بیهودگی مذاکره با طالبان + گفتگو

در حالیکه جنگ به شمال افغانستان منتقل شده است و افراد منسوب به طالبان بی رحمانه دست به کشتار میزنند، خبر دور جدید مذاکره با طالبان میتواند سؤالات زیادی را در ذهن مردم ایجاد کند. طرفین مذاکره به چه نام و با چه هدف دست به این مذاکرات میزنند و آیا این مذاکرات نوعی مشروعیت دادن به طالبان نیست؟ این مسایل را امروز با آقای نصیراحمد فرهمند، استاد سابق فلسفه و یکی از شخصیت‌های روند سبز، در میان گذاشتم.

آقای فرهنمد میگوید که این مذاکرات در ادامۀ مذاکراتی است که از زمان آقای کرزی شروع شده بود و تا حالا ادامه دارد. این مذاکرات تا حالا نتیجه نداده است و در آینده هم نتیجه نخواهد داد.

یکی از شرایط موفقیت مذاکره در این است که طرفین مذاکره در یک نوع توازن قرار داشته باشند؛ در حالی که در افغانستان یک دولت ضعیف و فاقد ابتکار در ساحۀ سیاست و در ساحۀ جنگ است و در مقابل، طالبان به شدت حملات بهاری خود را آغاز کرده اند. تلفات نیروهای امنیتی ما هم رو به افزایش است. در چنین حالتی مذاکره هرگز نتیجه نمیدهد و اگر قرار بود نتیجه بدهد، در گذشته نتیجه میداد. حکومت جدید هم از هفت ماه پیش به اینسو، وقت مردم را تلف کرده است. اوضاع سیاسی و اجتماعی هم که باید تغییر میکرد، تغییر نکرد.

دلیل این مسایل، به گفتۀ آقای فرهمند این است که سیاست پاکستان در قبال افغانستان و پشتیبانی آنان از طالبان تغییر نکرده است و هیچ گاهی تغییر نخواهد کرد. دولت افغانستان با یک خیال خام و واهی به سوی پاکستان رفت ولی سیاست‌های "آی اس آی" در جنگ نیابتی که آنان در افغانستان دارند، با وجود دادن امتیازهای یک جانبه به پاکستان تغییر نمیکند. سفرهای رئیس جمهور افغانستان به هند و ایران هم نشانه‌هایی از عدم پیشرفت در روابط با پاکستان است.