چپ گرایی را تشکیل می دهند که از دست رژیم "رجب طیب اردوغان" رئیس جمهوری ترکیه، به یونان گریخته اند.

بنا به نوشتۀ هفته نامۀ "اِم"، این پناهجویان تُرک که پس از کودتای ۲۰۱۶ ترکیه، در یونان پناهنده شده اند و بیشتر به طبقۀ متوسط جامعه تعلق دارند، مورد استقبال ساکنین شهر تسالونیکی قرار گرفته اند و فرهنگی نزدیک به فرهنگ خود را در آنجا باز یافته اند؛ آنها سعی می کنند که سطح زندگی گذشتۀ خود را همچنان حفظ کنند، فرزندان خود را در مدارس خوبی ثبت نام کنند و به خوبی در جامعۀ یونان ادغام شوند.

کودتای نافرجامِ ژوئیۀ ۲۰۱۶ در ترکیه، توسط گروهی از نظامیان و ارتش این کشور برای به دست گرفتن قدرت صورت گرفت اما ساعاتی پس از آغاز درگیری ها، نیروهای وفادار به دولت ترکیه و حزب عدالت و توسعه، کنترل کشور را به دست گرفتند و بیش از هزار کودتاگر نظامی را بازداشت کردند؛ دولت ترکیه همچنین در پی این کودتای نافرجام، هزاران نفر را دستگیر، زندانی، از کار برکنار و یا ممنوع الخروج کرد.

"آیا تنش های جاری میان ایران و آمریکا، برگشت ناپذیر است؟"

این تیتر یکی از عناوین هفته نامۀ لوبس است که به موضوع درگیری های اخیر میان تهران و واشنگتن پرداخته است.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، تنش ها میان ایران و آمریکا، این روزها به اوج خود رسیده است به طوریکه تنها یک معجزه باید رخ دهد تا از وقوع جنگی احتمالی در سالهای آتی میان دو کشور جلوگیری کند.

این هفته نامه نوشته است که با اجرایی شدن تحریم های سنگین ایالات متحدۀ آمریکا بر علیه اقتصاد ایران، خاورمیانه با بحران خطرناکی مواجه شده است؛ به طوریکه پس از سرنگونی پهپاد آمریکایی توسط ایران، احتمال می رفت که دو کشور وارد یک رویارویی نظامی با یکدیگر شوند؛ چنانکه دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا مدعی شد که در آخرین دقایق از حملۀ موشکی بر علیه مواضع رژیم تهران، صرف نظر کرده است و علت آن را کشته شدن ١٥٠ ایرانی در این حمله اعلام کرد.

هفته نامۀ لوبس، در یکی دیگر از عناوین خود در این زمینه نوشته است که ایران از مرز مجاز توافق هسته ای برجام برای غنی سازی اورانیوم عبور می کند.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، حسن روحانی رئیس جمهوری ایران روز چهارشنبه اعلام کرده است که از روز یکشنبه ٧ ژوئیه/١٦ تیر، درصد غنی سازی اورانیوم ایران از ٣٫٦٧ درصد عبور خواهد کرد.

هفته نامۀ لوبس می افزاید که آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کرده است که در تاریخ ١٠ ژوئیه، نشستی فوق العاده به درخواست آمریکا، پیرامون کاهش تعهدات ایران نسبت به توافق اتمی برجام تشکیل خواهد شد.

هفته نامۀ "لا کروا" هم با انتشار گزارشی از ایران، نوشته است که به دنبال اجرایی شدن تحریم های آمریکا بر علیه این کشور، شهروندان تهرانی رویای اقامت در خارج از کشور را در سر می پرورانند.

این هفته نامه می نویسد که به رغم مسدود و فیلتر بودن برخی شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک و تلگرام، مردم با استفاده از فیلترشکن همچنان به این پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی رجوع می کنند.

فیلم "روخو" آخرین ساختۀ سینمایی "بنجامین نایشتات" کارگردان آرژانتینی

هفته نامۀ لوپوئن، یکی از عناوین خود را با تیتر "چگونه یک دیکتاتور متولد می شود؟"، به فیلم سینمایی "روخو" آخرین اثر سینمایی "بنجامین نایشتات" کارگردان آرژانتینی اختصاص داده است.

او در این فیلم جنگ داخلی آرژانتین پیش از کودتای ١٩٧٦ را به تصویر کشیده است.

بنا به نوشتۀ این هفته نامه، "روخو" سومین ساختۀ سینمایی بلند "بنجامین نایشتات" فیلمساز ٣٣ سالۀ آرژانتینی است که در جشنوارۀ سن سباستین، موفق به دریافت جوایز بهترین کارگردانی، بهترین فیلمبرداری و بهترین بازیگر مرد شده است.

لوپوئن می نویسد که داستان این فیلم در زمان وقوع حوادثی می گذرد که زمینه ساز آغاز جنگ کثیف و کودتای نظامی ١٩٧٦ در آرژانتین بود و پس از آن به شکل گیری یک دیکتاتوری نظامی در این کشور منتهی شد. در آن زمان دولت نظامی، مخالفان و گروه های چپ گرا را با استفاده از اقدامات خشونت بار غیرقانونی سرکوب نمود؛ به طوریکه با روی کار آمدن نظام دیکتاتوری، هزاران نفر از مخالفین با توسل به زور کشته یا مفقود شدند.

لوپوئن می نویسد که این فیلمساز آرژانتینی، زندگی روزمرۀ مردم این کشور را در آن دورۀ زمانی، با رگه هایی از طنز سیاه و سورئالیسم به تصویر کشیده است.

این هفته نامه می نویسد که این فیلمساز، آنچه را که در این فیلم به تصویر کشیده است، در زندگی خود لمس کرده؛ چنانکه در سال ١٩٧٥، خانۀ مادربزرگش را که وکالت تشکل های چپ گرای زیادی را بر عهده داشت، به آتش کشیدند و او را برای چندین ماه پیش از گریختن به فرانسه، زندانی کردند.