حسن روحانی : "علیرغم کاهش ارزش ریال، وضع بهتر است"

روزنامه فیگارو در صفحات اقتصادی خود با اشاره به کاهش ارزش ریال در ایران سخنان حسن روحانی را عنوان مطلب خود قرار داده که در سخنرانی تلویزیونی خود در روز یکشنبه گفت : "علیرغم کاهش ارزش ریال، وضع بهتر است".

فیگارو می نویسد همچون در فرانسه، ایرانیان هم در ماه مه رئیس جمهور خود را بر می گزینند وعلیرغم این که حسن روحانی سخنی در مورد کاندیداتوری خود نزده اما ناظران بر این باورند که او بار دیگر نامزد ریاست جمهوری خواهد شد. حسن روحانی در سخنان خود به کارنامه اقتصادی اش پرداخت و آمارهائی ارائه کرد. البته نمی توان نادیده گرفت که اقتصاد ایران، در پی توافق اتمی و برداشتن برخی از تحریم ها کمی جان گرفته اما کاهش ارزش ریال به ویژه در هشت روز اخیر بسیار چشمگیر بوده است. از این رو حسن روحانی با اشاره به این کاهش گفت : در برابر، ارزهای خارجی هم بالا نرفته اند. گفته می شود بانک مرکزی ایران هم برای پشتیبانی از واحد پول کشور، مبلغ 5.8 میلیارد دلار از خزانه خود برداشت کرده است. "تییری کویل" یک کارشناس فرانسوی که دید مثبتی از آینده اقتصادی ایران دارد، می گوید ارز خارجی بهتر وارد کشور می شود و صادرات نفت به سطح پیش از تحریم ها رسیده است. از سوی دیگر 20% صادرات غیر نفتی ایران از کاهش ارزش ریال بهره خواهند برد. ازاین روست که بانک جهانی یک رشد 4.8% در سال جاری برای ایران پیش بینی می کند. و گرچه نرخ تورم از 40% در پی رسیدن روحانی به قدرت به 8% کاهش یافته، تند روهای رژیم تلاش به سیاه کردن کارنامه اقتصادی او دارند. از سوی دیگررای دهندگان چندان تغییری در زندگی خود نمی بینند و بیکاری و فقر همچنان برجا هستند.

روزنامه لیبراسیون صفحه نخست و پنج صفحه دیگر این روزنامه را به محیط زیست و پس روی در زمینه پاسداری از آن اختصاص داده می نویسد : علیرغم سال اخطار دهنده 2016 که رکورد گرما را در بسیاری از نقاط جهان شکست، مبارزه با گرمایش زمین با رسیدن "ترامپ" به قدرت، در خطر قرار گرفته است. در فرانسه نیز منطقه هائی که پس از انتخابات، به دست احزاب راست افتادند، با کاهش کمک به "ان جی او های" هوادار محیط زیست روبرو شده اند. از این رو انجمن ها، "ان جی او" ها و دانشمندان هوادار محیط زیست، که از یک سو زیر فشار دولتهائی قرار گرفته اند که آنها را دشمن می دانند و از سوی دیگر با سیاره ای روبرو هستند که وضعش با شتابی روز افزون رو به بدی می گذارد، چاره ای جز افزودن به تلاش های خود ندارند.

حال گر چه 120 کشور در ماه نوامبر گذشته توافق آب وهوای پاریس را برای جلوگیری از گرمایش زمین امضا کردند و هم اکنون این توافق وارد عمل شده، با این حال روشن نیست که آیا بزرگترین تولید کنندگان گازهای گلخانه ای، یعنی آمریکا و چین به تعهد خود عمل خواهند کرد یا نه .

لیبراسیون در مطلبی دیگر به این اشاره دارد که کارشناسان آب و هوا در آمریکا در حال بسیج شدن در برابر "ترامپ" و دولت او هستند تا بتوانند به کار خود ادامه دهند. ترس آنها از این ناشی می شود که "ترامپ" گرم شدن کره زمین را باور ندارد، گفته است می خواهد امضای توافق پاریس را پس بگیرد و مبلغ 3 میلیارد دلاری را که قرار است به "صندوق سبز برای آب وهوا" ی سازمان ملل واریز کند، لغو نماید. افزون بر آن او دو ناباوار دیگر را چون "ریک پری" را به سمت وزیر انرژی و "اسکات پروئیت" را به ریاست آژانس حفظ محیط زیست برگزیده است.

