بر سر گور غرقشدگان ناشناس
هفته نامه لوپوئن در این شماره در مطلبی به سراغ کسانی رفته که کارشان یافتن هویت اجساد پناهجویانی است که در آب‌های مدیترانه غرق شده‌اند؛ کاری که به گفته خود آنان بیش از آنکه برای مرده‌ها باشد، برای زنده‌هاست.
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۶:۱۰
در این مطلب با عنوان «برسر گور غرقشدگان ناشناس» می خوانیم: "پی ام ۳۹۰۰۰۱"، "پی ام ۳۹۰۰۰۲" و باز هم شمردن تا "پی ام ۳۹۰۴۵۸".
اینها ۴۵۸ پرونده روی هم چیده‌شده، در کمدهای "لابانوف" (لابراتوارِ اتوپسی "تکه‌برداری" و تعیین هویت دانشکده پزشکی میلان) هستند.
"پی ام" یعنی بعد از مرگ و مخفف دو واژه لاتین است.
"۳۹" کُد تلفن ایتالیاست و عددهای پس از آن، هرکدام شماره یکی از اجسادی است که بعد از غرق شدن قایق مهاجران در شب ۱۸ آوریل ۲۰۱۵ در کانال "سیسیل" یافت شده‌اند.
هر پرونده شامل اطلاعاتی درباره هویت پیکر بی‌جان پیداشده یک نفر است.
لوپوئن در ادامه آورده: ۴۵۸ جسد در برزخ ناشناسی؛ برزخی که در آن به گفته "کریستینا کاتانئو"، مسوول لابراتوار، منتظر این هستند که روزی شناخته شوند».
لوپوئن می‌نویسد که کار "کریستینا" از سی سال پیش تاکنون، بررسی اجساد است؛ از جسدهای مومیایی شده‌ای که در جست‌وجوهای باستان شناسی یافت شده‌اند تا قربانیان فجایع سقوط هواپیما و همچنین قربانیان مافیا یا زندانیان شکنجه شده در زندان‌ها یا زنان آسیب‌دیده و به قتل‌رسیده.
خودش می‌گوید: «این کار برای مرده‌ها نیست، در واقع برای زنده‌هاست. دریا به مهاجرانی اینچنین فقط تابوت هدیه می‌دهد. سال ۲۰۱۶ حدود ۳ هزار و ۷۰۰ پناهجو در مدیترانه غرق شدند. از ۱۵ سال پیش تاکنون هم ۳۰ هزار مهاجر در این آب ها جان سپرده اند. به هرحال اینها خانواده‌هایی دارند که نیاز به عزاداری برای آنان دارند و از سوی دیگر یک وجه اداری هم در این زمینه وجود دارد: زنانی که تا مرگ شوهران‌شان اثبات نشود، نمی‌توانند از ارثیه او بهره ببرند و یا بچه‌هایی که حاضر نیستند با خانواده‌های دیگر در اروپا زندگی کنند چون واقعاً نمی‌دانند که آیا پدر یا مادرشان مرده اند یا نه؟ این اجساد نباید فقط به شکل اعدادی انتزاعی باقی بمانند، چون هرکدام به یک انسان تعلق داشته است».
سوار بر تابوت مرگ
طول قایق حدود ۲۳ متر است که در واقع یک کرجی ماهیگیری است؛ این قایق توسط قاچاقچیان انسان در مصر خریداری شده است اما حالا فقط یک لاشه شناور روی آب است. پناهجویانی که سعی داشته اند خود را به ایتالیا برسانند، روز ۱۷ آوریل ۲۰۱۵ در یک بندر کوچک در لیبی سوار آن شده‌اند.
این پناهجویان از کشورهایی مثل سودان، سومالی، اتیوپی، اریتره، گامبی، مالی، سنگال، ساحل عاج، گینه یا بنگلادش می‌آمده‌اند.
دریاسالار "نیکلاس دوفلیس"، مسوول فرماندهی دریایی سیسیل می گوید که «هر قایق نهایتاً ٣٠ نفر ظرفیت دارد؛ اما حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ نفر سوار آن شده اند. در چنین حالتی این پناهجویان بی‌شک سوار قایق مرگ می شوند».
کرجی ماهیگیری، پس از به راه افتادن فقط ۷۰ مایل را در شب ١٨ آوریل طی می‌کند و بعد غرق می شود. اما قایق تقریباً در ١٠٠مایلی بندری در ایتالیا یافت شده است.
قایقران تونسی آن به نام محمد علی مالک و همکارش محمود بخیط، اهل سوریه بوده است. هرچند آنها سعی می کنند قایق را به ساحل نزدیک کنند اما امکانش نبوده است. آن شب نیروهای گارد ساحلی فقط توانستند ۲۸ نفر را زنده از آب بیرون بکشند و ۴۸ جسد را بیابند. هرچند می‌دانستند که تقریبا ۸۰۰ جسد دیگر ناپدید شده است. این حادثه بزرگترین فاجعه دریایی پس از پایان جنگ جهانی دوم بوده است.
در ژوئن ۲۰۱۶، اجساد فاسد شده این افراد در جایی دیگر از دریا و در داخل قایق غرق شده یافت می‌شود. جایی که به گفته مقامات محلی «هرجا را می نگریستی جسد بود؛ همه روی هم افتاده بودند؛ در اتاق موتور، در بخش سکان‌داری، در محفظه زیر قایق. بچه‌ها به مادرشان چنگ زده بودند؛ بقیه هم همه در وضعیتی مرگبار بودند. در انبار قایق، غرقشدگان را می دیدی که به دلیل قفل بودن در، حبس شده بودند. همانجور هم مرده بودند».
"کریستینا کاتانئو" می گوید: «ما اجساد را جوری یافتیم که همه روی هم دراز کشیده بودند؛ از زمین تا سقف قایق. در واقع آنها را جوری در قایق جا داده بودند که انگار از پیش تابوت‌شان آماده شده است».
بعد کریستینا می‌گوید: «من عادت دارم به دیدن اجساد فاسد شده اما اینها را که دیدم حس کردم در حق شان بی عدالتی شده است. هیچ نمی توان تصور کرد چطور۹۰۰ نفر را در چنین قایقی جا داده‌اند. این قایق فقط یادآور یکجور تأسف است نسبت به وضعیت اینجور افراد».
مکر "اولیس" در برابر قدرت "آشیل"
"ژان ونسان هولندر" استاد علوم سیاسی دانشگاه، به تازگی اثری به نام "حیله گری و قدرت" را در فرانسه منتشر کرده است. لوپوئن با او درباره این کتاب و ارتباط آن با شرایط کنونی گفت‌وگو کرده است.
او در این گفت‌وگو با تأکید بر اینکه برای «جنگیدن با تروریسم باید بار دیگر آثار "هومر" را بخوانیم»، در ادامه توضیح می دهد که آنچه "هومر" در دو منظومه اودیسه و ایلیاد خود توصیف کرده در واقع ترفندهایی است که برای جنگیدن حتی در زمان کنونی کاربرد دارد.
او می گوید که «فقط اتحاد میان حیله‌گری اولیس و قدرت آشیل می‌تواند پیروزی ببار آورد».
به گفته او، "هومر" در آثارش، «قدرت» را در برابر «مکر» قرار داده است و این دو «متحد سیاسی» در هزاران عملیات نظامی توانسته‌اند فتح را نصیب عده‌ای کنند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید