ایران، بهترین موقعیت را در کمربند خشک جهان دارد

 با وجود گذشت دو دهه از نامگذاری روز بیست و دوم مارس به عنوان روز جهانی آب از سوی سازمان ملل متحد، همچنان در کشورهای مختلف مشکل دسترسی به آب وجود دارد. این در حالی است که بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که عدم دسترسی به آب آشامیدنی، بزرگترین مورد نقض حقوق بشر در جهان است.

در ایران نیز بحران آب هر روز جدی تر می شود. آب در مناطق جنوبی کشور در بعضی شهرها حتی برای حیوانات هم خطرناک توصیف شده و موضوع خشکسالی هم چند سالی است که در اخبار و گزارش ها مطرح می شود. از سوی دیگر، هدر رفت آب در ایران 28 تا 30 درصد است، در حالی که این مقدار اتلاف در دنیا، 9 تا 12 درصد گزارش شده است

محمد درویش، کارشناس محیط زیست در ایران در گفت و گو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه می گوید: «
اگر در ایران با بحران کم آبی روبرو هستیم، بیشتر از اینکه ریشه طبیعی داشته باشد، ریشه انسانی دارد و ناشی از استفاده نادرست از منابع آبی خداداد است.»

وی توضیح می دهد: « ما به طور کلی چیزی در حدود چهارصد میلیارد متر مکعب ریزش های آسمانی سالیانه داریم که از این میزان حدود صد و سی میلیارد متر مکعب آن قابل استحصال است. آمارها می گوید که از این 130 میلیارد مترمکعب حدود 90 درصد در بخش کشاورزی استفاده می شود، حدود 6 تا 7 درصد در بخش شرب و 3 تا 4 درصد از آن در بخش صنعت استفاده می شود.»

این کارشناس تاکید می کند: « در عرض 35 درجه شمالی جایی که اصطلاحا کمربند خشک جهان نامیده می شود، کشور ایران یکی از بهترین موقعیت ها را دارد و تقریبا می شود گفت هیچ کشوری در این کمربند خشک جهان وجود ندارد که از ریزش های آسمانی حدود چهارصد میلیارد متر مکعب برخوردار باشد.»

به گفته این کارشناس محیط زیست و کویرشناس، اصولا حتی در سخت ترین خشکسالی هایی که در ایران رخ داده میانگین ریزش های آسمانی تا 60 درصد هم که کاهش پیدا کرده، با توجه به اینکه نیاز آبی مردم ایران چیزی در حدود 6 درصد از مجموع 130 میلیارد متر مکعب است، قاعدتا نباید مشکلی در مورد تامین نیاز شرب مردم آنطور که مثلا در کشور عربستان وجود دارد، داشته باشیم.

محمد درویش معتقد است که یکی از مهمترین دلایل بحران آب در ایران سیاست های غلط است که سبب می شود به جای افزایش راندمان آبیاری کشاورزی و کاهش ضایعات در این بخش، بیشتر روی فراهم کردن آب برای کشاورزی به هرقیمت سرمایه گذاری شود.

وی از طرح هایی چون سدسازی یا انتقال آب به عنوان مواردی نام می برد که به دلیل گرانقیمت بودن و ایجاد خسارت های فراوان، باعث بحران خودساخته در بخش آب در کشور شده است، آنچنان که بعضی شهرها مثل مسجد سلیمان هنوز از آب دائم لوله کشی برخوردار نیستند.