امانوئل ماکرون: یک سال بعد از ریاست جمهوری

از آنجا که بسیاری از شخصیت‌ها و تشکل‌های مخالف دولت، از تصمیم امانوئل ماکرون مبنی بر حمله به سوریه انتقاد می‌کنند، این بحث همچنان در رسانه‌ها جای زیادی را گرفته است. طبق قانون اساسی فرانسه، مسئولیت فرماندهی کل قوا به عهدۀ رئیس جمهوری است. در این کشور تصمیم‌های حساس نظامی توسط شخص رئیس جمهوری و با مشورت کارشناسان عالیرتبه نظامی اتخاذ می‌شود. چنانکه که قبل از ماکرون، فرانسوا هولاند تصمیم گرفت که ارتش را به کشور مالی بفرستد و پایتخت را از دست نیروهای تروریست اسلام‌گرا نجات دهد. پیش از هولاند نیز نیکلا سارکوزی در عملیات نظامی در لیبی که به سرنگونی و نابودی معمر قذافی انجامید نقش مهمی داشت. و بالاخره ژاک شیراک هم در دوران ریاست جمهوری خود تصمیمی گرفت که تاریخ‌ساز شد: او با قاطعیت در مقابل آمریکا ایستاد و حاضر نشد که ارتش فرانسه را در حمله به عراق سهیم کند.

با اشاره به همین تصمیم تاریخی، و با مقایسۀ موضع‌گیری قاطع شیراک با سیاست ژنرال دوگل که سخت بر استقلال رأی فرانسه در مقابل آمریکا تأکید می‌ورزید، سرمقاله‌نویس روزنامۀ کمونیست هومانیته سؤال می‌کند که آیا با تصمیم اخیر امانوئل ماکرون، سیاست بین‌المللی فرانسه تغییر اساسی کرده است؟ هومانیته در لفافه می‌گوید که پیروی ماکرون از دونالد ترامپ یا کلاً پاریس از واشنگتن، نمی‌تواند برای فرانسه فایده‌ای داشته باشد. روزنامه‌نگار هومانیته معتقد است که فرانسه اگر راه‌های دیپلماتیک را بیازماید و مثلاً با سایر اعضای شورای امنیت، بخصوص چین همراهی کند، شاید به نتایج بهتری از حملۀ نظامی برسد.

اما نخست‌وزیر فرانسه ادوارد فیلیپ هم موشک‌پرانی به سوریه را برای نمایندگان پارلمان توجیه کرده و یادآوری کرده است که رئیس جمهوری قبلاً هشدار داده بود که کاربرد سلاح شیمیایی "خط قرمز ماست". آقای فیلیپ در عین حال تأکید کرده که عملیات نظامی اخیر در سوریه "مقدمه‌ای برای جنگ نیست" و گفتگوها و تلاش‌ها برای یافتن راه‌حل‌ سیاسی ادامه خواهد داشت.

حضور امانوئل ماکرون در پارلمان اروپا

برای رئیس جمهور فرانسه که تازه یک سال از شروع کارش گذشته، این نخستین بار است که در مقابل نمایندگان پارلمان اروپا سخنرانی می‌کند. امانوئل ماکرون که طی کارزار انتخاباتی با حرارت از اتحادیۀ اروپا دفاع کرده بود حالا باید نشان دهد که در عمل چه می‌تواند بکند. آنهم در شرایطی که گروه‌های راست افراطی در چند کشور اروپایی، از جمله در اتریش، ایتالیا و مجارستان قدرت و محبوبیت کسب کرده‌اند. این گروه‌ها همگی گرایش‌های تند ناسیونالیستی دارند و اصولاً اعتقادی هم به اتحاد کشورهای اروپائی ندارند. آنها خواستار بسته شدن مرزها، جلوگیری از ورود مهاجران و حمایت از اقتصادی ملی هستند. در این وضعیت امانوئل ماکرون و هم‌فکرانش چگونه خواهند توانست برای استحکام اتحادیۀ اروپا گام بردارند؟

