نمایش آثار هنری- ادموند کروس، نقاش خوشبختی

هنری- ادموند کروس نقاش فرانسوی قرن نوزده و اوائل قرن بیست را می‌توان هنرمندی خواند که در آثارش توانست آنارشیسم در سبک «نئو امپرسیونیسم» را جلوه‌گر سازد. ویژگی آثار او علاوه بر این، مضمون‌هایی بود که این هنرمند برای نقاشی کردن انتخاب می‌کرد.

این روزها موزه «امپرسیونیست‌ها» در حومه پاریس نمایشگاهی از این هنرمند برپا ساخته است. هنرمندی که نه تنها برای فرانسوی‌ها و حتی اروپائیان چندان شناخته شده نیست، بلکه می‌توان گفت تا حدی بد شناخته شده است.

در این نمایشگاه که « هنری- ادموند کروس، خوشبختی را نقاشی کن» نام دارد آثار کروس در چهار سالن طبقه‌بندی شده است.

نخستین سالن به سال‌های اول فعالیت هنری او اختصاص دارد.

این هنرمند که در ابتدا با نام «هنری- ادموند دولاکروا» فعالیت می‌کرد، در ۱۰ سالگی نخستین درس‌های نقاشی را در شهر لیل در شمال فرانسه و زیر نظر «کارولوس دوران» از هنرمندان آن زمان فرا گرفت و نخستین آثار خود را خلق کرد. آثاری که هرچند می‌توان بر آنها نام «ابتدایی» گذاشت اما در عین حال می‌توان آنها را «شجاعانه» نیز توصیف کرد. آثاری که در آنها می‌شد رد دستان هنرمندی را در آینده مشاهده کرد.

دو سال بعد از آن، او به مدرسه آکادمیک طراحی و معماری شهر لیل می‌رود و بعد از آن به پاریس می‌رود تا آثار خود را در سالن هنرمندان فرانسوی نمایش دهد. آن زمان او ۲۵ ساله بوده است. در همان زمان برای اینکه نامش با نام «اوژن دولاکروا» یکی نشود، نام هنری خود را به «هنری- ادموند کروس» تغییر می‌دهد. نام میانی «ادموند» را از آن جهت حفظ می‌کند تا با نقاش، مجسمه‌ساز و شیشه‌گر هم‌روزگار خود «هنری کروس» اشتباه نشود.

نخستین آثار قابل توجه «هنری- ادموند کروس» شامل چهره‌نگاری‌های رئالیست است. در این آثار رد پای درس‌ها و آموزش‌های «کارولوس دوران» را به روشنی می‌توان مشاهده کرد.

دومین بخش این نمایشگاه شامل آثار نئو امپرسیونیستی «هنری- ادموند کروس» است.

می‌توان گفت برای این هنرمند سال ۱۸۹۱ سال تغییرات اساسی بود. او که به عنوان نایب رئیس انجمن هنرمندان مستقل انتخاب شده بود، یکی از مهمترین آثار خود به نام «مادام هکتور فرانس» را خلق کرد و نمایش داد. این اثر اکنون در موزه اورسی پاریس که ویژه هنر قرن نوزدهم است، نگهداری می‌شود.

تابلوی «مادام هکتور فرانس» در واقع تمثال یا تصویری از «ایرما کلار»، شریک زندگی «هکتور فرانس» نویسنده آن زمان و از دوستان کروس است. تابلویی که مهمترین ویژگی آن هماهنگی ملایم میان رنگ آبی و صورتی و لکه‌های ریز روی آن است و به همین دلیل آن را می‌توان جزو آثار نئو امپرسیونیستی به حساب آورد.

سومین بخش نمایشگاه مربوط به آثار ابتدای قرن بیستم این هنرمند و در واقع اواخر زندگی اوست.

در سال‌های پیش از آن «هنری- ادموند کروس» که از مدت‌ها قبل اقامت در جنوب فرانسه و در ساحل مدیترانه را برگزیده بود با هنرمندان بسیاری از جمله سینیاک، ماکسیمیلیان لوس، تئو ون ریسلبرگ و همچنین هانری ماتیس و هانری مانگن ارتباطات بسیار داشت، به یمن همین آشنایی‌ها و ارتباطات توانست تکنیک‌های خود را در هنر نو امپرسیونیست بارور سازد. از سال ۱۸۹۵ به بعد می‌توان نوعی پیشرفت ویژه را در هنر او مشاهده کرد. از آن زمان او با استفاده از رنگ‌های خالص توانسته آثاری خلق کند که از جمله ویژگی‌های آن نوعی تابندگی در آنهاست.

بخش چهارم نمایشگاه « هنری- ادموند کروس، خوشبختی را نقاشی کن» نیز به طراحی‌های او اختصاص دارد. طراحی‌هایی که از همان نخستین سال‌های فعالیت هنری تا پایان عمر او را در بر می‌گیرد. یکی از این آثار طرحی از نیچه است که کروس آن را به دلیل دوستی و دلبستگی با این فیلسوف آلمانی خلق کرده است.