برگشت به قضیۀ سنگسار فرخنده

سیزده تن از اعضای پولیس، که در محل حادثه حضور داشتند، به احتمال زیاد، به دلیل اینکه وظیفۀ خود را بخوبی انجام نداده اند، به حالت تعلیق شغلی درآورده شدند. علاوه بر طرز برخورد پولیس، مسایل زیاد دیگری هم در این حادثه، هنوز هم مطرح است. چه کسی مسئول است و زمانیکه گروهی از مردم این چنین به هیجان میایند، آیا افراد مسئولیت فردی دارند، یا خیر؟ فال بینان و تعویذ نویسان چه نقشی داشتند و همچنان، کسانیکه دست به این عمل شدید زدند.

امروز با آقای پرتو نادری، شاعر و نویسنده، به این واقعه برمیگردیم و از ایشان میپرسم که آیا میشد از این عمل جلوگیری کرد؟ آقای پرتو نادری، با یاد آوری از زمستان خونینی که مردم پشت سر گذاشت، با ابراز تاثر از این حادثه، میگوید که بلی پولیس میتوانست از این واقعه جلوگیری کند. چنانچه در یک مرحله، او را نجات دادند، ولی دوباره او به دام مردم افتاد. باید او را نجات میدادند و بعد احیاناٌ محکمه در مورد او تحقیق میکرد. این طور نمیشود که هر کسی خودش هم قاضی شود و هم مجری.

از آقای پرتو نادری میپرسم که این چه حالتی است؟ و آیا در یک چنین حالت «جنون عام»، افراد مسئولیت شخصی دارند؟ او میگوید که مردم برخورد احساساتی کردند. اگر تعدادی مداخله میکردند، شاید موضوع به این جا نمیرسید. یا اگر پولیس تلاش بیشتر میکرد.

با در نظر داشت اینکه این عمل را داعش و طالب انجام ندادند، بلکه اهالی شهر کابل بودند، که دست به این کار زدند، از آقای پرتو نادری میپرسم که آیا حالت این آدم ها از روحیۀ مردم کابل نمایندگی میکند؟ در این مورد آقای نادری میگوید که نه. این ها یک تعداد «اوباشان» بودند که از مردم نمایندگی نمیکنند. اگرچه آنان هم جزئی از مردم استند.

این حادثه همچنان، نشان داد که حیات هیچکس در افغانستان تضمین نیست و در طی سالهای گذشته، مردم مقدار زیادی از خشونت را در خود ذخیره کرده اند.