لیبراسیون: شکاف میان مردم و نیروهای انتظامی بدترین آفت در یک جامعۀ دموکراتیک است

کلیۀ روزنامه‌ها، این یک کمتر، آن دیگری بیشتر، رویدادهای شب ٢١ ژوئن و برگزاری جشن موسیقی در شهر نانت در غرب فرانسه را که تا بامداد روزِ پس از آن و ناپدید شدن «استیو» به درازا کشید، یکبار دیگر یادآوری کرده‌اند.

نیروی انتظامی در شهر نانت در ساعت ٤٬۵ بامداد روز ٢٢ ژوئن از گروه‌های مختلف موزیک که به مناسبت جشن موسیقی از شب پیش از آن در کنار رودخانۀ «لوآر» در این شهر به اجرای برنامه پرداخته بودند، خواست به کار خود پایان دهند و بویژه بلندگوهای پُرقدرت را برچینند. بر اساس گزارش‌های خبری ٩ گروه، که شاید خود نیز در پی ساعت‌ها اجرای کنسرت خسته شده بودند، اندک اندک به برنامۀ خود پایان داده و ابزار و آلات خود را برمی‌چینند. جوانانی که قصد شب زنده داری داشته‌اند با جمع شدن هر بساطی به جمع کناری می‌پیوندند و در پایان آخرین گروهی که اینک دیگر از تماشاگران فراوان و هیجان زده نیز برخوردار شده بود و جوانان پر شر و شوری نیز گرد آنرا گرفته بودند، برای ادامۀ کار خود به مقاومت برمی‌خیزد و کار به زد و خورد با پلیس می‌انجامد. نیروهای انتظامی برای پراکنده ساختن جمعیت گاز اشک آور در میان جمع رها می‌کند و به نارنجک‌های پراکنده سازی پناه می‌برد. مردمی که اینک دیگر خوب اطراف خود را نمی‌دیدند، برای فرار از آن به هر سو می‌گریزند و شماری نیز به رودخانه «لوار» افتاده و یا خود را به آن پرت می‌کنند. کشف جسد «استیو کانیسو» در رودخانه نشان می‌دهد که وی نیز از جملۀ این افراد بوده است، اما بر پایۀ آنچه نزدیکان و دوستان او می‌گویند، وی شنا کردن نمی‌دانسته و بر خلاف دیگران هرگز از رودخانه جان بسلامت نبرده است.

لیبراسیون روزنامۀ چپ گرای صبح، که ۵ صفحۀ نخست خود را به این رویداد اختصاص داده، با یادآوری آنچه پیش از این آمد، به گزارش «بازرسی کل پلیس ملی» که روز گذشته منتشر شد اشاره دارد و این گزارش را در موارد متعدد مبهم توصیف می‌کند.  سرمقاله نویس این روزنامه، بیش از همه نتیجۀ کلی این گزارش را که خودداری از «برقراری ارتباط مستقیم میان مرگ این جوان ٢٤ ساله و عملیات پلیس» است، به باد انتقاد گرفته و می‌نویسد «این حرف جدی نیست». لیبراسیون تاکید می‌کند که این رویداد را باید بسیار پُراهمیت دانست، حداقل از آنرو که بر اثر آن انسانی جان خود را از دست داده است. این روزنامه با اشاره به اخباری مبنی براینکه «استیو کانیسو» به هنگام افتادن در آب مست بوده و احتمالاً دستی نیز بر مواد مخدّر نیز دراز کرده بود، می‌نویسد «کالبد شکافی نشان خواهد داد که آیا در دستگاه تنفسی او اثرات گاز اشک آور وجود دارد یا خیر؟ و آیا اثرات الکل و مواد مخدر در او دیده شده است یا نه؟ اما یک چیز مسلم است و آن اینکه نیروهای پلیس آن شب دچار خطا شده‌اند. زیرا همه می‌دانند که پرتاب گاز اشک آور در ساحل رودخانه در دل شب، در حالیکه جمعیّتی سرمست خواستار ادامۀ شب زنده‌داری است، خطرات بسیار در بر دارد». بنوشتۀ لیبراسیون وزیر کشور که از ماه‌ها پیش در پی برخوردارهای نیروهای پلیس با جلیقه زردها شدیداً مورد انتقاد قرار دارد، «دیر یا زود باید حساب پس بدهد، زیرا در یک جامعۀ دموکراتیک هیچ چیز از شکاف و یا گسستگی میان مردم و نیروهای انتظامی بدتر نیست».

