افغانستان: فرار بانوان و دختران از خانه به سبب خشونت علیۀ آنان افزایش یافته است

هرچند گزارش کمیسیون حقوق بشر افغانستان، افزایش ٤ درصدی آمار فرار بانوان از منزل را نشان می‌دهد، اما مقام‌های این کمیسیون می‌گویند که موارد فرار بانوان و دختران از خانه به مراتب بالاتر از آماری است که به گونه رسمی در این کمیسیون ثبت و گزارش شده است.

به گفته کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، در سال گذشته آمار فرار بانوان از منزل به ۱٠۸ مورد می‌رسید که بیشتر عواملی چون خشونت خانوادگی، ازدواج‌های اجباری و دیگر موارد خشونت برضد بانوان، سبب آن بوده است.
در گزارش کمیسیون حقوق بشر آمده که بیشتر دختران و بانوان، دلیل فرار از منزل را رهایی از خشونت، درخواست طلاق یا تفریق، قصد ازدواج و یا هم اهداف نامشخص دیگر عنوان کرده‌اند.
افغانستان یک کشور سنتی است که عوامل چون رسم و رواج‌های ناپسند، ناامنی و مداخله زورمندان سبب می‌شود تا بانوان نتوانند به کمیسیون حقوق بشر و یا نهادهای عدلی و قضایی مراجعه کنند.

چنانچه در این گزارش کمیسیون حقوق بشر افغانستان نیز تأکید شده که آنانی که به این کمیسیون برای درج شکایت مراجعه کردند، ظاهراً بی‌نهایت ناچار، ناگزیر و درمانده بودند.
این ١١٢ مورد فرار بانوان، در ۱۶ ولایت افغانستان شامل ولایت کابل به ثبت رسیده است که از این میان، ۵٧ مورد آن تنها در کابل اتفاق افتاده است؛ پس از کابل، بیشترین آمار فرار بانوان به ترتیب در ولایت‌های پروان، کاپیسا، بلخ، غزنی، دایکندی، ننگرهار، بامیان، هرات، لوگر، قندوز، پکتیکا، بغلان، هلمند، ارزگان و میدان وردک اتفاق افتاده است.

در این اواخر، دادگاه عالی افغانستان نیز اعلام کرده که از سال ١٣٩٣ خورشیدی تا کنون به ٧ هزار و ٢٤۶ مورد خشونت برضد بانوان رسیدگی کرده است که از این میان ٩٢٠ مورد آن مربوط جرم‌های تجاوز جنسی، ٧٢٠ مورد مربوط لت و کوب، ٣٢٠ مورد مربوط قتل، ١٤۵ مورد آن مربوط آزار و اذیت جنسی و ١١٣ مورد در پیوند به خودکشی بوده است.

بربیناد گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، خشونت‌های جنسی از اصلی‌ترین نوع خشونت برضد بانوان در افغانستان است. سنتی بودن جامعه، ناامنی، بی‌سوادی، عدم آگاهی بانوان از حقوق نخستین‌شان و یک شمار دیگر عوامل، سبب می‌شود تا بانوان در افغانستان مورد خشونت قرار بگیرند.
در بخش‌هایی از افغانستان که حکومت اداره چندانی بر آن مکان‌ها ندارد، بانوان در دادگاه‌های صحرایی مورد بازرپرس قرار گرفته و سپس سنگسار می‌شوند.
در چهار سال پسین نیز بارها در گوشه و کنار افغانستان به ویژه در مناطق زیر حاکمیت طالبان، بانوان از سوی مردم محل و یا اعضای طالبان سنگسار شدند.