گزینش نخست وزیر آیندۀ بریتانیا: ١٠ مدعی برای یک کرسی

«بوریس جانسون»، شهردار پیشین لندن و وزیر امور خارجۀ سابق بریتانیا، اینک پائی در رکاب اسب پیروزی دارد، اما باید از خود شکیبائی بسیار نشان دهد، زیرا برای نشستن بر زینِ آن، راه پیش رو را با تاخت نمی‌توان رفت. گزینش رهبر حزب محافظه‌کار در بریتانیا به سوارکاری با مانع می‌ماند. نخستین سد پیش رو رای گیریِ روز پنجشنبه ١٣ ژوئن است که در آن تنها نمایندگان محافظه کار مجلس عوام شرکت دارند. هر نامزدی که در این رای گیری کمتر از ۵ درصد آراء را بدست آورد، میدان را ترک خواهد کرد. رای‌گیری پس از آن روز ١٨ ژوئن برگزار می‌شود و این بار کسب حداقل ١٠ درصد آراء برای ماندن در زمین رقابت ضروری است. در دو روزِ پس از آن، رای گیری‌های پیاپی، هر بار نامزدی را که از همۀ دیگران رای کمتری دارد، به بیرون زمین می‌راند و این کار چندان تکرار می‌شود تا تنها دو حریف در میدان مبارزه بمانند. تکلیف این دو تن را، نه نمایندگان محافظه کارِ مجلس، بلکه این بار اعضای حزب تعیین می‌کنند. یکصد و شصت هزار عضو حزب محافظه کار با ارسال آراء خود از طریق پُست، یکی از دو نامزد رسیده به خط پایان را برگزیده و بر کرسی رهبری حزب و به تبع آن نخست وزیری می‌نشانند. این روند در یکی از روزهای هفتۀ چهارم ژوئیه به آخر خواهد رسید و تنها آن هنگام است که «ترزا می» کلید نخست وزیری را به یکی از دو زن و هشت مردی که اینک در تلاش بدست آوردن آن هستند، خواهد سپرد.

اگر تنها نیمی از این ده تن در کارزار همه پرسی ٢٠١٦ خواستار جدائی بریتانیا از اتحادیۀ اروپا بودند، اینک همۀ آنها برنامۀ خروج را تدارک می‌بینند. اما همۀ این برنامه‌ها یکسان نیست. «بوریس جانسون» تهدید می‌کند که اگر اروپا شرایط مناسب‌ تری برای بریتانیا را نپذیرد، این کشور بدون توافق در روز ٣١ اکتبر با بر هم کوفتن درها، اتحادیه را ترک می‌کند. «جرمی هانت» وزیر امور خارجۀ بریتانیا، نامزد دیگر، یادآوری می‌کند که رهبر آیندۀ حزب باید «هنر مذاکره بداند و نه هنر سخنوری‌های تو خالی» و به امید از پای درآوردن حریف، تاکید می‌کند که «خروج از اتحادیۀ اروپا با گزافه گوئی و رجز خوانی» صورت نمی‌گیرد. برای «جرمی هانت» خروج بدون توافق برای محافظه کاران «خودکشی سیاسی» است.

«مایکل گوو»، وزیر حفظ محیط زیست، که او نیز هواخواهانی دارد، آمادۀ به تاخیر انداختن تاریخ خروج از اتحادیه است، اگر اروپا آمادۀ گفتگوهای تازه باشد. او که اخیراً اعتراف کرد در جوانی با کوکائین بیگانه نبوده، اینک مورد حملۀ رقبا قرار گرفته است. «آندرِآ لیدسُم»، وزیر پیشین روابط پارلمانی، که سه سال پیش، در کنار «ترزا می» یکی از دو نامزد برگزیده برای رهبری حزب شد و با اشارۀ نابجائی به بی فرزند بودن رقیب خود، ناگزیر کناره گرفت، خواستار «خروج بدون توافق» است.