روزنامه مسیحی "لاکروآ" در مقاله ای به این اشاره دارد که چین به سوی آشتی دادن توسعه با پاسداری از محیط زیست پیش می رود. علت این است که این کشور، که به کارخانه دنیا تبدیل شده، دارد بهای سنگین آن را با کاهش کیفیت زندگی مردمش می دهد. در واقع چین با گشایش اقتصاد خود در سالهای 1980 هیچ توجهی به محیط زیست نکرد و تنها می خواست هر چه بیشتر تولید کند. ضررهای وارد آمده از این صنعتی شدن پرشتاب از جمله به آب بسیار روشن است. بدین معنا که کشوری با 1.4 میلیارد نفر جمعیت، یا به عبارت دیگر 20% جمعیت جهان، تنها 7% ذخایر آبی جهان را داراست. این کمبود آب با آلوده کردن کردن بخش بزرگی از دخایر، وخیم تر می شود چرا که صنایع چینی تنها 25% آب های مصرفی خود را تسویه می کنند در حالی که این میزان برای کشورهای پیش رفته 85% است. 60% آب های زیر زمینی چین هم آلوده است و تقریبأ آب همه لوله های خانه ها را در کشور در بر می گیرد.

از این رو مقامات محلی بنا بر مدلی که در شانگهای، در زمینه صنایع شیمیائی پیاده شد، در حال گردآوری صنایع آلوده کننده در مجتمع های صنعتی هستند. مجموعه ای که در 60 کیلومتری جنوب کلان شهر 20 میلیون نفره شانگهای ، در مساحتی برابر با 30 کیلومترمربع به وجود آمد ، صدها کارخانه ی صاحب نام شیمیائی جهان، سرویس های خدماتی، مراکز بهداشتی، آتش نشانی وحتا یک هتل 5 ستاره بایک زمین گلف برای کارمندان بلند پایه شرکت هارا در بر می گیرد. در این مجموعه هم اکنون 10.000 نفر به کار مشغولند.

حال دولت چین در حال فشار وارد آوردن به صاحبان صنایع است و برنامه ای برای آلودگی زدائی از آب در سال 2015 به تصویب رساند که هدف آن سالم سازی اب در بیشتر مناطق شهری تا سال 2020 و بهبود کیفیت آب در 7 آبگاه بزرگ این کشور است. این آلودگی زدائی، مدیریت آب و همچنین باز پردازی زباله های سمی به شرکت فرانسوی "سوئز" سپرده شده است.

روزنامه هومانیته ، زیر عنوان "بانک ها مشتریانشان را می چلانند" صفحه نخست و چند صفحه درون خود را به این اختصاص داده که در سال 2017 بانک ها 13% به کارمزد های خود خواهند افزود وبدین ترتیب دارنده حساب ها می بایستی به شکل متوسط 24 یورو بیشتر در سال برای نگهداری حساب های جاری شان به بانک ها بپردازند.
هومانیته می نویسد این در حالی است که برای نگهداری یک حساب جاری تا سال 2010، مشتری هیچ کارمزدی پرداخت نمی گرد و امروز بانک ها سود های کلانی می برند. با این حال آنها می خواهند با افزایش کارمزدهای خود، جبران کاهش نرخ بهره را بکنند. مشکل اینجاست که این افزایش چشمگیر کار مزد به معنای بهبود سرویس های بانکی به مشتریانش نیست.

لوموند در صفحه نخست خود این پرسش را مطرح کرده که "آیا نسل انسان به آخرین حد تحول خود رسیده است ؟" لوموند می نویسد : در پی انتشار مقاله ای در نشریه معتبر "نیچر" ، که در آن گفته می شد انسان نخواهد توانست، جز نادر موارد، بیش از 115 سال عمر کند، بحث پیرامون تحول نسل بشر بالا گرفت. پاره ای از پژوهش ها حکایت از این دارند که بدن انسان چون دیواری تحول او را محدود خواهد کرد، پاره ای دیگر می گویند که طول عمر در برخی کشورها ثابت مانده، قد انسان ها افزایش نخواهد یافت و هوش آنها کمتر خواهد شد. دلایل این پدید ه ها گوناگون اند اما محیط زیست می تواند نقش مهمی در آن ایفا کند.