امانوئل ماکرون امیدوار است در مناسبات میان ایران و آمریکا، بگفتۀ او، «اتفاقی در نیویورک روی دهد»

امانوئل ماکرون هر چند می‌پندارد که هنوز بخت گفتگو میان ایران و آمریکا از میان نرفته است و تلاش می‌کند چنین امیدی را به واقعیت بدل سازد، بخوبی آگاه است که مأموریت دشواری را برعهدۀ خود گذاشته است.
رئیس جمهوری فرانسه، به این منظور از یکسو به موقعیت بی‌همتای پاریس متکی است که بگفتۀ او «واسطۀ» واشینگتن نیست و استقلال و سخن خود را دارد؛ و از سوی دیگر به نیازهای هردو طرف، ایران و آمریکا، به رفع تنش و خروج بی‌زیان از موقعیت کنونی آگاه است. امانوئل ماکرون می‌داند که راه تنفس اقتصادی، هر روز بر ایران بسته و بسته‌تر می‌شود و نیاز مقامات این کشور به گشودن آن مبرم‌تر می‌گردد. او همچنین می‌داند که دونالد ترامپ نیز از یکسو با اظهارات تهدیدآمیز و از سوی دیگر با عدم تمایل به جنگ، خود را در دام سیاست خود انداخته است.

همین نیاز است که رئیس جمهوری ایران را چنانکه محمدجواد ظریف در گفتگو با شبکۀ آمریکائی «سی اِن اِن» می‌گوید «آمادۀ دیدار با همتای آمریکائی خود» دونالد ترامپ ساخته است، البته «بشرط آنکه رئیس جمهوری آمریکا «آمادۀ انجام آنچه لازم است باشد».
حسن روحانی نه تنها «برای دیدار با ترامپ» آمادگی دارد، بلکه بگفتۀ وزیر امور خارجۀ ایران، آمادۀ «پذیرش بازرسی‌های دائمی بر تأسیسات اتمی ایران» نیز هست، اگر آمریکا «مجازات‌های برقرارشده دربارۀ این کشور را بردارد».

دونالد ترامپ نیز که در دام «تهدید و خودداری از اجرای آن» افتاده است و از یکسو «اسناد دخالت ایران در حملات به تأسیسات نفتی عربستان» را دارد و از سوی دیگر اگر چنین باشد، از ارائۀ آن خودداری می‌کند تا ناگزیر به اقدامی نشود؛ در جستجوی رهائی از بن‌بستی که خود گرد خویش برآورده است.

همین موقعیت در نظر امانوئل ماکرون پنجره‌ای می‌گشاید که او امیدوار است از آن هوای تازه‌ای به فضای مناسبات میان ایران و واشینگتن وارد کند.
رئیس جمهوری فرانسه با اشاره به «چالش نیویورک» می‌گوید «دو طرف بحران در اینجا حاضرند و [حداقل] وحدت مکان وجود دارد [...] و بنابراین چیزی می‌تواند رخ دهد».
از نظر پاریس اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، «مکانی است که فرصت حمایت بین‌المللی از ابتکارعمل فرانسه را فراهم می‌کند و بستر پشتیبانی از تلاش برای رفع تنش را گسترش می‌دهد».
آنچه امانوئل ماکرون از آن با عنوان «چالش نیویورک» یاد می‌کند، پیش از این نیز بارها امید طرفین را برانگیخته، اما به سرانجام نرسیده است. تلاش‌های صورت‌گرفته برای دیدار میان محمد خاتمی و حسن روحانی با همتایان آمریکائی خود، در گذشته از سوی تهران با نگرانی از فروریختن دیوار شعارهای انقلابی، و از سوی آمریکا با برآمدن دیوار بی‌اعتمادی روبرو شده است.

امانوئل ماکرون خود پیش از این یکبار گفته بود که «نمیتوان کسانی را که علاقه‌ای به گفتگو با یکدیگر ندارند به گفتگو واداشت». این بار اما چنین به نظر می‌رسد که دو طرف نه تنها به گفتگو علاقه، بلکه بدان نیاز دارند، و در همان حال نگران از نتایج احتمالی پیش‌بینی‌ نشدۀ آن، از آن پرهیز می‌کنند.