جشن تصویر در شهر "اپینال" و نمایشگاه بسیار جالب موزه تصویر این شهر

در آغاز باید به این اشاره کرد که تاریخچه این شهر و پیوند دیرینه اش با تصویر، سبب شده که اصطلاحی در زبان فرانسه به نام "تصویر اپینال" به وجود آید که به معنای تصویر آرمانی از یک جا است.
در واقع این شهر که در قرن دهم پیرامون یک بازارچه، یک کاخ و یک کلیسا ساخته شد، بیشتر به کار تولید ملافه، پارچه کتانی، بوم و کاغذ رو آورد و پیرامون آن بارو کشیده شد.

نخستین نقاشی از طرح شهر  "اپینال"* که برای آن دوران یعنی در قرن شانزدهم تازگی داشت و منظره شهر را از بالا نشان می دهد، حکایت از شهری با خانه های بسیار، سیلوی گندم و محل تهیه پارچه و کاغذ و همچنین ساختمان اداری آن می کرد. این سرزندگی با رسیدن طاعون و جنگ ها از بین رفت . گرسنگی و قحطی سبب شد که تنها صنعت تولید تصاویر مذهبی و آئینی برجا بماند.

باز در قرن هفدهم تولید کاغذ در "اپینال" از سر گرفته شد و شماری از نقشه کشان و تولید کنندگان کارت‌ها و یا ورق‌های بازی و تصویری در آن ساکن شدند.
تولید ورق‌های مصور با تم‌های گوناگون و همچنین حضور هنرمندان و صنعت گران کاغد در این شهر سبب شد که به گونه‌ای تولید تصویر و دو مینو به شکلی انحصاری در این شهر درآید تا جائی که به غلط، تولیدات شهرهای دیگر هم "تصاویر اپینال" خوانده می‌شدند.

تولید انبوه این تصاویر در پایان قرن نوزدهم پایان یافت اما هنر گراوور بر روی چوب تا جنگ دوم جهانی یعنی سالهای 1945 ادامه یافت.
بنابراین "تصویر اپینال" برای همگان تبدیل به ژانر و یا کهن الگو شد.

بازگردیم به موزه "تصویر" که بزرگترین ذخیره تصاویر مردمی چاپ شده در فرانسه از قرن هژدهم بدین سو را دربر می‌گیرد؛ تصاویری که در "اپینال"، "اورلئان"، "شارتر"، پاریس و شهرهای دیگر فرانسه، تولید شده اند ویا از آلمان، هند و ژاپن آمده بودند.
موزه "تصویر" به این تصاویر قدیمی بسنده نمی کند و آنها را در برابر عکس های معاصر، تابوهای نقاشی، آثار موسیقی، ادبیات و تآتر قرار می‌دهد تا پیوند میان طنز، احساسات و نکاتی که تصورش را نمی کنیم، در تصاویر گذشته و امروزی دربیابیم. یکی از آنها همین نمایشگاه تازه است که "باغ سبزیجات یا دنیا در معیاری کوچک" نام دارد که در آن از تصاویر باغ عدن گرفته شده تا باغ پادشاهان در کاخ ورسای با گذشتن از "سن فیاکر" که مسیحیان او را با تصاویری که از مسیح باغبان داشتند درهم آمیخته‌اند، نشان داده می‌شوند.

سپس به سینما و یکی از نخستین فیلم های برادران "لومییر" مبتکران سینما می رسیم که "آب‌پاش، آب‌پاشی شده" نام دارد.

اپرای "پادشاه هویج" ساخته "ژاک اوفن باخ" هم که در آن شخصیت ها که در غالب سبزیجات ظاهر می شوند در میان آثاری قرار دارد که خط پیوندشان باغ سبزیجات است.
باغ سبزیجات که در آن دوست ودشمن، پیروزی و شکست، فخرفروشی و فروتنی، سنت و تجربه، با یکدیگر روبه‌رو می شوند.

سه نمایشگاه هم در کنار این نمایشگاه حضور دارند که یکی از آنها "زمین"، کارهای "کله‌مان ریشم" را دربر می‌گیرد که با گِل تابلو می سازد و تلاشش بر این است که آنی را نشان دهد که پشت یک انسان و طبیعت نهفته است؛ او این کار را به کمک رنگ های مختلف گِل و تکنیکی ویژه انجام می دهد. او در میان تابلوهای خود هر از گاه شعری از خیام را قرار می‌دهد که از کوزه و گِل سخن می‌گوید.

در سراسر شهر نیز از آثار "ژولیا ووآنیه" قرار داده شد که موضوعاتش با سبزیجات هم‌خوانی دارد و جمله‌ای که تصویر را تعریف می‌کند وارونه نوشته شده است تا کودکان تلاش به خواندن آن کنند.

 Epinal *