جورج اوروِل، نویسنده بریتانیایی در رمان ۱۹۸۴ مینویسد: " ما نمیدانستیم در وزارت عشق چه میگذرد؟ اما میتوانستیم حدس بزنیم. شکنجه، تزریق مخدرها، دستگاههای شوک و فرسودن تدریجی مقاومت زندانیان از طریق اجبار آنها به بیدار ماندن، تنهایی و بازجوییهای متعدد."
جورج اورول این کتاب را حدود هفتاد سال پیش منتشر کرد. اثری که در آن آینده جامعهای به تصویری کشیده شده که آدمها به سادگی اعدام میشوند، آزادیهای فردی و حریم خصوصی افراد توسط قوانین حکومتی پایمال میشود و حتی در خانهها صفحات نمایشی هست که از شهروندان جاسوسی میکنند.
جورج اورول در این رمان از شکنجه میگوید. امری که همواره بشر از آن برای تنبیه مخالفانش استفاده کرده و اکنون نیز همچنان آن را به کار میبرد.
اما شکنجه در واقع چیست؟ چه کاربرد و اثری دارد؟ آیا میتوان آن را به عنوان امری بازدارنده شناخت که مبارزان و مخالفان را از پای درمیآورد؟ یا اینکه این ابزار بیش از آنکه بر شکنجه شوندگان موثر باشد و مقاومت آنها را از بین ببرد آنها را راسختر میکند؟ جامعه چگونه با شکنجه برخورد میکند؟ از آن واهمه دارد و از مخالفت پاپس میکشد یا در برابر آن مقاومتر میشود؟
تقی رحمانی، فعال سیاسی و زندانی سابق سیاسی است که اکنون در پاریس زندگی میکند. او چهارده سال از عمر خود را در زندانهای ایران گذرانده و شکنجه را هم خود تجربه کرده و هم شاهد اعمال آن علیه دیگر زندانیان بوده است.
در این گفتوگو او به سوالات ما درباره تاثیر شکنجه و کاربرد آن پاسخ میدهد.
"شِین اومارا" نویسنده و استاد دانشگاه در بریتانیا در کتاب "چرا شکنجه تاثیری ندارد" از تاثیرات فجیع شکنجه بر ذهن و روان زندانی و همچنین بیتاثیری آن در دراز مدت میگوید.
او این کتاب را پس از این مینویسد که در سال ۲۰۰۹ در نشریه "آیریش تایمز" گزارشی به نام "خاطرات شکنجه" منتشر میشود. در این گزارش بر خاطرات زندانیانی تاکید شده که در کشورهای دموکرات غربی شکنجه شدهاند.
"شین اومارا" مینویسد: "آنچه در این گزارش شرح داده شده بود، مرا بسیار تکان داد. خواندن این مقاله به همراه خاطرات این افراد مرا به فکر واداشت تا دلیل استفاده از شکنجه و تاثیرات آن بر افراد شکنجه شونده را بدانم و کتابی بنویسم که از یک واقعیت وحشتناک سخن میگوید: اقدام به شکنجه در زمان کنونی و همچنین تاثیر فجیع آن برقربانیان"
این استاد دانشگاه میگوید: "هرچند اعمال شکنجه از ابتدای تاریخ بشر وجود داشته و با اینکه در روزگار ما دموکراسیهای لیبرال منکر انجام آن میشوند، اما به نظر میرسد که همینها در آنچه جنگ علیه تروریسم نامیده میشود، از شکنجه برای مبارزه با تروریسم استفاده میکنند. شکنجه همچنان مثل قبل، مثل قرنها قبل به عنوان روشی برای بازجویی و به زبان آوردن زندانیان کاربرد دارد. امری که حتی به عنوان یک روش بازجویی قابل قبول و نیز یک استراتژی قابل تحمل در قالب مبارزه با تروریسم وجود دارد."
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید