در گفتگوئی با سوده راد فعال حقوق زنان در فرانسه ، وی درباره آزادی عمل نسبی زنان تن فروش در کشور ، اعتقاد دارد که مسئولان در برابر این پدیده اجتماعی چشم هایشان را می بندند و برای اینکه این آسیب اجتماعی شیوع پیدا نکند تصمیم گرفته اند درباره آن سکوت کنند.
اخیراً کارگروه " پیشگیری از آسیب های اجتماعی معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری " به برگزاری کنفرانسی اقدام کرد که موضوعش " سلامت زنان و رفتارهای پر خطر با تمرکز بر تن فروشی " بود.
در این همایش ، کارشناسانی در عرصه علوم اجتماعی ، در زمینه پزشگی و نیز از زاویه حقوقی دعوت شده بودند تا این پدیده اجتماعی را از ابعاد مختلف مورد بحث قرار دهند.
در این همایش خانم ژاله شادی طلب جامعه شناس ، به سابقه این قدیمی ترین حرفه جهان اشاره کرد و ویژه گی ها و میزان رواج آنرا در جامعه با استناد به آمار یک پژوهش میدانی که هشت سال پیش – توسط سعید مدنی جامعه شناس صاحب نام و زندانی سیاسی- تهیه شده است ، ارائه داد.
خانم دکتر مینو محرز کارشناس برجسته بیماری های عفونی ، به تحقیقات جدیدتری استناد کرد که دو سال پیش ، تحت مسئولیت ایشان در این باره تهیه شده است. او تاکید کرد که نتایج این تحقیقات
"تکان دهنده " بوده است و اظهار اطمینان کرد که " در حال حاضر وضعیت به مراتب بدتر از دو سال گذشته است."
تحقیقات اخیر نشان می دهد که 500 زن کارتن خواب خیابانی در کشور وجود دارد ، در حالی که تا چند سال پیش حتی یک زن کارتن خواب هم وجود نداشت.
بروایت خانم دکتر محرز در حال حاضر تنها در شهر تهران 500 زن معتاد خیابانی هستند که برای تامین مواد خود تن فروشی می کنند. از هر چهارده نفر این زنان دو نفر مبتلا به اچ آی وی مثبت هستند.
این در حالی است که تنها یک سوم افراد مبتلا کشف می شوند و همزمان روند ابتلا به اچ آی وی مثبت، صعودی است. بطوری که هر سه ماه حدود هزار تا دو هزار نفر به تعداد این افراد در کشور افزوده می شود. این روند را دکتر محرز " فاجعه " توصیف می کند.
هر دو تحقیق میدانی نشان می دهند که هشتاد در صد زنان تن فروش در ایران از شبکه هائی غیر از حضور مستقیم در خیابان بهره می گیرند و در نتیجه زنانی که برای انجام وظایف حرفه ای خود مجبور به حضور در خیابان هستند ، تنها بیست در صد از اعضای این گروه وسیع را تشکیل می دهند. مطابق آخرین تحقیقات مربوط به سال 92 ،سن متوسط این زنان سی وهشت سال است. سن مشتری های آنان نیز- به گفته همین خانم ها - 35 تا 45 سال است.
در حالیکه تا چند سال پیش مطابق آمار منتشر شده تعداد زنان مبتلا به اچ آی وی مثبت ناچیز محسوب می شد ، اینک دکتر محرز در همین سخنرانی نسبت جنسی مبتلایان را بصورت 60 در صد مرد و 40 در صد زن اعلام کرد.
دکتر مینو محرز اعتقاد دارد که " ما نباید به این زنان انگ بزنیم. نباید سعی کنیم شغل آنها را عوض کنیم . باید آنها را سالم نگه داریم تا جامعه مصون بماند. "
راه حل دکتر محرز برپائی " کلینیک های سیار ی" است که در آن ها قابلیت غربال گری برای زنان آسیب دیده وجود داشته باشد.
هما داوودی حقوقدان ، سخنران دیگر این جلسه با اشاره به سخنان جامعه شناس و پزشکی که قبل از او خواستار پوشش های حمایتی از زنان تن فروش شده بودند به این تناقض اشاره کرد که قانون گذار بر عکس این کارشناسان ،عمل این زنان را جرم محسوب می کند و خواهان مجازات آنان است.
هما داوودی در عین حال به تناقض دیگری هم اشاره می کند و می گوید عمل این خانم ها " زنا" محسوب می شود و اقدامی مجرمانه است. ولی " ما در سیاست جنائی خود به کارگران جنسی بیشتر محل عرض اندام می دهیم تا کسی که یک بار مرتکب زنا می شود."
او می پرسد "چرا تن فروشان در حاشیه امن قانون قرار گرفته اند؟"
در گفتگوئی با سوده راد فعال حقوق زنان در فرانسه ، وی درباره آزادی عمل نسبی زنان تن فروش در کشور ، اعتقاد دارد که مسئولان در برابر این پدیده اجتماعی چشم هایشان را می بندند و برای اینکه این آسیب اجتماعی شیوع پیدا نکند تصمیم گرفته اند درباره آن سکوت کنند.
درباره پیشنهاد ایجاد کلینیک هائی که پوشش بهداشتی زنان تن فروش را بعهده گیرند ، سوده راد اعتقاد دارد که لااقل در چند سال آینده برپائی چنین مراکزی غیر عملی و دور از ذهن بنظر می رسد. برای این که جمهوری اسلامی در سی و پنج سال گذشته به این زنان تنها بعنوان یک آسیب و بعنوان یک بزه کار نگاه کرده است.
او می گوید قرار نیست جمهوری اسلامی به این زنان بعنوان قربانی سیستمی که خودش براه انداخته است نگاه کند. به همین دلیل است که از خود سلب مسئولیت می کند و آنرا به گردن اعتیاد و غیره ... می اندازد.
به این گفتگو گوش کنید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید