تغییر آب و هوا و بحران‌های سیاسی، بزرگ‌ترین علل قحطی و گرسنگی‌اند

این گزارش که توسط گروهی از کارشناسان بین‌المللی درجه اول نگارش یافته و روز سه‌شنبه ٢ آوریل/ ١٣ فروردین در بروکسل منتشر شده نتیجه می‌گیرد که کشورهای یمن، جمهوری دموکراتیک کنگو، افغانستان، اتیوپی، سوریه، سودان، سودان جنوبی و بالاخره بخش شمالی نیجریه کشورهایی هستند که بیشتر از بقیه با سوءتغذیه و گرسنگی دست به گریبانند.

به گفتۀ "دومینیک بورژون" رئیس بخش اضطراری سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، «مجموعاً حدود ٨٠ درصد مردمی که در خطر قحطی و گرسنگی‌اند، مستقیماً به کشاورزی وابسته‌اند. بنابراین علاوه بر کمک‌رسانی اضطراری، باید با رونق دادن به کشاورزی "به این افراد امکان داد تا روزی خود را تأمین کنند».

گزارش همچنین در مورد وضعیت کشورهای پذیرندۀ موج پناهجویان هشدار می‌دهد؛ مصر، اردن، لبنان و ترکیه که آوارگان جنگ سوریه را پذیرفتند و یا بنگلادش که مسلمانان روهینگای میانمار را به خود راه داد و یا اوگاندا که پذیرندۀ اصلی آوارگان سودان جنوبی است، یا کشورهای کلمبیا، پرو و اکوادور که اکثر پناهجویان ونزوئلایی به آنها پناه بردند، خود در خطر کمبود غذایی قرار گرفته‌اند.

طی سال ٢٠١٨ خشکسالی در برخی مناطق شدت گرفت. به عنوان مثال در منطقۀ هرات افغانستان، بسیاری از خانواده‌های کشاورز ناچار شده‌اند که گاوهای شخم‌زن را برای تأمین معاش بفروشند و در نتیجه از کشاورزی عاجز مانده‌اند. گزارش تأکید می‌کند که اوج درماندگی کشاورزان زمانی است که بذر و ابزار اولیۀ کار را از دست می‌دهند.

در سوریه، تولید گندم که در سال‌های قبل از جنگ، سالانه بیش از چهار میلیون تن بود، در سال ٢٠١٨ به حدود ١٫٢ میلیون تن کاهش یافته است که این، پایین‌ترین رقم تولید طی سی سال گذشته محسوب می‌شود.

خشکسالی همچنین در آمریکای مرکزی فاجعه‌بار بوده است: تغییرات شدید و ناگهانی آب و هوا باعث شده که در گواتمالا،هندوراس، سالوادور و نیکاراگوئه بیش از ۴۵ میلیون نفر زیر خط فقر و در سوءتغذیۀ دائمی زندگی کنند.

"شبکۀ جهانی اطلاع‌رسانی در بارۀ امنیت غذایی" که گزارش اخیر را تهیه کرده، از سازمان‌ها و نهادهای مختلف تشکیل شده است: سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، یونیسف، اتحادیۀ اروپا و برنامۀ جهانی غذا، از جمله اعضای اصلی این شبکه هستند.