اوباما: رئیس جمهوری که هم میرقصید و هم گریه کرد
باراک اوباما، چهل وچهارمین رئیس جمهوری آمریکا، توانست طی هشت سال اخیر، به موازات فعالیت حرفهای چهرهای انسانی، فروتن و نزدیک به جوانها ارائه کند. این تصویر مثبت شاید برای آمریکاییها و افکار عمومی خاطرهای ماندنی باشد، هرچند که تصمیمهای سیاسیِ گاه بسیار خشن و دشوار هم بخشی از میراث اوست.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
یکی از عکسهایی که طی یکی دو ماه آخر ریاست جمهوری اوباما روی فیسبوک منتشر شد و حداقل میان ایرانیان بسیار دست به دست گشت، عکسی است که اوباما را هنگام یادگیری رقص "باباکرم" از همکار ایرانیتبارش "فریال گواشیری" نشان میدهد.
سفرۀ هفتسین کاخ سفید نیز یکی دیگر از تصاویری بود که در ارائۀ چهرهای انسانی، صمیمی، فروتن و گرم از رئیس جمهوری آمریکا مؤثر افتاد.
اما اوباما فقط ایرانی نرقصید. او به مناسبتهای گوناگون، در کاخ سفید یا در سفر، همراه با هنرمندان آواز خواند، رقصید، شوخی کرد و با مردم عادی "جوشید".
خانم "جویس کارول اوتس" نویسندۀ آمریکایی که به گفتۀ خودش تنها یک بار فرصت دیدار با اوباما را داشته، شخصیت وی را چنین توصیف میکند: «مؤدب، گرم، درخشان، همدل، موقر... آدمی که در عمق وجود خود میراث آرمانگرایانۀ مدافعان آمریکایی حقوق بشر را همچنان حفظ کرده است».
خبرنگارانی که زندگی و کار اوباما را از نزدیک دنبال کردهاند، اکثراً او را «آدمی به شدت خونسرد، خوش اخلاق، پیوسته طرفدار جریانهای "ترقیخواه" و مدافع همجنسگرایان، اقلیتها و محرومان» معرفی میکنند که از همان آغاز کار، موفقیت انتخاباتی خود را با اتکا به جوانان بنا کرد.
رهبر سرد و خشک
اما همانطور که "الیور استون" سینماگر چپ آمریکایی گوشزد میکند، «نباید فراموش کرد که اوباما همان کسی است که دستور کشتن بنلادن و قتل رهبران تروریسم را در افغانستان و پاکستان صادر کرد».
الیور استون میگوید که جذبۀ شخصی اوباما به عنوان «آدم دوست داشتنی»، برندۀ جایزۀ صلح نوبل و مدافع سیاهپوستان و فقرا، نباید چهرۀ سیاسی وی را از یاد ببرد. رهبری که هنگام تصمیمگیریها «خشک و سرد» توصیف شده است.
اما نکتهای که امروزه توسط اکثر خبرنگاران آمریکایی حتی مخالفان سرسخت، به عنوان یک خصوصیت بسیار مهم اوباما یادآوری میشود اینست که طی هشت سال ریاست جمهوری، کوچکترین «جنجال» رسانهای پیرامون زندگی خصوصی یا حرفهای او ایجاد نشد. کوچکترین اتهام یا ایراد «اخلاقی» علیه وی مطرح نگردید. همۀ موجهای تبلیغاتی عوامفریبانه که علیه او برنامهریزی شد- مثل تبلیغات دروغ دربارۀ مسلمان بودن وی، در نهایت به او آسیبی نزد.
اوباما حداقل در یک امر موفق بود: او توانست وجهۀ لازمۀ مقام سیاسی خود را با تصویری انسانی و فروتن هماهنگ کند.
شاید یکی از تصاویر به یاد ماندنی اوباما، اشک ریختن در مقابل دوربینهای تلویزیون باشد. یک روانکاو فرانسوی سؤآل میکند که «آیا روزی شاهد گریۀ ترامپ هم خواهیم بود؟»... این روانکاو بسیار بعید میداند که ترامپ، با تأکیدی که بر ارزشهای مردانه دارد، بتواند در مقابل آمریکاییها گریه کند هرچند که به عقیدۀ او، گریه میتواند در «انسانی جلوه دادن» شخصیتهای سیاسی بسیار مؤثر باشد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید