ایران از نگاه یهودیان ایرانی اسرائیل

لیبراسیون در گزارشی با عنوان «تل‌آویو : واقعیت موازی تهران کوچک»، از آنچه در رسانه‌های اسرائیل و در سطح سیاسی آن درباره ایران گفته می‌شود و تقابل آن با نگاه مردم و جامعه اسرائیل به ایرانیان و همچنین حضور یهودیان ایرانی در اسرائیل گفته است.
این روزنامه می‌نویسد که در اسرائیل حتی یک هفته هم بدون یادآوری نام ایران از سوی مقامات این کشور نمی‌گذرد و در ادامه برای نشان دادن مواضع سیاسی رهبران اسرائیل نسبت به ایران، به سخنان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل اشاره می‌کند که جایی گفته است کشورش فقط سه دشمن اصلی دارد: «ایران، ایران و ایران».

از آن سو، حال و هوای یهودیان اسرائیل که ریشه و اصالت ایرانی دارند، در تل آویو کاملاً به شکل دیگری است. لیبراسیون، سری زده به رستوران ایرانی "قرمه سبزی" در خیابان "لِوینسکی" در جنوب تل آویو؛ خیابانی که در آن می‌توان رستوران‌های ایرانی دیگر و همچنین خواربار فروشی‌هایی با محصولات ایران را در آن یافت. روی دیوار رستوران پرچم شیر و خورشید با پونز نصب شده و در پس زمینه صدای ترانه‌ای به زبان فارسی شنیده می‌شود. همچنین تصویر محمدرضا شاه پهلوی را می‌توان بر یکی از دیوارهای آن تماشا کرد.
لیبراسیون در ادامه، به این موضوع اشاره می‌کند که آخرین شاه ایران، از نخستین کسانی بود که به عنوان بالاترین مقام یک کشور مسلمان، اسرائیل را به رسمیت شناخت و به دنبال نابودی آن نبود.

در این گزارش می‌خوانیم که درک اسرائیلی‌ها از ایران و نگاه آنان به این کشور، «پیچیده‌تر» از آن چیزی است که نتانیاهو تصویر می‌کند. نگاه آنان به ایران، ترکیبی از توهم و تنفر است و اسرائیلی‌ها همزمان می‌دانند که مردم ایران بیش از آنکه دشمن آنها باشند، قربانی رژیم این کشور هستند.
لیبراسیون می‌نویسد که برای ٢٠٠ هزار اسرائیلی با ریشه ایرانی که تقریباً یک چهارم آنها تا پیش از انقلاب در خود ایران به دنیا آمده‌اند، ایران هنوز وطن محسوب می‌شود. همچنین به نوشته این روزنامه، یهودیان ایرانی در اسرائیل از نظر مذهبی و همچنین مواضع ملی، بیشتر گرایش‌های راست‌گرایانه دارند و طرفدار حزب لیکود هستند.

پلیس در برابر مردم در خیابان‌های شیلی
در کنار این مطلب، روزنامه‌های امروز فرانسوی تقریباً همگی به تحولات اخیر در شیلی پرداخته‌اند.
همچنان که می‌دانید سانتیاگو، پایتخت شیلی در روزهای گذشته شاهد برگزاری تظاهرات ضددولتی در اعتراض به افزایش هزینه حمل و نقل عمومی بوده است. علاوه بر این، تظاهرکنندگان به افزایش هزینه‌های زندگی و تشدید شکاف اجتماعی اعتراض دارند.
تظاهرکنندگان تعدادی از اتوبوس‌های شهری را آتش زدند و ایستگاه‌های مترو را تخریب کردند. پلیس با برقراری مقررات منع عبور و مرور شبانه، به تظاهرکنندگان با گاز اشک آور و ماشین آب‌پاش حمله کرد.

لوموند امروز به خیابان‌های شیلی رفته و از آنچه در چند روز گذشته رخ داده چنین یاد می‌کند: «شیلیایی‌ها خواستار تغییرات هستند، نه وعده».

فیگارو هم در گزارشی می‌نویسد که در شیلی، قدرت در برابر شورشیان، سردرگم شده است.
این روزنامه با اشاره به اینکه سانتیاگو روز دوشنبه ٢۱ اکتبر به دلیل اعتراضات، تقریباً فلج شده بود، در ادامه نوشته است که این شهر همچنان درگیر خشونت‌هاست.

پناهجویان "کاله"، میان سرکوب و مرگ
هومانیته امروز هم علاوه بر پرداختن به شیلی، از بندر کاله نوشته است؛ جایی در شمال فرانسه که پناهجویان آن همواره موضوع بحث‌های مقامات و رسانه‌ها و سازمان‌های مختلف اجتماعی در این کشور هستند.

این روزنامه در گزارشی با عنوان «در کاله، پناهجویان میان سرکوب و مرگ قرار دارند»، در ادامه از این نوشته است که از ماه اوت گذشته تاکنون ٤ نفر از این پناهجویان هنگام تلاش برای رسیدن به بریتانیا از طریق دریا کشته شده‌اند و اقدامات امنیتی فرانسه و بریتانیا در این زمینه تأثیری جز بدترکردن شرایط ندارد.
به نوشته این روزنامه، استراتژی‌ای که هدف آن نگه داشتن این پناهجویان در فرانسه است، فقط منجر به سوق دادن آنها به سوی قاچاقچیان انسان شده است.