مصاحبۀ تلویزیونی و جدل با دو روزنامه‌نگار

یکشنبه شب، امانوئل ماکرون به مناسبت یک سالگی ریاست جمهوری‌اش با دو خبرنگار کارکشتۀ فرانسوی مصاحبه‌ای طولانی داشت که انعکاس آن را در روزنامه‌های امروز می‌توان مشاهده کرد. شاید بیش از شخصیت رئیس جمهوری، باید در مورد شخصیت دو مصاحبه‌کننده توضیح داد: اِدوی پلِنِل که زمانی مدیر تحریریۀ روزنامۀ لوموند بود و امروزه یک نشریۀ اینترنتی مستقل به اسم "مدیاپارت" را رهبری می‌کند، به عنوان روزنامه‌نگار "چپ" و حتی گاه "افراطی" شناخته شده است. مصاحبه‌گر دوم، ژان ژاک بوردَن نیز برای فرانسوی‌ها چهره‌ای بسیار آشنا است. مصاحبه‌های تند و بی‌محابای او با شخصیت‌های سیاسی که از شبکۀ خبری "ب.اف.ام" پخش می‌شود بینندۀ فراوان دارد.

این دو خبرنگار کارآزموده ظاهراً تصمیم گرفته بودند که رک‌گویی و صراحت را در مقابل رئیس جمهوری باز هم پیش‌تر ببرند و همۀ رودربایستی‌ها را کنار بگذارند. روزنامۀ فیگارو به نقل از نزدیکان امانوئل ماکرون می‌نویسد: "برای اولین بار در تاریخ تلویزیون فرانسه، دو خبرنگار بدون کراوات، از خطاب قرار دادن رئیس جمهور با عنوان رسمی‌اش ("آقای رئیس جمهور") سر باز زدند. آنها از این طریق پیامی را منتقل کردند که در واقع به معنای انکار مشروعیت رئیس جمهوری است".

با اینحال نتیجه و تأثیر رسانه‌ای این مصاحبه از نظر جناح اکثریت (طرفداران ماکرون) مثبت ارزیابی شده است. به عقیدۀ فیگارو، در این گفتگوی تند و پرمحاجه، رئیس جمهوری "چیزی کم نیاورد" و توانست با حاضرجوابی، از پس دو روزنامه‌نگار سمج و کهنه‌کار برآید.

جیمز کومی: دونالد ترامپ فاقد صلاحیت اخلاقی برای ریاست جمهوری است

خبرنگار روزنامۀ لوموند در نیویورک با جیمز کومی، مدیر پیشین و برکنارشدۀ پلیس فدرال آمریکا (اف.بی.آی) گفتگو کرده است. جیمز کومی ۵٧ ساله که حدود یک سال پیش توسط ترامپ عزل شد اینک کتاب خاطرات خود را منتشر کرده که ترجمۀ فرانسۀ آنهم تقریباً همزمان در پاریس منتشر شده است. خبرنگار لوموند از وی می‌پرسد: آیا واقعاً همانطور که شما گفته‌اید، ترامپ برای ریاست جمهوری آمریکا "مناسب" نیست؟ کومی پاسخ می‌دهد که "قضاوت من سیاسی نیست، بلکه با ارزش‌ها ارتباط دارد... بر اساس بنیادهای اخلاقی، ترامپ صلاحیت ریاست جمهوری را ندارد".

جیمز کومی که میزان هوش دونالد ترامپ را "بالاتر از متوسط" ارزیابی می‌کند، مدام بر "ارزش‌های حاکم در آمریکا" تأکید دارد و می‌گوید که در شرایط کنونی و با توجه به تهدیدهایی که در برابر "ارزش‌های آمریکایی" وجود دارد، وی خود را موظف به حرف زدن و گفتن واقعیات می‌داند. وی در جای دیگری تکرار می‌کند که دونالد ترامپ به "ارزش‌های آمریکایی" لطمه زده است.

جیمز کومی به روزنامۀ لوموند می‌گوید که شخصاً هیچ جاه‌طلبی یا برنامۀ سیاسی ندارد و فقط آرزو می‌کند که شهروندان آمریکایی در بارۀ وضعیت کنونی با یکدیگر بیشتر بحث و گفتگو کنند و سپس برای انتخابات آینده تصمیم بگیرند. به عقیدۀ جیمز کومی "نهادها و ارزش‌های آمریکایی" انقدر قوی و محکم هستند که به خاطر دونالد ترامپ دچار تنش و بحران نشوند.