ترکیه : پاکسازی ضد "گولن" ادامه دارد

روزنامه فیگارو صفحه بزرگی را زیر عنوان «ترکیه : پاکسازی ضد "گولن" ادامه دارد» به این اختصاص داده که یک ماه پس از کودتای نافرجام، این پاکسازی به گستردگی در محافل بانکی و اقتصادی ادامه دارد.
از روز 15 ژوئیه به این سو، حدود 40,000 نفر بازداشت شده که 20,000 تن آنها هنوز در زندان به سر می برند. از سوی دیگر، بیش از 4,000 شرکت ویا نهاد وابسته به "فتح‌الله گولن" بسته شده اند. این موج بزرگ دستگیری‌ها و بازداشت‌های بی‌پیشینه، حکایت از اوج یک مبارزه بردارکُشانه میان دو یار دیرین می کند که از دو دید از اسلام پیروی می کنند.

این در حالی است که زمان رسیدن حزب "توسعه و عدالت" اردوغان به قدرت در سال 2002، این حزب از هواداری گسترده "گولن"، برای پیروزی در برابر شخصیت‌های بلندپایه و نظامیان لائیک برخوردار شد.
اما این دو شخصیت کم کم بر سر نکاتی چون برقراری روابط با اسرائیل و گفتگوهای صلح با "پ کا کا " که در سال 2012 آغاز شد، با یکدیگر اختلاف پیدا کردند.

در سال 2013، در پی تحقیقات پیرامون فساد مالی در میان نزدیکان اردوغان، این جدائی علنی شد و اردوغان پلیس ترکیه را متهم کرد که با همکاری گولن، این پرونده را برای براندازی وی ساخته است.
امروز اروپاست که نگران این پاکسازی شده و با درنظر گرفتن اعلام یک دوران اضطرای سه ماهه، این بیم می رود که سرکوب ها ادامه یابد و به محافل دیگری که با گولن پیوندی ندارند هم گسترش پیدا کنند.

سرکوب در محافل و نهادهای دیگر ترکیه هم موضوع یک مطلب دیگر همین روزنامه است که به دانشگاه‌ها هم رسیده است. خبرنگار فیگارو در استانبول می نویسد که چند روز پس از کودتا، در نامه ای به شورای آموزش عالی، از همه رؤسای دانشگاه‌های دولتی و خصوصی خواسته شد فهرستی از همه کارکنانی ارائه دارند، که هوادار «دولت موازی»، (که منظور "گولن" است) هستند و یا توسط آن حمایت شده اند. از این رو تا امروز 4,200 نفر یا 3 درصد کل مدرسین دانشگاه‌ها از کار معلق شده‌اند و روز جمعه گذشته، حکم بازداشت 146 دانشگاهی تنها در استانبول و قونیه صادر گردید. از این رو یک دانشگاهی می پرسد حد ومرز این برخورد کجا خواهد بود؟
مشکل اینجاست که حتا مقامات، پاسخی به این پرسش ندارند و به گفته "تحسین یشیل دره"، رئیس انجمن مدرسین دانشگاه، مقامات در پاسخ به پرسش او که فهرست این افراد چگونه تهیه شده است گفته اند، از راه لو دادن و دیدن چندین علامت....

روزنامه لوموند نیز مقاله ای را به این مطلب اختصاص داده می نویسد: اردوغان مخالفان خود را از جامعه ترکیه راند. لوموند می افزاید دستگیری‌های پی در پی جوی پر از ترس و ظن برقرار کرده است. کسانی که از کار برکنار شده اند و از آنها به عنوان دشمن کشور نام برده می شود، ناچار به انزوا هستند و نزدیکانشان هم به حاشیه جامعه رانده شده اند. آنها به دلیل برقراری شرایط اضطراری هیچ راه تقاضای تجدید نظر ندارند. یک روزنامه‌نگاری که برای یک گروه رسانه‌ای وابسته به جنبش هوادار "گولن" کار می کرد، ناچار به ترک میهن شده است.

نزدیکان کسانی که در بیمارستان بستری هستند و یک تن که کشته شده از مخالفت مقامات به دادن پرونده پزشکی آنان یا کالبدشکافی خبر می دهند و می گویند از این بیم دارند که بر شکنجه‌ها و بدرفتاری‌ها سرپوش گذاشته شود. سازمان عفو بین‌الملل هم در گزارش روز 24 ژوئیه خود از موارد شکنجه و تجاوز توسط مأموران سرویس‌های امنیتی پرده برداشت.

به هر رو با شدت گرفتن عملیات پلیسی، به ویژه پس از موج سوء قصدهائی که توسط "پ کا کا " انجام گرفت، همه می‌گویند آنکارا به پاکسازی‌های گسترده‌تری دست خواهد زد.

روزنامه لیبراسیون به بازی‌های المپیک "ریو" به عنوان «بالاترین درجه جهانی شدن» نگریسته می نویسد: نخستین مدال‌های به دست آمده توسط ملت‌هائی که ورزش در آنها جای چندانی ندارد، از جهان شمولی این بازی‌ها حکایت می‌کنند. لیبراسیون همچنین امکان دست رسی به این بازی‌ها را سرمایه کشورهای کوچک می داند و در جای دیگر می‌گوید که این بازی‌ها به این کشورها غرور می دهد. در عین حال به کشورهای دیگر هم امکان می دهد توانمندی خود را از راه‌های صلح‌آمیز نشان دهند و در این جا دیگر، به گفته "پاسکال بونی فاس" کارشناس رابطه میان ورزش و ژئوپولیتیک، وزنه اقتصادی و جمعیت کشورها سخن نخست را نمی گوید، بلکه امکان آنها در سرمایه گذاری در بخش ورزش است که سرنوشت ساز می شود. بدین معنا که آمریکا گرچه بسیار جلو است و در همه ورزش‌ها سرمایه‌گذاری می کند، اما کشورهای دیگر چون انگلستان، روسیه و چین هم در بخش‌های خاص خودنمائی می کنند. بنابراین میزان درآمد سرانه تعیین کننده نیست بلکه تکیه بر یک زمینه تخصصی و تمرین‌ها هستند که قهرمان می‌سازند.

روزنامه هومانیته مطلبی را به رکوردشکنی گرمای هوا در ماه ژوئیه 2016 اختصاص داده می نویسد پس از کنفرانس آب وهوای پاریس در ماه دسامبر 2015، هر ماه شاهد شکسته شدن رکورد دمای هوای آن ماه بوده ایم. هومانیته می‌افزاید امروز این سخن "نیکلا هولو"، کنشگر محیط زیست که در سال 2007 گفت: «خانه ما در حال سوختن است و ما به جای دیگر نگاه می کنیم»، بیش از همیشه معنا پیدا می کند، چرا که رهبران و تصمیم گیران جامعه هیچ تصمیمی برای جلوگیری از افزایش دمای هوا نمی‌گیرند.

باز گردم به صفحات اقتصادی فیگارو که خبر از گذشتن بهای هر بشکه نفت از مرز 50 دلار می دهد. فیگارو می‌نویسد، پس از یک کاهش شدید بهای نفت در پی "برکسیت" (برون رفت انگلستان از اتحادیه اروپا)، و عرضه زیاد در ماه ژوئیه، بهای هر بشکه نفت از دو هفته پیش روندی افزاینده داشته است.