اومانیته، روزنامۀ نزدیک به حزب کمونیست فرانسه، سراسر صفحۀ نخست خود را سیاه پوش کرده، در میانۀ آن آگهی ناپدید شدن «استیو کانیسو» را نشانده و بر بالای آن با خط سفید یک کلمه گذاشته است: «عدالت». این روزنامه، چنانکه عنوان کلی مطالب آن در این زمینه است، خوایتار «حقیقت، تمامی حقیقت» در این باره شده است. فرستادۀ ویژۀ این نشریه به شهر نانت به دیدار جمعی که برای دفاع از یاد «استیو» انجمنی فراهم آورده‌اند رفته و  سخن آنان را در این جمله خلاصه کرده است که «مسئولان این رویداد باید مجازات شوند».

اومانتیه در مطلب دیگری در همین زمینه به بررسی گذشتۀ یکی از مسئولان ارشد پلیس شهرِ نانت پرداخته که فرماندهی عملیات تامین نظم را در شب وقوع این حادثه بر عهده داشته است. این روزنامه «کمیسر گِرِگوار کَسَن» را فردی خشونت‌گرا و نزدیک به محافل راست افراطی توصیف کرده و نگرش او را در برقراری نظم مورد انتقاد قرار داده است. بنوشتۀ این روزنامه، رویکرد «انحصاراً مبتنی بر شدت عمل» او سبب اصلی این فاجعه است.

فیگارو، روزنامۀ راست گرای صبح، نیز گزارش «بازرسی کل پلیس ملی» را «ابهام آور» دانسته و با اشاره به تصمیم نخست وزیر که رسیدگی اداری به این رویداد را به «بازرسی کل دولت» نیز واگذار کرده است، می‌نویسد «همین نشان می‌دهد که او نیز از نتایج گزارش بازرسی پلیس قانع نشده است».

لوموند رونامۀ بزرگ عصر پاریس نیز بخشی از صفحۀ نخست و دو صفحۀ داخلی خود را به همین موضوع اختصاص داده و با یادآوری رویدادهای پی در پی منجر به این حادثه، می‌نویسد «عملیات نیروهای پلیس، مشاجرات چندی را حتی در میان نهادهای انتظامی برانگیخته است، چنانکه حتی "سندیکای عمومی پلیس" نیز مسئولیت منطقه‌ای و عملیاتی نیروهای انتظامی در شهر نانت را مورد انتقاد قرار می‌دهد و فرماندۀ این عملیات را به دلیل صدور فرمان استفاده از گاز اشک آور در شرایطی که به آن اشاره کردیم، مورد سرزنش قرار داده و او را به ارتکاب یک خطا متهم می‌کند». بد نیست یادآوری کنیم که «سندیکای عمومی پلیس»، وابسته به سندیکای «نیروی کار» و دارای گرایش چپ است و فرماندۀ عملیاتی نیروهای انتظامی شهر نانت، چنانکه روزنامۀ اومانیته بدان اشاره کرده بود، به محافل راست افراطی نزدیک است.

لوموند اما در شمارۀ امروز خود بصورت مشروح به یادآوری زورآزمائی سه ماهۀ اخیر میان ایران و آمریکا نیز پرداخته و زیر عنوان «راهبرد لغزش کنترل شده» تاکید می کند که واشینگتن و تهران هر دو به افزایش تنش میان خود رو آورده‌اند، اما تا کنون از ارتکاب خطای جبران ناپذیر پرهیز کرده‌اند. لوموند یادآوری می‌کند که از ماه مه گذشته به اینسو ایران سیاست «تحمل راهبردی» خود را کنار گذاشته و به «اخلال و تحریک حساب شده» رو آورده است. لوموند با اشاره به تلاش‌های رئیس جمهوری فرانسه برای حفظ برجام و میانجی گری او برای جلب توافق ایران و آمریکا به این منظور، یادآوری می‌کند که امانوئل ماکرون نیز با دونالد ترامپ در بارۀ ایرادات اساسی وارد شده بر توافق اتمی با ایران موافق است و او نیز همانند همتای آمریکائی خود می‌پندارد که در بارۀ فعالیت‌های اتمی ایران پس از ٢٠٢۵، برنامۀ موشکی این کشور و نیز سیاست بی ثبات کنندۀ منطقه‌ای آن فکری کرد. با این حال، رئیس جمهوری فرانسه «روش برخورد» و گرایش «پرش در خلاء» همتای آمریکائی خود را نمی‌پذیرد و از همین رو کوشش می‌کند در این زمینه از وقوع رویدادهای بازگشت ناپذیر جلوگیری کند. فرانسه امیدوار است که کاهش تنش راه گفتگو را هموار سازد و تاکید می‌کند که «امکان اوج گرفتن اختلافات و بحران چندان است که ناگزیر کسی باید برای یافتن راه گفتگو تلاش کند».